ابوالحسن داودی فیلمسازی است که با ساخته های قبلی اش به ویژه فیلم «تقاطع» ثابت کرده بود فیلمسازی است که به مقولات مهم اجتماعی توجه ویژه ای نشان می دهد، البته نگاهی از منظر خود! نگاهی سرد و تلخ و سیاه نسبت به جامعه امروز ایران که می تواند موجبات یأس و ناامیدی در جامعه را فراهم آورد. از سوی دیگر ترویج روابط میان دختران و پسران جوان در جامعه، طرز استفاده و استعمال مواد مخدر و... که در این فیلم و سایر فیلم های مشابه آن در جشنواره سی و سوم به ویژه فیلم های «عصر یخبندان»، «خانه دختر» و... پرداخته می شود برای جامعه بسیار خطرآفرین خواهد بود!

داستان این فیلم سینمایی درباره هفت جوان ( سه دختر و چهار پسر)  است که در یک قرار اینترنتی با یکدیگر آشنا می شوند و به دنبال یک شوخی و شرط بندی در مسیری پیچیده و دلهره آور می افتند. مسیری که درک جدیدی از زندگی و اجتماع را برای هر یک از جوانان داستان رقم می زند. همه آدم های این فیلم می خواهند از دوستان و اطرافیان خود مانند یک پله برای ترقی و پیشرفت شان استفاده کنند و اصلاً برایشان مهم نیست که در این میان مابقی افراد چه آسیب هایی خواهند دید. در نهایت هم تنها شخصیت مثبت فیلم قربانی امیال آن ها شده و با مرگش فیلم داودی به پایان می رسد.

شاید در نگاه اول اینگونه به نظر برسد که فیلمساز سعی بر آن داشته معضلات مهم تک فرزندی، طلاق در خانواده ها و امثال آن ها را در فیلمش به تصویر کشیده و برای آن دست به چاره جویی بزند اما با توجه به زیرلایه های پنهانی فیلمنامه هیچیک از این مقولات در آن گنجانده نشده و فیلمساز بدون نگاه به فرهنگ غنی ایرانی با وامداری به برخی از فیلم های تین ایجری و جوان پسند سینمای غرب در فرم و محتوای اثر دست به تولید یک فیلم ضد فرهنگی زده که شاید تنها برخی از شبه روشنفکران بتوانند از آن استقبال کنند.

پرداختن به بحران های اجتماعی و خانوادگی در صورتی می تواند برای جامعه مفید واقع شود که با رویکردی آسیب شناسانه و در ادامه آن با ارائه راهکار مناسب برای برون رفت از معضلات و مشکلات به آن پرداخته شود. اما «رخ دیوانه» از تمامی این مقولات خارج است و تبدیل به یک فیلم سینمایی شده که تنها می خواهد سیاهی ها را به رخ جامعه بکشاند. خط اصلی محتوایی فیلم در مورد جوانانی است که آینده کشور را رقم خواهند زد اما این آینده سازان همه آدم های سیاهی هستند که می توانند منجر به مرگ و اضمحلال ارزش های انسانی در جامعه گردند. نسل پیشین هم از نگاه فیلمساز کاملاً حاشیه نشین شده و دیگر نباید جایی برای حضور در جامعه داشته باشد. «رخ دیوانه» قصه تنهایی نسلی ست که در دنیای واقعی زندگی می کند اما احساساتش در دنیای مجازی شکل می گیرد.

از سوی دیگر از لحاظ ساختاری نیز فیلم داودی از اشکالات متعددی بهره می برد. فیلمنامه این اثر همانند فیلم قبلی داودی از فیلمنامه پیچیده ای برخوردار است که شکل پیچیده آن تنها باعث سردرگمی مخاطب می شود و در نهایت مونتاژ موازی اثر پنج خرده روایت را با هم جلو برده و به طرز هولناکی آن ها ر به هم متصل می سازد. یکی از نکات منفی روایی فیلم نمایش تصاویر حقیقی و دروغین کنار هم است که تا قبل از رو شدن آخرین قطعه پازل، نمی توان واقعیت را تشخیص داد. گویی فیلمساز در صدد حقه زدن به مخاطبان است و می خواهد با روان آن ها بازی کند.

اما با تمامی این ها نمی توان به دکوپاژهای خوب و فیلمبرداری عالی فرشاد محمدی که یکی از ویژگی های مثبت فیلم و کاملاً در راستای خدمت رسانی به موقعیت ها و محتوای فیلم است اشاره ای نداشت.

در نهایت اینکه این فیلم نخواهد توانست هر دسته و گروهی از هر طبقه فکری و اجتماعی جامعه را به سوی خود جلب نماید. چرا که مسلماً بسیاری از خانواده های سنتی و ارزشی جزو مخالفان رسمی آن خواهند بود.