به گزارش خبرنگار سینماپرس همزمان با آغاز سال ۱۳۹۴ با ۱۰ تن از هنرمندان رشته های گوناگون سینمایی در رابطه با مسائل تلخ و شیرینی که در سال ۹۳ شاهد آن بودند به گفتگو نشستیم. اغلب هنرمندان از درگذشت بسیاری از چهره های آشنا میان اهالی سینما و تئاتر به عنوان غم انگیز ترین اتفاقات سال ۹۳ نام بردند و برخی دیگر نیز از انجام توافقات هسته ای، صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی ۲۰۱۴ و حتی تاسیس گروه سینمایی «هنر و تجربه» و... به عنوان شیرین ترین اتفاقات زندگی شان در سال گذشته یاد کردند.

ماحصل گفتگوی سینماپرس با جهانگیر الماسی، نادره ترکمانی، کوروش تهامی، رضا داودنژاد، سعید پیردوست، روشنک عجمیان، شهرام مکری، منوچهر والی زاده، کاوه سجادی حسینی و چیستا یثربی در ذیل مطلب نقل شده است.

جهانگیر الماسی بازیگر پیشکسوت سینمای ایران گفت: تلخ ترین اتفاق کل زندگی من اکران نشدن فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» است که با زحمات زیادی آن را ساختم و در سال ۹۳ هم به دلیل برخی سوء تفاهم ها همچنان امکان اکران عمومی آن فراهم نشد. اما شیرین ترین اتفاقی که در سال ۹۳ برایم رخ داد حضور مجددم بر صحنه تئاتر پس از سال ها دوری از این عرصه با نمایش بسیار زیبا و متفاوت «غبار» به کارگردانی محمدرضا مداحیان بود. همچنین دیدارم با علی مرادخانی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اینکه دیدم ایشان یکی از معدود مدیرانی هستند که برای رشد و اعتلای هنر تئاتر دغدغه زیادی دارند در سال ۹۳ برایم باعث خوشحالی زیادی شد.

سعید پیردوست بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در آستانه سال نو گفت: تلخ ترین اتفاقات سال ۹۳ که به شدت مرا آزرد درگذشت تعداد زیادی از بهترین چهره های هنری ایران بود. متأسفانه در سال ۹۳ ما به دلیل بیماری مهلک سرطان بسیاری از هنرمندان خوب کشورمان را در رشته های گوناگون از دست دادیم و مرتباً خبر بیماری سایر همکاران و هنرمندان را شنیدیم که این مسئله به شدت برای من تأسف بار بود.

وی ادامه داد: اما شیرینی خاصی در سال ۹۳ نه در زندگی خصوصی و نه در زندگی هنری من به وقوع نپیوست! شاید تنها نکته مثبتی که می توانم از آن یاد کنم یک آرزوی دور و درازی باشد که سال های سال همراه من است و به آن دلخوشم و این آرزو این است که در سال آینده اتفاقات خوبی در سینمای کشورمان رقم بخورد و مسئولان چاره ای بیندیشند تا دیگر شاهد بیکاری و وضع بد معیشتی هیچ یک از هنرمندان مان نباشیم. سال ۹۳ سال پرباری برای سینمای ایران نبود و اغلب دست اندرکاران سینما روحیه سرد و کسل داشتند و کمترین بارقه امیدی در بین اهالی سینما به چشم نمی خورد از این رو امیدوارم که سال آینده سالی باشد که همه سینمای ایران روزهایی خوش داشته باشند.

نادره ترکمانی کارگردان سینمای کودک در این باره اظهار داشت: متأسفانه همیشه تعداد خاطره های تلخ ما بیشتر از خاطره های شیرین است! این را بدون اغراق می گویم که مرگ گروه زیادی از سینماگران در سال ۹۳ به دلیل بیماری های گوناگون به ویژه سرطان برایم به شدت دردناک و تأسف بار بود. از سوی دیگر عدم شکل گیری یک روند درست برای سینمای کودک و عدم وجود قوانین صحیح، مدیریت کارآمد و نظارت کافی برای رشد و اعتلای این گونه سینمایی که در سال ۹۳ به شکل ویژه تری نقش آفرینی کرد باعث شد تا همه روزهای من به تلخی سپری شود. متأسفانه مدیران سینمای کشور اعم از حجت الله ایوبی و یا مدیران بنیاد سینمایی فارابی که در سال ۹۳ سه بار جابجایی داشتند هیچ یک اصلاً به صحبت ها و دغدغه های هنرمندان اعتنایی نشان ندادند و تمامی این ها روزهای تلخی را برای دست اندرکاران سینمای کودک رقم زد.

وی ادامه داد: اما تأسیس یک گروه خوب از علاقمندان به سینمای کودک که شخصاً توسط خودم صورت گرفت یکی از بهترین اتفاقات زندگی ام در سال ۹۳ محسوب می شود. ما جمعی را تشکیل دادیم که همگی با هم فکر و ایده های مشترک داشتیم و امید به اینکه بتوانیم سینمای کودک را به رشد و اعتلا برسانیم روزهای خوشی را برای ما رقم زده است.

کوروش تهامی بازیگر سینما و تلویزیون ایران گفت: بدون شک توافقات خوب هسته ای که امید و نشاط را در جامعه ما رقم زد یکی از بهترین اتفاقات زندگی من در سال ۹۳ بود که من امیدوارم این توافق های هسته ای که همچنان در حال پیگیری هستند به نتیجه های مطلوب تری برسند و در نهایت به نفع ملت ایران به ثمر بنشینند تا روحیه امید و نشاط در جامعه ما بیشتر از پیش پدیدار شده و ما شاهد اتفاقات خوبی در کشورمان باشیم.

وی سپس فیلمنامه های بسیار ضعیف پیشنهادی و تولیدات آثار نازل سینمایی و تلویزیونی را یکی از بدترین اتفاقات زندگی اش برشمرد و اظهار داشت: امسال نه تنها من که بسیاری از همکارانم به دلیل فیلمنامه های نازل و ضعیف قدرت انتخاب نداشتند و سال ۹۳ از لحاظ کاری و معیشتی برای بسیاری از اهالی سینما سال بسیار بدی بود که امیدوارم در سال ۹۴ دیگر شاهد چنین مسائلی در کشورمان نباشیم.

رضا داودنژاد بازیگر سینما و تلویزیون سال ۹۳ را سالی تلخ برای خود و اعضای خانواده اش دانست و گفت: من در سال ۹۳ به دلیل استمرار بیماری ام روزهای خوشی نداشتم و تنها نکته ای که می تواند مرا به زندگی امیدوار کند این است که سال عوض شد و مشکلات و بیماری های مرا نیز با خود ببرد.

وی ادامه داد: من در سال ۹۳ مدت ها درگیر استمداد گرفتن از دفتر رئیس جمهور و شهردار تهران برای گرفتن کمک های مالی بودم تا بتوانم حداقل بخشی از هزینه سنگین درمان خود را جبران کنم که متأسفانه هیچ یک از آن ها به من کمک نکردند و حتی آنقدر برای من ارزش و احترام قائل نشدند تا جواب نامه ام را به یک «نه» بدهند!

وی یادآور شد: هرچند که در دوره ریاست جواد شمقدری در سازمان سینمایی برای پیوند کبد به من کمک های مالی شد و در دوره جدید هم تنها مبلغ ۲۰ میلیون تومان توسط سازمان سینمایی جهت درمان بیماری به من اختصاص یافت، اما تمامی این کمک ها حتی یک پنجم هزینه های بیماری مرا تأمین نکرده است و من با هزینه شخصی مشغول مداوای خود هستم. من روزانه ۳۲ قرص مصرف می کنم که قیمت یکی از آن ها ۱۷۰ هزار تومان است و من نمی دانم که تا چه زمانی می توانم از پس چنین هزینه گزافی برای درمان بیماری ام برآیم!

کاوه سجادی حسینی کارگردان سینما با اشاره به شیرینی های سال ۹۳ گفت: حضور تیم ملی فوتبال ایران در رقابت های جام جهانی و بازی بسیار خوب فوتبالیست ها ما از جمله اتفاقات شیرین زندگی من در سال ۹۳ بود. همچنین حضور برخی از فیلم های سینمای ایران در جشنواره های معتبر جهانی و دریافت جایزه های متعدد از جشنواره ها نیز برای من بسیار شیرین بود و باعث افتخارم شد. از سوی دیگر در سال ۹۳ بعد از سال ها توانستم «بوفالو» را بسازم و آن را به جشنواره فیلم فجر بفرستم و فیلم دیگرم «شب بیرون» نیز به اکران عمومی رسید که همه این اتفاقات باعث شد روزهای خوشی در سال ۹۳ برایم رقم بخورد.

وی افزود: اما متأسفانه مرگ بسیاری از هنرمندان ارزشمند سینما، تلویزیون و تئاتر کشور در سال ۹۳ برایم به شدت تأسف بار بود. به ویژه اینکه طی روزهای اخیر شوهرعمه عزیزم، هنرمند گرانمایه، عزیزالله هنرآموز را از دست دادم که جدایی از او برایم سخت و دردناک و به شدت آزار دهنده بود. امیدوارم در سال ۹۴ ما شاهد سلامتی یکایک هنرمندان عزیز میهن مان باشیم.

روشنک عجمیان بازیگر سینما وتلویزیون، در این باره به خبرنگار سینماپرس گفت: تلخ ترین و شیرین ترین اتفاقی که در زندگی خصوصی من در سال ۹۳ رخ داد با هم توأمان بود! من به همراه همسر و فرزندم مدت ها در انتظار گرفتن اقامت کشور کانادا بودیم که شرایط اقامت ما بعد از سال ها دوندگی در سال ۹۳ فراهم شد و ما به کانادا سفر کردیم که این مسئله یکی از خوشایندترین اتفاقات زندگی خانواده ما محسوب می شد.   اما از آنجا که دور شدن از میهن همیشه برای من یک «فوبیا» بود و می دانستم که به هیچ وجه اهل سفر و مهاجرت به کشوری بیگانه نیستم نتوانستم بیشتر از چند ماه در کانادا دوام بیاورم و برخلاف میل همسرم به ایران بازگشتیم.

وی ادامه داد: بازگشت به کشورم قشنگ ترین اتفاقی بود که طی سال های اخیر در زندگی ام رخ داده بود و از همین رو تا مدت ها بسیار خوشحال بودم چرا که از بدو ورود به کشور کانادا شدیداً «دپرس» شده بودم و بازگشت به ایران حال مرا مجدداً سرجای خود آورد. اما جدا از تمامی این ها سلامتی خودم و اعضای خانواده ام یکی از زیباترین هدیه های خداوندی است که همه ساله بابت آن از کردگار توانا تشکر می کنم و امیدوارم که خداوند سلامتی را به همه مردم مهربان کشورم ارزانی دارد که این مهم می تواند همه روزه برای همه کسانی که سالم و شاداب هستند موهبتی الهی محسوب شود و آن ها را شادان کند.

شهرام مکری کارگردان سینمای ایران گفت: شیرین ترین اتفاقی که برای من در سال ۹۳ افتاد تأسیس گروه «هنر و تجربه» و اضافه شدن آن به چرخه گردونه اکران آثار سینمایی ایران بود که توانست باعث دیده شدن آثار تعداد کثیری فیلمسازانی شود که پیش از این ساخته هایشان دیده نمی شد. اما تلخ ترین اتفاقی که به زعم من در سال ۹۳ رخ داد از دست دادن تعداد زیادی از هنرمندان ارزشمند سینما، تلویزیون و تئاتر ایران بود که به دلیل بیماری سرطان از بین رفتند.

منوچهر والی زاده دوبلور پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران در آستانه نوروز باستانی ۱۳۹۴ گفت: شیرین ترین اتفاقی که در سال ۹۳ برای من افتاد مراسم تجلیلی بود که به همت دانشجویان دانشگاه شیراز و با مساعدت موسسه فرهنگی پارسیان برایم برگزار شد و طی ۲ روزی که در شیراز بودم زیباترین خاطرات زندگی ام رقم خورد.

این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: آنقدر رابطه گرم و صمیمی جوانان و دانشجویان شیرازی برای من دلنشین بود که وقتی قرار بود برای مراسم تجلیل روی صحنه تالار حافظ اداره ارشاد شیراز بروم به پهنای صورت اشک شوق می ریختم و به هیچ عنوان قادر نبودم تا احساساتم را کنترل کنم! من از اینکه می دیدم جوانانی که چند نسل از من جلوتر هستند این چنین عاشقانه به هنر و هنرمندان عشق می ورزند بسیار خرسند شدم و امیدوارم که همگی آن ها به جایگاهی که شایستگی اش را دارند دست پیدا کنند.

والی زاده سپس در خاتمه این گفتگو درگذشت زنده یاد احمد رسول زاده دوبلور پیشکسوت سینمای ایران را تلخ ترین اتفاق زندگی اش در سال ۹۳ دانست و اظهار داشت: من از اینکه یک استاد بزرگ و ارزشمند را از دست دادم بسیار متاسف شدم. من همه زندگی هنری خود را مدیون و مرهون استاد بزرگوارم احمد رسول زاده هستم و با رفتنش بزرگترین حامی و پشتوانه زندگی هنری ام را از دست دادم.

چیستا یثربی نیز در این رابطه گفت: مرگ بی وقفه هنرمندان روزهای شیرینی در سال ۹۳ باقی نگذاشت. آنچه که بیش از هر نکته دیگر قلب مرا آزرد از دست دادن هنرمندان جوانی در رشته های گوناگون هنری بود که همگی بر اثر بیماری سرطان جان به جان آفرین تسلیم کردند. از دست دادن این هنرمندان حساسیت زیادی را در من به وجود آورد که چرا مرگ هنرمندان بر اثر بیماری مهلک سرطان تا به این حد زیاد شده است و بعد از اینکه کمی در مورد آن تفکر کردم به این نتیجه رسیدم که به دلیل کار پر استرس هنرمندان و اینکه مسئولان و مدیران کلان فرهنگی و هنری توجهی به نیازها و دغدغه هایشان ندارند این بیماری در آن ها شکل گرفته و در نهایت باعث مرگ آن ها می شود.

وی ادامه داد: وجود بیماری در هر جامعه ای طبیعی به نظر می رسد اما اینکه در جامعه هنرمندان ایران این مهم بسیار ازدیاد پیدا کرده است امری است که مسئولان باید به آن توجه ویژه ای نشان دهند و تدبیری بیندیشند تا عوامل استرس زا از جامعه ما رخت بربندد.