هادی محمدیان کارگردان انیمیشن «شاهزاده روم» تمامی توان خود را برای کسب رضایت مخاطبان این انیمیشن سینمایی که از لحاظ کیفی با انیمیشن های سینمای جهان قابل رقابت است به کار گرفته است و به دلیل آنکه این اثر خلاف اغلب انیمیشن های خارجی که این روزها به وفور در بازار یاد می شوند رویکردی مذهبی دارد و مروج فرهنگی اصیل است خانواده ها به راحتی می توانند همراه با فرزندان شان به دیدن این اثر رفته و از تماشای آن لذت ببرند.

این انیمیشن سینمایی داستان پر کششی دارد و ضرباهنگ و ریتم تند فیلم نه تنها مخاطبان این اثر را خسته نکرده بلکه آن ها را ترغیب به تماشای ادامه این انیمیشن سینمایی می کند. از سوی دیگر هرچند که این اثر با لحنی متفاوت و برای سنین کودکان و نوجوانان ساخته شده است اما به دلیل پتانسیل بالایی که در محتوا و اجرای آن دیده می شود می تواند علاوه بر مخاطبان هدف خود، مخاطبانی با سنین بالاتر را نیز جذب نماید.

محمدیان با ساخت این انیمیشن سینمایی ثابت کرده فیلمسازی دغدغه مند است که به موضوعات ملی و مذهبی علاقه زیادی دارد و با دقت و وسواس زیادی چه از لحاظ ساختار و چه از منظر محتوا دست به تولید فیلم می زند. چرا که در این انیمیشن سینمایی هیچگونه اشکالی از لحاظ فنی و ساختاری دیده نمی شود و «انیمیت» های این اثر بسیار طبیعی و خلاقانه به تصویر کشیده شده اند و به جرأت می توان بر این امر صحه گذاشت که این انیمیشن یکی از بهترین ها در این گونه سینمایی کشور است. قاب بندی های زیبا و تصاویر منظم و دقیق و تلفیق خوب رنگ ها و استفاده از موزیک مناسب که با محتوای این فیلم همخوانی زیادی دارد از جمله موارد مثبت این فیلم سینمایی است.

استفاده از منابع غنی و داستان های کهن ادبیات ایران و همچنین کتب تاریخی و مذهبی برای ساخت این انیمیشن سینمایی یکی از نکات مهمی است که نمی توان در جهت کیفیت بالای این اثر به آن ها اشاره ای نداشت. این اثر سینمایی از بار دراماتیک بسیار بالایی برخوردار است. علاوه بر تمامی این ها در این اثر سینمایی سعی شده نگاه صحیحی به دین های اسلام و مسیحیت وجود داشته باشد و از این رو این فیلم یک اثر بین الادیان محسوب می شود که می تواند برای مسلمانان و مسیحیان جذاب و دلنشین باشد.

دوبلورهای این اثر سینمایی نیز به بهترین شکل ممکن در دوبلاژ این اثر نقش داشته اند، صداهای زیابی منوچهر والی زاده، ناصر طهماسب، پوری بنایی، حسین عرفانی و... به خوبی با کاراکترهای این اثر همخوانی دارد و صداها به بهترین شکل ممکن با تصاویر سینک شده اند. علاوه بر آن چهره‌ پردازی ها بسیار خوب و طبیعی طراحی شده و با توجه به تم کودکانه و شاد آن منطقی و پذیرفته شده است. طراحی صورت ها و چهره های کاراکترها نیز برخلاف اغلب انیمیشن ها بسیار طبیعی و باورپذیر است.

آنچه که بعد از تماشای این انیمیشن سینمایی به ذهن هر مخاطب دغدغه مند جدی سینمای ایران می آید این است که باید از این جنس کارها حمایت ویژه ای در سینمای ایران صورت بگیرد چرا که این هنر- صنعت در سینمای ایران بسیار نوپا است و ما برای رسیدن به سطح انیمیشن های سینمای جهان می بایست آزمون و خطاهای زیادی را پشت سر بگذاریم. با توجه به قدرت انیمیشن در خلق هر نوع فضای دراماتیک و عدم محدودیت در استفاده از بازیگر، لوکیشن و آکسسوار بر خلاف سینما که به شدت و به مراتب پر هزینه تر است و مشکلات فراوانی برای تولید دارد، باید مدیران فرهنگی کشور به تاثیرات انیمیشن ها توجه کرده و به آن توجه ویژه ای نشان دهند.