به گزارش خبرنگار سینماپرس، در ابتدای مراسم اختتامیه محمدمهدی طباطبایی نژاد به عنوان دبیر هفتمین جشنواره سینما حقیقت سخنرانی کرد.

طباطبایی نژاد: سینمای مستند، سینمای آگاهی است

طباطبایی نژاد گفت: از همه دوستانی که فیلم آن ها به بخش مسابقه راه یافت و کسانی که در مسابقه نبودند تشکر می کنم و دست آن ها را به گرمی می فشارم و از همه مخاطبانی که در مدت برگزاری جشنواره با حضور خود به سالن های سینما فلسطین و سپیده رونق بخشیدند تشکر می کنم.

دبیر جشنواره در پایان گفت: اگر به 4 دهه قبل برگردیم تعریفی که از سینمای مستند در متون سینمایی ما وجود است سینمای مستند نیست بلکه سینمای آگاهی است و کشور پیشرو کشور آگاه است.

در ادامه این مراسم داریوش ارجمند در برابر مراسم تقدیری که از سید حسن بنی هاشمی از مستندسازان جنوب که اکنون در بستر بیماری است و بینایی خود را به طور کامل از دست داده است، برگزار شد سخنرانی کرد و گفت:خوشحالم که در هفتمین جشنواره سینما حقیقت از حسن بنی‌هاشمی که هم دوره ما بوده است، قدردانی شد. زمانی که من و مهرداد طلاییان، در مشهد فیلم 8 میلیمتری می‌ساختیم او گاه در تهران و گاه جنوب فیلم می‌ساخت.

وی با اشاره به اینکه شروع حضورش در سینما به دست ناصر تقوایی گره خورده است، اظهار داشت: نمی‌دانم در مورد کسانی که سال‌ها او را از فیلم‌سازی محروم کرده‌اند چه بگویم، امیدوارم در زندگی خود نامهربانی ببینند، متاسفانه یکی از توفیقات چند سال گذشته ایران، نخبه کشی است.

داریوش ارجمند با اشاره به پخش کلیپی که در مورد بنی‌هاشمی پخش شد، گفت: این کلیپ به خوبی و کامل این هنرمند را معرفی نکرد. ما وقتی که فیلم می‌ساختیم، به دنیای بزرگ سینما فکر می‌کردیم و حتی فرم‌های 8 میلیمتری فیلم‌های ما برای دنیای سینما ارزشش بیشتر و بسیار شرافتمندانه تر از چیزی بود که به نام سینما در ایران معرفی شد. اگر سینمایی هم هست، یادگار همان فیلم‌های 8 میلیمتری است که قلب‌های بسیاری را در خودش قرار داده است.

در ادامه سخنرانی ها حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی نیز به سخنرانی پرداخت.

ایوبی: گذشت دورانی که «تقوایی» ها نخواهند فیلم بسازند

حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در این مراسم بگفت: دوست داشتم همه فیلم‌های این جشنواره را ببینم. آنچه که در این جشنواره دیدم علاوه بر فیلم‌های خوب چهره‌هایی پر از امید بود. آنچه که دیدیم این بود که همه جوان‌ها این جشنواره را از آن خود می‌دیدند و فکر می‌کردند میزبان آن هستند این بزرگ‌ترین موفقیت برای جشنواره هفتم است. امیدوارم در جشنواره‌های آینده رفتار ما به گونه‌ای باشد که جوان‌ها این جشنواره را از آن خود بدانند.

وی ادامه داد: باید به داریوش ارجمند و همه کسانی که نگران سینمای ایران هستند بگویم گذشت دورانی که «تقوایی» ها نخواهند فیلم بسازند. بیایید غصه‌ها را فراموش کنیم و برای سال‌های آینده مستند بسازیم. امیدوارم که در جشنواره‌های آینده جوانان مستندساز انرژی مثبتی بگیرند و با همه وجود کار کنند و فیلم‌هایی پر از نشاط و امید بسازند.

رئیس سازمان سینمایی با اشاره به اینکه در جامعه خبرهای منفی زیادی در رسانه‌ها منتشر می‌شود گفت: مستندسازان باید خوبی‌های دنیا را به تصویر بکشند. مستندسازی کار مقدسی است که با عشق انجام می‌گیرد. مستندسازان به امثال ما نیاز ندارند ولی وظیفه ماست تا از آن‌ها حمایت کنیم تا با زبان تصویر زیبایی‌های زندگی را به رخ دیگران بکشند و نشان دهند.

معاون وزیر ارشاد افزود: در جشنواره فجر امسال رنج‌هایی که سینماگران در طول این سال‌ها دیدند در فیلم‌هایشان دیده می‌شود، امیدوارم ما به گونه‌ای عمل کنیم که در سال آینده فیلم‌های خوب و پرامیدی در جشنواره‌ها حضور داشته باشد. ایران گنجینه عمیقی از زیبایی‌هاست امیدواریم بتوانیم با ایجاد فضای پرنشاط راه را برای مستندسازان باز کنیم و در پخش و اکران فیلم‌های مستند نیز موفق باشیم و فرهنگ مستند دیدن را در بین مردم جا بیندازیم.

ایوبی در پایان اظهار داشت: در ایران که پر از انسان‌های فهیم است مستند‌ها حتما دیده می‌شوند. وظیفه ما است که برای مستندسازان ایجاد فرصت کنیم. قول می‌دهم که سینمای حقیقت و مستند در اولویت ماست. در تلاشیم راه‌های مستند خردمندانه را با دستان استادان مستند برای سینما حقیقت باز کنیم.

تقوایی: هیچکس مزاحم فیلمسازی‌ام نبوده است

در ادامه مراسم بزرگداشتی برای ناصر تقوایی برگزار شد. وی که نشان فیروزه جشنواره را دریافت کرد، ادامه داد: فکر می‌کنم جواب تمام سوالاتم را گرفتم، هیچکس مزاحم فیلمسازی من نبوده و حد و مرزی برای کارم تعیین نکرده است و موانع کار من فراتر از این است. همیشه دوست داشتم فیلمی بسازم که برای خودم باشد. در هیچ کاری حرفه‌ای نشدم و از این به بعد هم نخواهم شد، اگر فیلم نسازم، می‌نویسم، عکس می‌گیرم و اگر نشد آموزش می‌دهم، کسی که بخواهد مثل من زندگی کند، باید تجربه‌هایی مثل من  داشته باشد و به نظر من بین یک سکانس فیلم و یک فریم عکس هیچ تفاوتی وجود ندارد و هر دو یک واحد هنری هستند.

وی افزود: عکس آن چیزی که به نظر می آید هرگز بیکار نبودم، مشکل از من و نویسندگان نیست، بلکه مشکل از شرایط چاپ است. فکر می‌کنم به اندازه سال ها پس از مرگم هم نوشته‌هایی از من باقی می‌ماند و من با دخل و تصرف در آثارم مخالفم. در تمام دوران سینما هیچ مانعی بر سر راهم وجود نداشته و گرفتاری‌های من در طول مدیریت‌های متفاوت مربوط به فیلم‌نامه بوده است. از بعد از انقلاب حتی یک فریم از فیلم‌های من سانسور نشده است، اما فیلم‌نامه‌های من 10 تا 18 سال منتظر مجوز بوده‌اند. من فیلم «کاغذ بی‌خط» را 18 سال پس از نگارش آن ساختم.

این کارگردان بیان کرد: ممیزها نگاه بدبینانه‌ای به متن دارند و حرفه ممیز هم بدگمانی است، او مسئول پیدا کردن ایرادات است و اگر پیدا نکند اختراع می‌کند. با همه بچه‌هایی که در مدیریت‌های متفاوت سینما بودند رابطه‌های نزدیکی داشتم و از هم انتقاد می‌کردیم و هرگز مسائل مربوط به درون یک اثر را بیرونی نکرده‌ام. خوشبختانه در طول سال‌ها با وجود مسائل اقتصادی خم به ابروی بچه‌های سینما نیامده است. زمانی عاشقان بازیگری زیاد بودند اما الان کم‌ترین مراجعان مربوط به بازیگری هستند.

تقوایی با تاکید بر اینکه پشت صحنه سینما اهمیت پیدا کرده و کارگردانی و فیلم‌نامه‌نویسی نیز رونق پیدا کرده است، اظهار داشت: چه فکری برای سینما کرده‌ایم؟ سینمای ما در سال توان استعداد چند تن از این بچه‌ها را دارد؟ سالانه 200 تا 300 هنرجوی علاقه‌مند سر کلاس می‌نشینند، واقعا ببینید چه امیدی پشت سر این بچه‌ها است که ناامید نمی‌شوند. باید نهادی پاسخ‌گوی این جوانان باشد. هرکس کار فرهنگی خوب انجام دهد، با همین استقبال در وطن خود روبرو می‌شود. امیدوارم با اتفاق خوبی که در جامعه ما افتاده یک سازمان‌دهی و مدیریت در سینمای خودمان انجام دهیم.

این کارگردان افزود: سیاست جدید باعث فروکش شدن استعدادها شده است و آدم‌هایی مثل من خیلی پوست کلفت بودند که دوام آوردند. به نظر من سرمایه گذاری دولتی مانند سم است و هنر تجارت است و باید خودش توان جذب سرمایه داشته باشند. اگر فیلم‌ساز نتواند سرمایه را برگرداند، باید کارش را کنار بگذارد. فیلم سازانی می‌شناسم که با سرمایه دولت چندین فیلم می‌سازند که نمی‌تواند مخاطبان را جذب کند، اما همچنان با سرمایه دولت فیلم می‌سازند.

وی با بیان اینکه کیفیت محصولات ما روز به روز کم‌تر می‌شود گفت: رنگ و تصویر در سینمای ما در حال عقب‌نشینی است. سینما از این لحاظ به عهد سپنتا بازگشته است. تلویزیون سلیقه مخاطبان را نازل کرده و هیچکس فیلم‌برداری خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهد. بجای پیشرفت در سینما عقب‌نشینی می‌بینم. من سینمای خودمان را با کشورهای همسایه مقایسه نمی‌کنم، وقتی جوانان با استعداد باشند دلیل برای مشکل سینما در زمینه سرمایه‌گذاری وجود ندارد. خیلی از فیلم‌ها در زمان‌های دور با سرمایه‌گذاری خارجی ساخته‌ می‌شد.

تقوایی افزود: ما بعد از تولید با فیلم‌های خودمان چه می‌کنیم؟ سال‌ها است که نه تنها فیلم نمی‌سازم، فیلم هم نمیبینم، گاهی شرم می‌کنم که فیلم‌های خودم را ببینم، بخشی از فیلم‌های ما مربوط به بخش خصوصی است، اما جایی برای نگهداری از آن‌ها نیست، تمام فیلم‌ها گرفتار این مرحله شوم هستند. فیلم محصول یکبار مصرف نیست، پول هالیوود از تولیدات روزش بیشتر است و فیلم یک سرمایه‌گذاری در گردش تا ابد است. ما کالایی تولید می‌کنیم که مغازه‌ای برای فروشش نداریم. خیلی از فیلم‌ها با سرمایه‌گذاری دولتی ساخته‌ می‌شوند اما نمایش داده نمی‌شوند. نگهداری از میراث سینما اهمیت زیادی دارد، چراکه فیلم‌ها به مرور زمان دچار رنگ پریدگی و فرسایش می‌شوند و باید خزانه‌ای برای نگهداری آن وجود داشته باشد. اگر فیلم‌های گذشته ما همین الان مشتری پیدا کنند، حتی یک نسخه با کیفیت برای تحویل به آن‌ها نداریم. امیدوارم فکر یک آرشیو بزرگ برای حفظ این میراث شود.

وی با بیان‌ اینکه هنر کار وسواسی و دقیقی است، اظهار داشت: گروه‌های سینمایی از لحاظ فنی محدود هستند، درآن زمان که ما در خانه سینما کار می‌کردیم، چیزی به نام دکوراتور و گریمور وجود نداشت و این بچه‌ها همزمان با خودمان پرورش پیدا کردند. 

تقوایی خطاب به رئیس سازمان سینمایی گفت: آقای ایوبی! یک فیلم خوب بسازید تا ببینید فیلم‌ها چگونه رشد می‌کنند.

این مستندساز جنوب در پایان درباره سیدحسن بنی‌هاشمی، مستند ساز پیشکسوت که در بستر بیماری به سر می‌برد، گفت: او از نسل اول فیلم‌سازان جنوب ما است و چیزهای ظریفی در فیلم‌های خودش لحاظ کرده، اما امروز دچار بیماری بینایی شده و شاید این پایان کار یک فیلم ساز باشد، یاد او و جایش خالی است.