وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس در مورد اینکه ایده مستند «پارکینگ» چگونه به ذهنتان رسید توضیح داد:  از دایی ام شنیدم که پیرمردی در یک پارکینگ خلوت کرده است که تنهایی شیرین و خاصی دارد بنابراین او را از نزدیک ملاقات کرده ام و زندگی اش تولید یک فیلم را در ذهنم جرقه زد. 

عمرانی در ادامه در مورد حضور این مستند در جشنواره های مختلف نیز گفت: مدت زیادی از تولید «پارکینگ» نمی گذرد اما در همین زمان کوتاه این فیلم ۱۱ دقیقه ای در جشنواره های بین المللی فیلم مقاومت جایزه تکنیک نو را دریافت کرد. همچنین در جشنواره فیلم کوتاه تهران و پروین اعتصامی نیز به اکران درآمد و اکنون نیز در جشنواره سینما حقیقت در سه بخش بین‎الملل، ملی و جایزه شهید آوینی نیز حضور دارد.

عمرانی در ادامه در مورد نحوه ساخت این مستند نیز توضیح داد: من اعتقاد دارم «پارکینگ» یک مستند تلفیقی شاعرانه چند لایه یا به اصطلاح «داکیو کولاژ» است.

وی در ادامه توضیح داد: همه ذهنیتم این بود که انیمیشن، تخیل قصه گویی و دراماتیک را در یک فضای مستند در هم تلفیق کنم تا ذات یک کار تجربی مستند،حفظ شود و این رویه سخت بود چرا که تجربه جدیدی برای خودم به حساب می آمد.

عمرانی در مورد پروسه تولید این مستند نیز توضیح داد: مرحله تولید مستند «پارکینگ» از اوایل سال ۱۳۹۳ آغاز شد و تا پایان تابستان امسال نیز ادامه داشت. تهیه‌کنندگی این مستند برعهده مسعود عظیمی است و فیلم به سفارش انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس ساخته شده است.

کارگردان مستند «پیاده رو» بیان داشت: بیشترین وقفه من مربوط به تدوین این اثر بود چرا که نقی نعمتی درگیر نگارش سریال جدید خود بود و علاقه داشتم تا صبر کنم تا بالاخره او تدوین این مستند را انجام دهد اما نگارش و تولید مستند «پارکینگ» حدوداً ۲۰ روز زمان برد که البته وقفه های ناخواسته ای هم در این میان داشتیم.

عمرانی در مورد انگیزه و هدفش از ساخت این مستند نیز گفت: همواره به رویدادهای حماسی سرزمینم علاقه مند هستم و در ساخت این مستند به این می اندیشیدم که یک اتفاق شهری و مردمی را در دفاع مقدس بسازم، این شد که خرمشهر و وقایع آن به صورت نمادین دستمایه تولید مستند «پارکینگ» شد، در همین راستا امیدوارم روزی بتوانم برای زادگاهم فیلمی نمادین از سربداران را بسازم و این مهم همراهی مسئولین شهر سبزوار را می طلبد.

وی در مورد ژانر مستند خود نیز گفت: «پارکینگ» یک مستند تلفیقی شاعرانه است که از ساختار ایستگاهی پیروی می کند، درست مانند مستند «پیاده رو» فیلم قبلی ام ، اما این ساختار از نظر شکل شبیه ساختار اپیزودیک است اما به واقع اپیزودیک نیست. من آنرا یک اثر در ژانر دفاع مقدس اجتماعی می دانم و امیدوارم موضوعات وطنی سوژه های بچه های جوان شود.

برپایه این گزارش، داستان این مستند زندگی «مش قاسم» پیرمردی است که از بازماندگان حصر خرمشهر بوده و در حال حاضر در یک پارکینگ ماشین، نگهبان است. او که نقاش زبر دستی است صحنه  شهادت یکایک دوستانش را که از نزدیک دیده بر روی ورق نقاشی کرده و بر در و پنجره های ماشین ها چسبانده و هر از چند گاهی با یاد آن ها خلوت می کند و از یک روز شوم حمله عراق به خرمشهر می گوید.