این کارگردان با اشاره به روز یازدهم زمان اعلام شده برای برگزاری مجمع عمومی خانه سینما تصریح کرد: ثبت قانونی اصناف خانه سینما در وزارت ارشاد یک ضرورت انکار ناپذیر است. مدیران خانه سینما برای ثبت صنوف در وزارت ارشاد وقت داشتند و من نمی دانم که چرا برای ثبت صنوف سینمایی به طور قانونی هیچ اقدامی نکردند.

وی ادامه داد: اگر سینما را یک صنعت بدانیم ثبت اصناف آن در وزارت صنعت و معدن منطقی است و اگر طبق قوانین انجمنی به این اصناف نگاه کنیم ثبت آن ها به ماده ۱۰ انجمن ها برمی گردد که مربوط به وزارت کشور است.

وی در ادامه این بحث افزود: بدترین و نازلترین شکل ممکن این است که ما سیستم کارگری را بپذیریم و زیر پوشش وزارت کار قرار بگیریم که از نظر من نقص بزرگی در سینمای ایران به حساب می آید.  از هر منظری به این مسئله نگاه کنیم نمی توانیم سینما را به وزارت کار ربط دهیم.

رئیسیان تصریح کرد: پیش از انجام هر کاری صنوف باید در وزارت ارشاد قانونی شوند تا ما دوباره شاهد مشکلات و اتفاقات اخیر نباشیم. از دست دادن زمان برای قانونی شدن اصناف اتفاق بسیار ناخوشایندی است.

وی افزود: قدم اول پیش از برگزاری مجمع عمومی باید قانونی شدن صنوف باشد،  مدیران باید علت این کوتاهی ها را اطلاع رسانی کنند تا ما هم دلیلش را بفهمیم. قدم دوم پس از قانونی شدن اصناف، فراگیری و مشارکت بالا است. اگر این دو اتفاق با هم رخ دهد برگزاری این مجمع می تواند منجر به اتفاق خوبی شود و اگر هر کدام از این دو شرط وجود نداشته باشند حاصل برگزاری مجمع عمومی خانه سینما خوب نخواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: خانه سینما بعد از تنش های گذشته و شروع به کار دوباره اش نتوانسته در یک سال و نیم اخیر قدم های جدی و مثبتی برای همگرایی سینماگران و بالا بردن ظرفیت های سینمای ایران بردارد و مدیریت خانه سینما همان روش های غلط گذشته را در این مدت اعمال کرده است.

کارگردان فیلم سینمایی «ریحانه» در ادامه افزود: از نظر من اگر تغییرات بنیادی باشد و به فراگیری و بازگشت نیروهایی که در این سالها به دلایل مختلف از خانه خود دور شده اند منجر شود مثبت تلقی می شود ولی اینکه دایره محدودی از خودی های خانه سینما با این انتخابات بروند و بیایند و این روند اشتباه ادامه دار باشد رخ دادن اتفاق مفیدی را نمی توان پیش بینی کرد.

این کارگردان خاطرنشان کرد: یکی از دلایل بی اهمیت بودن این روند این است که جامعه صنفی اساساً موقعی مستحکم است که در وهله اول فراگیر باشد و در وهله دوم مشارکت همه نیروهای خلاق را در تصمیمات به دنبال داشته باشد در حالیکه ما این وضعیت را در حال حاضر در خانه سینما شاهد نیستیم.

وی افزود: از طرفی بی توجهی مدیران خانه سینما به استحکام جامعه صنفی سینما را می توان در عملکردهای مختلف از جمله اختتامیه جشنواره فیلم فجر، آرای هیئت داوران، جشن خانه سینما و سایر برنامه هایی که خانه سینما برگزار کرده مشاهده کرد چرا که برگزاری هیچ کدام حداکثری نبوده و دایره محدودی از افراد را شامل می شده است.

کارگردان فیلم سینمایی «چهل سالگی» در ادامه خاطرنشان کرد: امیدوارم روند تغییرات به سمت بهبودی باشد چرا که قلب ها باید به روی هم باز شوند تا درهای بسته هم به روی اعضای سینمای ایران باز شود.

این کارگردان بدون اشاره به عدم وجود قوانین کافی برای تشکیل صنف برای گروههای فرهنگی و سینمایی در بخشی دیگر از سخنانش افزود: در آگهی مجمع عمومی از خانه سینما به عنوان یک موسسه یاد شده که این لغت اخیراً اضافه شده و نشان دهنده کوتاهی مدیریت خانه سینما در سازماندهی و قانونمندی اصناف است. 

رئیسیان تأکید کرد: تبدیل شدن خانه سینما به موسسه به هیچ وجه اتفاق خوشایندی نیست. صنف در همه جای دنیا ویژگی هایی دارد که با ویژگی های موسسه کاملاً متفاوت است. این نقصی ساختاری است که امیدوارم گوش شنوایی باشد و بفهمد که سینمای ایران مثل همه جای دنیا می تواند هم آکادمی و هم صنوف داشته باشد.

کارگردان فیلم سینمایی «دوران عاشقی» در ادامه این بحث افزود: سینما نمی تواند تنها به فعالیت های صنفی متکی باشد.  صنوف به تنهایی فاقد کارکرد فرهنگی هستند. به همین دلیل این مشکلات پیش می آید و چند دستگی ها اتفاق می افتد. موسسه مختص شرکت های اقتصادی است و ارتباطی با کار صنفی و فرهنگی ندارد. مدیریت خانه سینما باید قبل از هر چیز با پیگیری تدوین و تصویب قوانین لازم،به حل این مشکلات بپردازد و از تبدیل شدن خانه سینما به موسسه جلوگیری کند.