اتفاقی که برای آزادراه تهران شمال رخ داد را می توان در تاریخ راه سازی بی سابقه دانست و پرداختن به این مسئله و دلایل رخ دادن این اتفاق در قالب یک مستند سینمایی ایده جذابی است که می تواند به فیلمی جذاب تبدیل شود و «آزادراه» توسط خانجهانی توانسته به مستندی جذاب تبدیل شود اما نکته ای که بیش از هر چیز درباره اینگونه فیلم ها حائز اهمیت است تبدیل شدن آن ها در زمان های آینده به یک سند تاریخی است که «آزادراه» از این حیث قابل بحث و بررسی است.

برای رسیدن به پاسخ این پرسش که آیا «آزادراه» می تواند در آینده مستندی باشد که اتفاقی مهم در تاریخ راه سازی ایران را دنبال می کند، باید هدف فیلمساز از ساخت آن را پیدا کرد و موفقیت او در رساندن مضمون مورد نظر را مورد بررسی قرار داد.

«آزادراه» ابتدا با بررسی تاریخ این آزادراه نیمه کاره و استفاده از تصاویر آرشیوی جذاب مسئله ای جذاب را با مخاطب خود در میان می گذارد و در حین دنبال کردن دلایل عدم ساخت این آزادراه توسط کارشناسان لازم، تاریخ ساخت نیمه کاره این آزادراه را نیز دنبال می کند و این فرم که با تیزهوشی فیلمساز انتخاب شده است جذابیتی دو چندان به فیلم افزوده و توانسته «آزادراه» را با طنازی های فیلمساز که گاهی به حیطه سیاست نیز ورود پیدا می کند برای مخاطب قابل پیگیری و حساس باشد.

فیلمساز در نتیجه گیری هیچ دخالتی نکرده و همه چیز را به مخاطب سپرده است. از دلایل مطرح شده در عدم ساخت این آزادراه کمبود بودجه، آسیب رسیدن به محیط زیست و ... بیان می شود که مخاطب را در نتیجه گیری دچار ایهام می کند و کار مخاطب در تصمیم گیری بسیار سخت می شود که آیا به طور کلی ساخت آزادراه با توجه به معضلاتی که به وجود می آید اتفاق خوبی است یا خیر؟

ایهام به وجود آمده با جذابیت فیلم به مخاطب منتقل می شود. یکی از نکات جذاب «آزادراه» ریتم آن است که با ضرباهنگ شکل گرفته از تدوین به وجود آمده و شکل پیشروی موضوعات نیز به نوعی بارها مخاطب را کمی غافلگیر می کند که نریشن ها و تصاویری که مخاطب با آنها روبرو است فضایی که به فیلم می بخشد که دنبال کردن موضوع ناملموس آزادراه تهران شمال را برای مخاطب راحت تر کرده است.

«آزادراه» فیلمی است با فیلمنامه و کارگردانی هوشمندانه که قدرت بالایی در همراه ساختن مخاطب با موضوع دارد و با توجه به عدم تلاش فیلمساز برای رساندن مضمونی خاص، فیلم به سمت مضمون مورد نیاز می رود و مخاطب را علیرغم آگاه کردن از دلایل عدم ساخت آزادراه به لزوم یا عدم لزوم وجود آن می رساند.