به گزارش خبرنگار سینماپرس باید توجه داشت که بحث اقتصاد سینما منحصر به یکی  از ارکان اصلی متشکله آن یعنی «فیلم» نیست و ارکان و اجزای دیگر آن (از جمله صنعت توزیع و نمایش، تکنولوژی و مخاطب) را نیز در بر می گیرد. سینما همانطور که گفته شد منظور از «سینما» مفهومی فراتر از حوزه فیلم است بسیارند  کسانی  که مطالعات مرتبط با حوزه سینما  Cinema  Studies را با مطالعات مربوط به حوزه فیلم Film Studiesیکی می پندارند.این پندار از جهاتی دقیق و کامل به نظر نمی رسد. تولید و ساخت فیلم در اشکال و قالب های مختلفی رواج دارد و می شود آن را در تقسیم بندی هایی چون ساخت فیلم سینمایی، فیلم مستند، فیلم کوتاه، فیلم تلوزیونی، فیلم آموزشی، فیلم گزارشی و... قرار داد. در ادامه مطالبی که درباره اقتصاد در سینمای ایران منتشر شد ،در این بخش به ابعاد حرفه ای اقتصاد در سینما و مدیریت اقتصادی یک فیلم در مقایسه با استاندارد بین المللی آن با رامین رحیمی صحبت کرده ایم.

رامین رحیمی پخش کننده آثار سینمایی در ایران و خارج از کشور که سابقه فعالیت با پخش کننده های بزرگ سینما در خارج از ایران را دارد در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس گفت: بازاریابی یا همان علم فروش یک واژه غریب در ایران است و فکر می کنند بازاریابی یعنی توزیع فیلم، در حالی که علم فروش ابعاد مختلف دارد که یکی از آنها توزیع است.

وی افزود: بازاریابان و کارشناسان اقتصادی بعد از پایان سناریو در راس قرار می گیرد تا میزان سرمایه گذاری را تعیین کنند. میزان ریسک پذیری و میزان تبلیغات را برای پروژه تعریف می کنند و بودجه تولید جدا است و بازاریابی به یک مفهوم طراحی اقتصادی برای یک محصول سینمایی است. طراحی فروش یک پروژه بیگانه است در اقتصاد فیلم ایران و صفر تا صد یک فیلمنامه را بدون برنامه ریزی و بسته به اینکه چقدر می تواند از دولت پول بگیرد می سازند و تازه کلی هم ناز می کنند که مافیا اکران هست و چقدر اذیت شدیم برای ساخت فیلم.

 وی ادامه داد: ما سه نگاه برای پروژه هایمان برای حضور در عرصه جهانی باید داشته باشیم. نگاه بومی، نگاه تجاری و نگاه بین المللی، ما این سه نگاه را به سینما نداریم.

رحیمی اظهار داشت: خارج از کشور فیلم هایی از ایران را می پذیرند و برایشان جذاب است که بومی باشد و این چیزی است که آنها نمی توانند بسازند و ما می توانیم بسازیم. این عنصری است که فقط مایی که در کشور زندگی می کنیم به آن اشراف داریم. شبکه های خارجی در همه جای جهان می روند و فیلم می سازند ولی فقط آثاری گزارشی می توانند بسازند و تغییرات و تحول خواهی جوامع و مسائل اجتماعی را دنبال می کنند. برای آنها هیچگاه مستند پرتره از جانب ما مهم نیست چون اینجا شخصیت شناخته شده جهانی وجود ندارد. اگر ما این سه نگاه را داشته باشیم تازه می توانیم برای فیلم هایمان وارد مذاکره شویم.

وی تصریح کرد: نمونه موفق در سینمای ما «جدایی نادر از سیمین » است. یک اتفاق در یک خانواده می افتد که این همه جای دنیا ممکن است رخ دهد، آلزایمر، جدایی، طلاق و مهاجرت همه جای دنیا اتفاق می افتد و این باعث موفقیت این فیلم شد و یا فقری که در بچه های آسمان وجود دارد و یا پیام انسانی رنگ خدا  و تعداد اینها خیلی در سینمای ما کم است.

رحیمی گفت: حضور فارابی، حوزه هنری و یا دوستانی که در بازارهای جهانی غرفه می گیرند کمیک است. حضور آنها با این روش هیچ تاثیر و جذابیتی در اقتصاد جهانی فیلم ندارد. وقتی فیلمی نداریم که بتوانیم رقابت کنیم این حضور ها اتلاف هزینه وقت و انرژی است.

این کارشناس ادامه داد: آیا ما فیلمی با زبان جهانی و یا انسانگرایی (اومانیستی) داریم که داستانش ممکن است در هر جای دنیا اتفاق بیافتد؟ بعد می توانیم درباره توزیع و رتبه آن در جهان صحبت و ارقام فروش را بررسی کنیم. ما چون جزءکپی رایت نیستیم، مبالغی که برای فیلم هایمان می پردازند خیلی پایین است.

وی افزود: بالاترین مبلغ رایت جهانی یک میلیون دلار و بقیه فیلم ها زیر این رقم ها است و اغلب برای رایت تلویزیونی خریده می شود، چون ما اکران موفق نداریم،فیلم های ما فیلم های هنری  محسوب می شود و ما فیلم تجاری نداریم که بتواند در سینما های عمومی  اکران  یابد .اغلب در سینماتک ها یا  مراکز هنری نمایش داده می شود.

رحیمی بیان کرد: در سینمای ایران نگاه و تصویر جهانی نیست و دغدغه ها خیلی شخصی است و روزمرگی دارد. فیلم های کوتاه، بلند و هم سینمای مستند باید یک طرح تجاری و طراحی اقتصادی برای فیلم داشته باشد و باید فیلم هدفمند ساخته شود. اما در ایران اینگونه نیست تا به صورت اصولی یعنی از زمانی که سناریو نوشته می شود به فکر یک طراحی اقتصادی باشند.  هیچ تاثیر گذاری نمی توانیم داشته باشیم مگر اینکه با دیپلماسی فرهنگی فیلمی از ما مورد توجه قرار بگیرد.

وی اظهار داشت: اکثر فیلمسازان ما فیلم های تجاری و اجتماعی و حتی فیلم های که ادعای مستقل بودن می کنند توانایی رقابت با فیلم های خارجی را ندارند. ما باید در فستیوال های تخصصی خود را بیازماییم. اینهایی که خود را فیلم ساز مستقل می نامند و فیلم های آنها خنده دار است هیچ جایگاهی در سینمای مستقل دنیا ندارند. باید مولف باشی و سینمای مستقل اساسا سینمای غیر تجاری است و این مهمترین تعریف آن است و بخاطر همین فیلم های اینگونه اکران گسترده ای ندارند.

 این پخش کننده فیلم اذعان داشت: یک سری کارشناس اقتصادی وجود دارند که حتی برای فیلم های هنری که مخاطب زیادی ندارند طراحی می کنند که چگونه با این فیلمنامه ها می توان بازگشت اقتصادی متصور شد. بعد از ساخته شدن چه امکانات و فضای برای فیلم فراهم می کنند. در اروپا و امریکا 12 هفته قبل از اکران تبلیغات فیلم شروع می شود. یعنی زمانی که فیلم اکران می شود همه کار ها انجام شده، نه اینکه تازه وقتی فیلم اکران شد ما برویم التماس تلویزیون را کنیم که تیزر ما را پخش کند و بیلبورد بگیریم و غیره.

رحیمی تصریح کرد: فیلمسازان و هنرمندان کار خودشان را می کنند اما این کارشناسان و مدیران بازاریابی هستند که کنار پروژه طراحی اقتصادی برای فیلم تعریف می کنند.

وی خاطر نشان کرد: تولیدات مشترک نوعی از فیلم سازی و استراتژی است که ما با دیگر کشورها وارد یک تولید می شویم و این باعث می شود علاوه بر اقتصاد تولید فیلم، اقتصاد سینمایی در تمام سطوح را تجربه کنیم و حتی از لوکیشن هایمان هم بتوانیم پول در بیاوریم.

پخش کننده فیلم های کیارستمی یادآور شد: تا جایی که می شد در تمام جشنواره ها جایزه گرفتیم و دیگر بس است و این فیلم ساختن برای جشنواره را رها کنیم و به فکر ساختن فیلم های با استاندارد های جهانی باشیم و بتوانیم رقابت داشته باشیم.

رحیمی بیان داشت: یک تشکیلات با کارشناس های مختلف وجود دارد و شبکه ای از کارشناسان مخاطب شناسی و تعیین مخاطب هدف می‌کنند. از همه کشور ها کارشناس دارند و همه این کارها را پخش کننده های حرفه ای انجام می دهند. کارشناسان اقتصاد عمومی دارند و تورم را در ماه های آینده حدس می زنند و اینکه پیدا کردن چنین پخش کننده هایی  برای فیلم باعث می‌شود تا فیلم هایی که می سازیم را اولا باید با متر و استاندارد حرفه ای و بین المللی بسازیم و ثانیا بازگشت سرمایه همراه با اکران گسترده خواهیم داشت.

این کارشناس سینما در پایان تصریح کرد: ما در دانشگاه های سینمایی هیچ واحد درسی با عنوان تهیه کننده نداریم و این در حالی است که در حتی در مدرسه های سینمایی هم در خارج از کشور این واحد تدریس می شود.