«یحیی سکوت نکرد» فیلم مهمی است! چرا که کارگردان جوان آن برخلاف رویه برخی از فیلمسازان جوان و کهنه کاری که حداقل در سی و سومین جشنواره فیلم فجر به سمت و سوی تولید فیلم های خنثی، بی هویت و متظاهر رفته اند، فیلمی سر راست، روان و ساده ساخته است که داستان و پیام های آموزشی و انسانی خود را به دور از هرگونه شعارزدگی و در دام افتادن پزهای شبه روشنفکری بیان می کند. فیلمی شریف و دغدغه مند که می تواند مخاطبانش را با هرگونه تفکر و عقیده ای راضی نگه دارد.

این فیلم در انتقال پیام و مفاهیم خود الکن نیست و با توسل جویی به هزار و یک ترفند عجیب که این روزها در دنیای سینما برای فیلمسازان تبدیل به یک «مد» شده است، نمی خواهد مخاطبان خود را رنگ کرده و آن ها را فریب دهد!

داستان «یحیی سکوت نکرد» در مورد کودکی به نام یحیی است که به تازگی مادرش مرده است و پدر او که مشکل کاری دارد به مدت یک ماه او را نزد عمه اش می سپارد. عمه ای تلخ و ناآشنا كه زندگی پر راز و رمزی دارد و سابقه ای بحث برانگيز در محل زندگی! چرا که بسیاری افراد برای سقط جنین به او مراجعه می کنند و او در این زمینه تبحر زیادی دارد! هرچند که عمه یحیی به صورت غیر قانونی دست به سقط جنین می زند اما هیچگاه جنین هایی را که مریض نیستند و بیماری ندارند را سقط نمی کند و به شدت با والدینی که برای این کار به او مراجعه می کنند برخورد می کند.

یحیی در طول مدتی که نزد عمه اش زندگی می کند در پی کشف و شهود است. او دنبال چیزی شبیه به نوازش مادرانه می گردد تا بتواند آرامشش را تضمین و تنهایی هایش را تسکین بخشد. او در دنیای کودکانه اش دنبال تفریح و از عصبانیت نارضایتی است. یحیی دوست دارد مورد توجه قرار بگیرد و دست به هر کاری می زند که جدا از عمه اش کودکانی که در آن محله زندگی می کنند و یا سایر همسایه ها به او توجه نشان دهند. اما هیچ کس اعتنایی به یحیی ندارد. تمامی این ها باعث یک بحران و تلاطم شدید روحی در یحیی می شود. او از همه چیز وحشت دارد و مرتب کابوس می بیند و در نهایت روزی که عمه اش در حال نجات یکی از زنان همسایه است که سعی داشته با خوردن قرص برنج خودکشی کند، وی با تصور اینکه عمه اش می خواهد او را به قتل برساند با ۱۱۰ تماس می گیرد و ماموران عمه را به دلیل دایر کردن مطب غیر قانونی بازداشت می کنند.

تمامی این اتفاقات به دلیل سخن گفتن نابجای یحیی است!‌ او که بعد از دستگیری عمه اش بی پناه و درمانده می شود به گذشته خود فکر می کند که ای کاش در قضاوت عجله نکرده بود و تا از چیزی مطمین نشده بود با ۱۱۰ تماس نمی گرفت تا امروز با یک بحران جدی روبرو نشود. اما دیگر برای یحیی همه چیز دیر شده است!

فیلمساز در این فیلم سعی دارد بسیار زیرکانه و به دور از هرگونه شعار و یا پیام گل درشتی به تمامی نسل ها بفهماند که قضاوت نابجا تا چه حد می تواند بر بحران های اجتماعی تاثیر گذار باشد. هرچند که ابراهیم پور در این فیلم تا حدودی سعی در نشان دادن برخی از معضلات اجتماعی نیز بوده است که می تواند جنبه های فرهنگی و عرفی داشته باشد اما دیدگاه کلی وی یک نوع ایده جهانی برای هویت انسانی بوده که این روزها به شدت با توجه به رفتارها و تفکرات نابخردانه آدمیان در سراسر جهان به وجود آمده است.

علاوه بر محتوا، ساختار این فیلم نیز نقطه ضعف چندانی نداشته و در بسیاری از موارد یک سر و گردن از کار یک فیلم اولی بالاتر عمل کرده است. رنگ بندی و طراحی صحنه و لباس فیلم بسیار خوب و در راستای تحقق بخشیدن به متن داستان است و میزانسن ها و دکوپاژهای کارگردان نیز به خوبی توانسته در القای فضای خاص مورد نظر فیلمساز به درستی عمل کند.

ماهان نصیری نیا بازیگر کودکی که در نقش یحیی در این فیلم ظاهر شده است پدیده نوظهوری است که در صورت توجه فیلمسازان و متولیان سینما می تواند در آینده ای نه چندان دور به یکی از بهترین بازیگران سینمای ایران بدل شود. بازی حسی و روان وی در کل اثر که در برخی از پلان های فیلم به صورت کاملاْ‌ زیرپوستی خود را نمایان می سازد نکته ای نیست که به سادگی بتوان از کنار آن گذشت. علاوه بر این ها فاطمه معتمد آریا نیز در نقش یک عمه بیوه که شخصیتی دوگانه دارد و به نوعی از یک بیماری روحی و روانی رنج می برد در این فیلم تماشایی است.

در نهایت اینکه شاید «یحیی سکوت نکرد» بتواند به فیلمسازان زیادی که در سینمای کودک داعیه دار ساخت فیلم های بزرگی هستند اما فیلم هایشان هیچگاه نه در اکران موفق عمل کرده و نه در جشنواره ها مورد توجه قرار گرفته است باشد که می بایست با عمق بخشی به نگاه خود در رابطه با کودکان فیلم بسازند. فیلم هایی که بتواند مخاطبانی ۷ تا ۷۰ ساله داشته و همه آن ها را از سالن های سینما راضی به بیرون بفرستد!