به گزارش خبرنگار سینماپرس این بازیگر در ادامه این نشست خبری افزود: من همیشه از مخاطب خاص به شدت دفاع می کنم و دلتنگ مخاطبی هستم که برای قضاوت کردن نخواهد به تماشای یک اثر بیاید و بتواند با سواد خودش به من اضافه نماید. «مرثیه ای برای کتاب سوزی ها» یک فیلم سینمایی نیست که بخواهد داستان داشته باشد؛ این مجموعه ای از تجربیات در زمینه های موسیقی، تئاتر و... است که فقط می تواند رضایت مخاطبان خاص را جلب نماید.

بازیگر «چ» در ادامه این نشست خبری خاطرنشان کرد:  این نمایش از دغدغه «علی اتحاد» کارگردان این اقدام در حوزه زبان‌ شناسی می‌آید. متاسفانه در دنیای امروز دایره لغات ما کمی بیشتر از ۳۰۰ واژه است که این به معنای فقر و رکود واژه به حساب می‌آید و ما باید از این اتفاق بترسیم. در این اجرا همه ما طلایه‌ دار حمایت و دفاع از این سرزمین هستیم. این اجرا به شدت طعمی شاعرانه دارد و به نظرم الزامی هم نیست که حتما عوام به دیدن کار بیایند چون این اجرا از سطح فرهنگی متفاوتی برخوردار است.

وی ادامه داد: آرتیست‌های جوان تجسمی ما احتیاج دارند که دیده شوند پس کاش کمی ما دایره دیدمان را وسعت دهیم و به هنرهای دیگر هم توجه کنیم نه اینکه تنها فکرمان این باشد که الان کدام فیلم به جشنواره فجر می‌رسد یا نمی‌رسد. «مرثیه ای برای کتاب سوزی ها» مختص کسانی است که تشنه فرهنگ هستند. من با اینگونه اجراها غریبه نیستم و سال ها پیش با استاد آتیلا پسیانی و... اینگونه تجربه ها را انجام داده ام و طی تمامی این سال ها دوستان نزدیک من کسانی بوده اند که در رشته های عکاسی، نقاشی و سایر هنرهای تجسمی فعالیت داشتند و خوشبختانه و یا متاسفانه هیچگاه با هم صنفی های خودم معاشرتی نداشته ام چرا که همیشه بیرون آمدن از رکود را در کسانی که در این حیطه فعالیت می کردند جستجو می کنم.

حمیدیان با تاکید بر اینکه تمامی گونه های هنری در ایران در حال نابودی و از بین رفتن است اظهار داشت: ما در حال حاضر هیچگونه پوشش ایرانی و یا حتی نقاشی ایرانی نداریم؛ حتی در کشور ما سینما به شکل شرقی شده اش وجود ندارد و شاید تنها هنری که همچنان می توان به آن اتکا داشت موسیقی است که با امثال پور ناظری ها و شجریان ها همچنان اصالت خود را حفظ کرده است.

نورا هاشمی دیگر بازیگر این پرفورمنس در بخش دیگری از این نشست عنوان کرد: ابتدا قرار بود مینا ساداتی با این نمایش همکاری کند اما به دلیل همزمانی حضورش در یک اثر سینمایی من را به گروه معرفی کرد. در بدو ورودم از سلیقه، اخلاق، فرم و زبانی که علی اتحاد برای کارش انتخاب کرده بود بسیار خوشم آمد و پذیرفتم در این اجرا حضور داشته باشم چون این کار فضای متفاوتی را از آنچه تاکنون دیده‌ایم به مخاطب القا می‌کند.

وی افزود: «مرثیه ای برای کتاب سوزی ها» از فضای مونولوگ زده تئاتری دور است و به عقیده من می تواند هم مخاطبان عام و هم مخاطبان خاص را به سوی خود جذب نماید. مهمترین نکته ای که در این پرفورمنس برای من وجود داشت این بود که من از فضاهای تئاتری امروزی به شدت دلزده شده ام و از این رو این کار می تواند تاثیر مثبتی بر روحیه من داشته باشد.

علی اتحاد کارگردان این پرفورمنس نیز گفت: این کار یک رخداد است که از چند مدیوم متفاوت برای شکل‌گیری آن بهره گرفته شده است. ما از امکانات هنرهای دیداری، پرفورمنس آرت، موسیقی و ادبیات برای این اجرا استفاده کرده‌ایم. این کار به مساله کتاب‌ سوزی البته نه در شکل تاریخی آن بلکه به عنوان یک الگوی ذهنی می‌پردازد.در واقع کتاب‌سوزی برای من یعنی حذف، فراموشی، به خاطر نسپردن و در نهایت تکرار. واژه رخداد هم ترجمه عبارت ایونت که در برخی متون هپنینگ هم عنوان شده است. در واقع ما از هر عبارت دیگری به جز رخداد استفاده می‌کردیم در مدیوم مورد نظر ما نمی‌گنجید.

اتحاد با اشاره به جزئیات این پرفورمنس گفت: در این رخداد مخاطب با ورود به کار در طبقه اول گالری فرهنگسرای نیاوران با یک ویدئو اینستالیشن مواجه می‌شود که از ۳ مانیتور تشکیل شده و یک اجراگر زنده که نقش‌اش را جواد مولانیا ایفا می‌کند مخاطب را به طبقه دوم هدایت می‌کند. در مانیتورهای ابتدایی ویدیوی هانیه توسلی و مهدی احمدی به نمایش درمی‌آید و یک تیپ که به عنوان مرد سیاه‌پوش از آن نام برده می‌شود نیز در آن ویدیو حضور دارد. مخاطبان در طبقه دوم وارد بخش مرکزی و اجرای زنده این اتفاق می‌شود که در آن ۴ اجراگر، مجموعه‌ای از اکت‌هایی از پیش تعیین شده و البته بداهه را به مخاطب ارائه می‌کند.

گفتنی است؛ «مرثیه برای کتاب سوزی‌ها» در غالب هنر پرفورمنس آرت است که درسالن شماره۲ فرهنگسرای نیاوران در دو سانس یک ساعته هر شب اجرا می‌شود، در این برنامه اجراگران مانند بابک حمیدیان، وحید رهبانی، نیکو ترخانی، شیوا ابراهیمی و... به کارگردانی علی اتحاد و تهیه کنندگی مجید رحیمی جعفری به روی صحنه می‌روند. هانیه توسلی و مهدی احمدی هم با ویدئوآرت هایی در این رویداد حضور دارند.در این دو اجرا یک روایت داستانی با موضوعی یکسان شکل می‌گیرد که به فراخور قوانین موجود در پرفورمنس آرت با حضور تماشاگران و مخاطبان حاضر در صحنه شاید مسیر داستان به گونه ایی دیگر رقم بخورد!

پرفورمنس آرت نوعی از اجرا است که شاید در حیطه هنر نمایش مخاطب عامه با آن آشنایی چندانی نداشته باشند زیرا اجرای آن در چهار چوب نوعی قوانین و فرهنگ خاصی برای مخاطبان و هنرمندان معنی پیدا می‌کند که جا دارد جامعه هنر نمایش کشور در خصوص گسترش و شناساندن این رشته هنری کوشش بیشتری داشته باشند.