فیلمنامه نویس «روز سوم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: نقص پژوهش همیشه در آثار سینمایی ما وجود دارد اما کارهای سینمایی باید از حیث پژوهش درجه بندی شوند چرا که ما یک دسته فیلمنامه هایی داریم که تاریخی هستند و نیاز به تحقیقات زیاد دارند اما از سوی دیگر با برخی فیلم های اجتماعی روبرو هستیم که از آنجا که تنها نگاه فیلمساز را منعکس می کنند نیازی به تحقیق و پژوهش به صورت جدی ندارند.

وی ادامه داد: فیلم های تاریخی از آنجا که مقطعی از تاریخ را به نمایش گذاشته و یا داستانی از یک شخص با وجهه تاریخی روایت می کنند و قصد تحلیل تاریخ را دارند و از سوی دیگر می بایست طبقات فرهنگی و اجتماعی را به صورت درست مورد ارزیابی قرار دهند طبیعتاً می بایست از یک پشتوانه تحقیقاتی غنی برخوردار باشند اما برخی از فیلم ها به تحقیق به این شکل احتیاجی ندارند چرا که ممکن است یک فیلمنامه نویس و یا فیلمساز دغدغه ای موضوعی داشته باشد و ذهنش را درگیر موضوعی خاص کرده و نیاز به تحقیق سیستماتیک نداشته باشد و در ذهنیت خود مدارک و شواهد و مستندات زیادی برای نگارش یک فیلمنامه داشته باشد.

سجاده چی با تأکید بر اینکه بسیاری از فیلم های سینمای اجتماعی ما تنها یک «نگاه» هستند که فیلمنامه نویس می بایست درصدد تقویت آن برآید اظهار داشت: بسیاری از آثار و سوژه ها به خصوص سینمای اجتماعی ما نیاز به تحقیق ندارند چرا که در سینمای ما ژانر اجتماعی وجود ندارد و فیلم های اجتماعی ما هیچگاه تحلیل درستی از اجتماع نمی دهند و تنها نگاهی به طبقات مختلف شهری دارند که در اینجا همه وقایع حاصل عمر و تجربیات فیلمساز و فیلمنامه نویس است.

فیلمنامه نویس «پاتال و آرزوهای کوچک» سپس خاطر نشان کرد: مشکل ما صرفاً معطوف به مورد اول می شود و ما به شدت در تولیدات تاریخی مان نیاز به تحقیق و پژوهش داریم به عنوان مثال فیلم هایی که در مورد شهدای جنگ ساخته می شوند به شدت به تحقیقات گسترده وابسته هستند اما از آنجا که برنامه ریزی درستی در روند تولید یک اثر سینمایی برای تحقیقات انجام نمی شود بعضاً در اینگونه آثار شاهد اشتباهات فاحش هستیم.

این فیلمنامه نویس پیشکسوت سینمای ایران با تأکید بر اینکه نهادهایی مانند وزارت ارشاد، بنیاد سینمایی فارابی، صدا و سیما و... می بایست برای ساخت پروژه های خود سفارش تحقیق و پژوهش بدهند و تحقیقات را جزو پارامترهای اصلی در تولید یک فیلم لحاظ نمایند گفت: باید هنگام برآورد بودجه برای تولید یک اثر سینمایی قسمتی را هم برای انجام تحقیقات لحاظ کرد و بودجه ای مجزا به امر پژوهش و تحقیق اختصاص داد اما متاسفانه بودجه های ما برای تولیدات آثار سینمایی اینقدر کم و ناکافی است که تنها باعث می شود مدیران تولید یک پروژه تنها در پر کردن آیتم های خود هنگام برآورد بودجه بخشی را به تحقیقات و پژوهش اختصاص دهند که البته تنها اسمی است و رسماً هیچ پولی بابت این بخش به دست فیلمنامه نویسان نمی رسد.

سجاده چی در خاتمه این گفتگو وجود برخی از مدیران فرهنگی و سینمایی را برای سینمای ایران مضر دانست و گفت: برخی از مدیران ما متاسفانه تفاوتی میان یک اثر که برای آن تحقیقات زیادی صورت گرفته با اثر دیگری که برای آن هیچگونه تحقیقی نشده است قائل نمی شوند و اینجاست که باید سیاست گذارن به فکر به کار گماردن مدیرانی باشند که دغدغه فرهنگی دارند و آن ها بایستی با برنامه ریزی هایی در سطح کلان تحقیقات را در سینمای ایران بسط و گسترش دهند.