به گزارش خبرنگار سینماپرس زنده یاد مرتضی احمدی که در سال های دور یکی از شهیرترین پیش پرده خوانان در ایران بود طی سال های واپسین عمرش خدمات ارزنده ای را برای احیاء و زنده نگاه داشتن ادبیات فولکلوریک ایران برداشته بود که انتشار آلبوم های «صدای تهرون» و همچنین کتاب های «کهنه های همیشه نو» و یا «فرهنگ بر و بچه های تهرون» به تنهایی گواه این مدعا هستند. این هنرمند ارزنده سینما تلویزیون تئاتر و دوبلاژ ایران همزمان با سالگرد رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام در سن ۹۰ سالگی به دلیل کهولت سن به دیار باقی شتافت. از دست دادن این هنرمند گرانمایه بهانه ای شد تا با دو تن از همکاران قدیمی وی رسول نجفیان و منوچهر والی زاده به گفتگو بنشینیم.

رسول نجفیان که تاثر شدیدی بابت از دست دادن این هنرمند پیشکسوت داشت گفت: استاد مرتضی احمدی دوست عزیز من بود. او هنرمندی به تمام معنی بود که از میان توده مردم برخاسته بود و به فرهنگ عوام آشنایی شگفت انگیزی داشت و هرکس با ایشان برخوردی می کرد از هم کلام شدن با استاد لذت وافری می برد.

وی ادامه داد: استاد مرتضی احمدی همیشه متاسف بود از اینکه می دید روابط ها و صمیمیت های زیبایی که در تهران قدیم وجود داشت دیگر در میان مردم دیده نمی شود و هر بار که لب به سخن می گشود از دوران خوش گذشته که همگی مردم با هم یار بودند و در خوشی ها و ناخوشی ها یکدیگر را مدد می کردند یاد می کرد. او از اینکه مردم امروز با یکدیگر بیگانه شده بودند و حتی همسایه ها نسبت به یکدیگر هیچ شناختی نداشتند افسوس می خورد.

نجفیان با تاکید بر اینکه زنده یاد احمدی همیشه مایل بود شعرها و آهنگ ها کوچه بازاری را که به ضروریت زندگانی آدم های زمانه های نه چندان دور سروده و ساخته شده بود را به مردم و به ویژه جوانان امروزه یادآوری کند اظهار داشت: در آهنگ های قدیمی نوعی غم و شادی توامان با هم وجود دارد که مانند یک آینه بازتاب دهنده افراد زمانه خود است و از این رو ایشان دوست داشتند که مردم امروز نیز با این فرهنگ آشنایی پیدا کنند.

خواننده آلبوم «رسم زمونه» سپس خاطرنشان کرد: هنرمندانی مانند زنده یاد مرتضی احمدی کم پیدا می شوند و ای کاش مسوولان فرهنگی کشور زندگی این افراد را به یکی از مقولات مهم آموزش های فرهنگی در کشور بدل می کردند. متاسفم از اینکه دیگر در کل ایران کسی نیست که بتواند جای زنده یاد مرتضی احمدی را پر نماید و این مسئله بسیار مهمی است که برای فرهنگ و هنر کشور ما بسیار تلخ و دردناک است.

وی در خاتمه این گفتگو خاطرنشان کرد: نسل جدید ما که با تهاجم فرهنگی غرب روبرو است می بایست اهلیت پیدا کند و این اهلیت پیدا کردن می تواند از طریق آموزش صحیح ادبیات فولکلور و عامه ما آغاز شود. از سوی دیگر اگر خانواده های ما فرهنگ شان مانند فرهنگ زنده یاد مرتضی احمدی باشد می توانند سرپا ایستاده و ما را به منصه ظهور برسانند.

منوچهر والی زاده دوبلور پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران نیز در رابطه با ضایعه درگذشت زنده یاد مرتضی احمدی گفت: زنده یاد مرتضی احمدی یک شخصیت اصیل تهرانی بود. او در اخلاق و خلق و خو همیشه مثال زدنی بود و من مطمئن هستم که هیچیک از همکاران ایشان جز احترام و معرفت و محبت هیچگاه از ایشان چیز دیگری ندیده اند.

این دوبلور باسابقه ادامه داد: زنده یاد احمدی با توجه به کهولت سن شان همیشه به کوچکترها و همکاران قدیمی شان احترام می گذاشتند و از آن ها احوالپرسی و دلجویی می کردند. من یادم می آید در این اواخر که ایشان دیگر کار دوبله انجام نمی دادند گاهاْ به تلویزیون می آمدند و به تمامی دست اندرکاران واحد دوبلاژ سر می زدند و با آن ها حال و احوال می کردند و تمامی این مسائل باعث شده بود تا همه این بزرگوار را دوست داشته باشند.

والی زاده با تاکید بر اینکه زنده یاد احمدی به واسطه جایگاه ویژه و مردم داری اش سعادت وفات در سالگرد رحلت پیامبر اسلام را داشت گفت: خدا با زنده یاد احمدی یار بود که در چنین روزی ایشان را از دنیا برد. هرچند که جسم مرتضی احمدی دیگر در میان ما نیست اما یاد او مسلما تا ابد در بین ایرانیان جاودانه خواهد ماند و امثال مرتضی احمدی ها هرگز نخواهند مرد.

این بازیگر سینما اظهار داشت: من از زمان طفولیت به واسطه آنکه با زنده یاد احمدی در یک محله زندگی می کردیم با ایشان آشنایی داشتم و در تئاترهای لاله زار همیشه به تماشای نمایشنامه هایی که ایشان پیش پرده خوانی آن ها را انجام می دادند می رفتم.

وی در پایان این گفتگو افزود: من سال ها با زنده یاد احمدی در استودیو «کاسپین» همکاری داشتم و خوشحالم از اینکه در کنار این بزرگوار و همچنین زنده یاد علی کسمایی درس های زیادی را آموختم.