به گزارش خبرنگار سینماپرس، در ادامه بررسی سود و زیان انتشار و پخش زودهنگام فیلم های سینمایی در شبکه نمایش خانگی اینبار با حبیب اسماعیلی؛ تهیه کننده و بازیگر سینمای ایران گفت و گو کردیم تا نظر او را نیز جویا شویم.

حبیب اسماعیل در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس، درباره این موضوع عنوان کرد: خیلی از فیلم ها هستند که شاید در خود سینما هم با اقبال عمومی رو به رو نشوند، به همین خاطر ممکن است با یک زمان محدودی بعد از اکران وارد سینمای خانگی شوند؛ اما خیلی از فیلم ها هم هستند که در زمان اکران با استقبال خوبی از سوی مخاطبان رو به رو بوده اند و با توجه به این استقبال نیاز دارند که چرخش مالی در کل سینما را داشته باشند از این رو بهتر است با مدت زمان۴ یا ۵ ماه وارد شبکه نمایش خانگی شوند.

وی در ادامه گفت: خیلی از شهرستان ها هستند که اصلا سینمایی ندارند و یا یک سالن سینما دارند و نمی توانند مثلا هر ۵ فیلم اکران شده نوروزی را نمایش دهند، به همین دلیل به زمان بیشتری احتیاج دارند که هر فیلم را حداقل یک ماهی روی پرده همان یک سالن سینمایی خود داشته باشند.

اسماعیلی با اشاره به اینکه برخی از تهیه کنندگان فیلم هایشان را خیلی سریع وارد شبکه نمایش خانگی می کنند، عنوان کرد: تهیه کنندگان برای این که ضرر کمبود فروش اکران خود را جبران کنند خیلی زود فیلم خود را به شبکه نمایش خانگی می فرستند که شاید مبلغی از ضرر خود را جبران کنند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «قرمز» در ادامه صحبت های خود خاطرنشان کرد: یک مسئله ای که در این زمینه وجود دارد ذهنیت مخاطب است، ذهنیتی برای بیننده های سینمای ایران به وجود می آید که با توزیع زودهنگام فیلم های سینمایی در شبکه نمایش خانگی برای دیدن فیلم ها به سینما نمی روند و این ذهنیت بزرگترین لطمه را به سینمای ایران وارد می کند.

اسماعیلی ادامه داد: برخی از فیلم ها هم هستند که احتمالا با فاصله ۲ یا ۳ ماهه در شهرستان ها اکران می شوند اما با توزیع آن در شبکه نمایش خانگی به فروش شهرستان های آن لطمه وارد می شود. البته در آیین نامه شورای صنفی سال ۹۳ به این موضوع اشاره شده است که بعد از گذشت ۵ ماه از اکران عمومی، یک فیلم می تواند وارد شبکه نمایش خانگی شود.

وی افزود: البته نمی توان گفت که شبکه نمایش خانگی جایگاهی ندارد؛ اما انتشار زود هنگام فیلم ها در این شبکه ها باعث می شود که مردم به سینما نروند و برای دیدن فیلم در سالن های سینما هزینه نکنند و این موضوع سبب خالی ماندن صندلی های سالن های سینمایی شده است.

این تهیه کننده یادآور شد: از طرفی هم به دلیل اینکه ما حق کپی رایت نداریم زمانی که نسخه خانگی این شبکه ها بیرون می آید خیلی زود در اتوبوس ها، مترو و یا حتی شبکه های ماهواره ای نمایش داده می شود. به نظر من یک مقداری وزارت ارشاد در این مورد باید سختگیری کند. اگر این اتفاق رخ دهد و یک همدلی و تعاملی میان دست اندرکاران سینما و حوزه ویدئویی باشد می توان به یک تفاهم هایی در این حوزه رسید. یکی از این تفاهم ها می تواند سر وقت توزیع شدن فیلم ها در شبکه نمایش خانگی باشد؛ البته در یک زمانی که بتوان از شبکه قاچاق آن هم جلوگیری کرد.

وی افزود: زمانی بود که خیلی از فیلم های ما بیشتر از ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیون فروش نمی کرد و ۶۰ یا ۷۰ درصد هزینه یک فیلم از شبکه ویدئویی تامین می شد و این توزیع فیلم در نمایش خانگی به فروش آن فیلم کمک می کرد اما امروز تماشاگر سینما سر جای خودش است و بیننده شبکه نمایش خانگی هم سر جای خودش است.

اسماعیلی با اشاره به این موضوع که یک سری از فیلم ها از همان ابتدا قصد اکران در سینماها را ندارند، گفت: این مقوله فرق می کند و وقتی که چنین فیلمی ساخته می شود مستقیم به شبکه نمایش خانگی داده می شود یا برای پخش مستقیم به صدا و سیما داده می شود اما فیلمی که به اسم سینمای ایران پخش می شود به نظر من باید یک راهکار و زمانی را برای آن مشخص کنند که تهیه کننده ملزم باشد که سر وقت فیلم خود را روانه بازار کند.