خبرگزاری سینماپرس، به بهانه تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی به فرمان امام خمینی (ره)، با سینماگران گفت و گویی را ترتیب داد و نظر آن ها را درباره عملکرد این شورا برای سینما جویا شد.

ابوالحسن داودی ضمن اشاره به این امر که شورای انقلاب فرهنگی نتوانسته به مشکلات سینمایی کمک کند، گفت: اتفاقاتی که در طول چند سال گذشته افتاد حاصل آن به نام شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشته و اعلام شد که این تصمیم از جانب آن ها گرفته شده است.

کارگردان فیلم سینمایی «من زمین را دوست دارم» ادامه داد: شورای عالی انقلاب فرهنگی که در هر شرایطی وقتی ساختار آن متفاوت می شود و آدم های آن تغییر می کنند، به نظر می رسد که رویکرد آن هم نسبت به مسایل متفاوت می شود به هر حال اگر هم اینگونه باشد چون یاد گرفته ایم با امید به آینده زندگی کنیم امیدواریم که در رویکرد جدید شورای عالی فرهنگی اتفاقاتی که می افتد به نفع سینما باشد.

داودی با تکیه بر اطلاعات خود، افزود: تا جایی که می دانم شورای عالی فرهنگی از دوره ای که من در خانه سینما مسئولیت داشتم به عنوان مرجعی که اساسنامه نهایی خانه سینما را تایید کرده و باید تایید بکند، نام برده می شود. در این شرایط هم ما سال های سال بود که بدون مشکل با این شورا کار می کردیم بعد اتفاقاتی از جانب شورا پیش آمد و مشکلاتی برای خانه سینما پیش کشیده شد. در این شرایط شورای عالی فرهنگی می توانست نقش فعال تری را بازی کند. این بدین معنا نیست که فکر کنیم خانه سینما در کل در این مورد بی عیب بوده یا مدیریت آن بی اشکال اما نقشی را که شورای عالی انقلاب فرهنگی می توانست بازی کند یک نقش پدری بود که بتواند این نهاد را که بیست و چند ساله فعالیت کرده و تقریبا همه خانواده سینما چشم امیدشان را به این شورا دوخته اند را به یک وادی ایمن تری رهنمون کند نه اینکه بلافاصله حکم سلب اختیار و تعطیلی آن داده شود.

این کارگردان اظهار داشت: چیزی که به نام شورای عالی فرهنگی در طول این سال ها نوشته شده بود خیلی نمی تواند در زمره کارهای مثبت در زمینه سینما قرار گیرد.

وی در رابطه با انتظار خود به عنوان یک سینماگر از شورای عالی فرهنگی، گفت: انتظارم این است که اگر سینماگران کار بدی نکردند خیلی کاری به کار آن ها نداشته باشند و بگذارند کار خودشان را انجام دهند.

داودی ضمن اشاره بر این مهم که وقت آن رسیده تا سند چشم انداز سینما در این شورا تدوین شود، خاطرنشان کرد: سند چشم انداز سینما اول از همه باید در یک فضای صنفی شکل گیرد، یعنی خود اهل سینما فرصت و فراغتی داشته باشند تا سند چشم انداز را بعد از فارغ شدن از این اختلافات و دعواها و مسایلی که هنوز هم کم و پیش ادامه دارد آماده کنند. به نظرم سند چشم انداز سینما این نیست که شورای عالی انقلاب فرهنگی که بخواهد خودش در این مورد اقدام به نوشتن آن کند قطعا اگر بخواهد اجرایی داشته باشد و شکل عملی پیدا کند و آینده نگر باشد باید از درون خود سینما و اصناف سینمای ایران این سند بیرون بیاید و بعد از آن به عنوان مقبولیت یافتن و رسمیت یافتن نظر شورای عالی فرهنگی و امضا آن را هم در نهایت روی خود داشته باشد.