براساس این گزارش، نرگس آبیار درباره بازتاب نمایش «شیار ۱۴۳» در بازار فیلم جشنواره بین المللی کن در گفتگوی تلفنی با سینماپرس گفت: با اینکه ۱۰ دقیقه آخر فیلم بدون صدا پخش شد اما تماشاگران را تحت تاثیر قرار داد. در میان تماشاگران یک خانم از ترکیه‌ به من گفت نگاه زنانه فیلم قابل ستایش است و در حقیقت اعتقاد داشت نوع میزانسن و حرکت دوربین همه در خدمت انتقال حس زنانه فیلم به مخاطب بوده است.

وی ادامه داد: تعداد دیگری از بینندگان خارجی معتقد بودند که «شیار۱۴۳» زبان جهانی دارد  و آنچه که مهم است ارتباط مخاطب جهانی با فیلم است. خوشبختانه کسی از مخاطبین خارجی سالن را ترک نکرد و بیاد دارم خانمی از جشنواره هاوایی که می گفت حتما با پخش کننده فیلم درباره نمایش آن صحبت خواهد کرد.

وی افزود: برای نمونه یک فیلمساز کلمبیایی پس از نمایش گفت که «شیار ۱۴۳» من را یاد زنان شیلیایی انداخت که در انتظار فرزندانشان بودند و اضافه کرد که فیلم او را یاد جنگ های داخلی کشور خودش می اندازد.

آبیار درباره فرصت‌هایی که کن می‌تواند برای سینمای ایران داشته باشد گفت: حضور من در جشنواره کن خیلی خوب بود همینطور فیلمسازهای برگزیده جشنواره فیلم فجر که شرکت داشتند تجربه خوبی را سپری كردند از آنجایی که من به همراه آقای قاسمی (تهیه کننده) بیشتر وقتمان را در بازار می گذرانیم ارتباط بسیاری با کمپانی های خارجی برقرار کردیم که قطعا برای فعالیت‌های آینده مان مفید خواهد بود.

وی افزود: باید فیلمی ساخته شود که تمام دنیا بتواند با آن ارتباط برقرار کند تا مخاطب بیشتری داشته باشد و لذا از سازمان سینمایی برای ترتیب دادن این برنامه جهت حضور فیلمسازان تشکر می کنم. کن فستیوالی است که نمی توان از آن گذشت چون تمام دنیا در آن حضور دارند و رایزنی های مختلفی در آن انجام می شود.

آبیار با اشاره به حضور سینمای ایران در بازار کن گفت: چتر سینمای ایران مكان خوب و آبرومندی بود اما طی سالهای گذشته بیرون محوطه بازار، محلی برای سینمای ایران با عنوان «چادر» بود که سینمای ایران چند سالی است که آن را از دست داده است. به نظرم وجود آن خیلی لازم است چرا که برخی ایرانیان برای انجام فعالیت‌هایشان غرفه ندارند و با این وجود چتر امسال نمی‌توانست همه افراد را تحت پوشش خودش قرار دهد و اگر تمهیداتی انجام شود برای برپایی دوباره آن، کمک کننده خواهد بود.

وی درباره نمایش برخی فیلم های ضد ایرانی در جشنواره های خارجی خاطرنشان کرد: در سالهای گذشته آثاری را در جشنواره کن داشتیم که نگاه سیاسی در آن نبود ولی در مقابل فیلم های ضد ایرانی هم حضور داشت و كن هر از گاهی نگاه سیاسی خودش را دنبال می کند. باید تلاش کنیم که جایگاه خودمان را در این جشنواره ها پیدا کنیم تا نگاه جهانی‌مان تقویت شود، اما اگر حضور نداشته باشیم بالطبع به انزوا کشیده می شویم و  آثارمان هم دیده نمی شود. ما باید در سطح جهان مخاطب خودمان را پیدا کنیم.

این کارگردان در پایان درباره فیلم هایی که در این جشنواره دیده است گفت: در میان چهار فیلمی كه فیلم «هورس من» از «تامیلی جونز» را خیلی دوست داشتم.