این کارشناس فیلمنامه بنیاد سینمایی فارابی که به تازگی ساخت این مستند را برای حضور در پنجمین جشنواره فیلم شهر به پایان رسانده است در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من به هیچ عنوان قصد نداشتم در این اثر مستند احساس نوستالژیک برای مخاطبان به وجود بیاورم، تنها مایل بودم تا در این فیلم ۶ دقیقه ای تلنگری به مخاطبان علاقمند به فضای شهری قدیمی وارد سازم و از یک نوع بی فرهنگی و بی هویتی که این روزها گریبان شهر تهران را گرفته است بگویم.

وی ادامه داد: ما در این اثر مستند سراغ بناهای قدیمی و شاخص تهران رفتیم و مدت ها قبل از فیلمبرداری در حال تحقیق برای یافتن ساختمان های شاخص قدیمی تهران بودیم که با کمک دوستان توانستیم در اطراف خیابان های سی تیر، جمهوری، میدان حسن آباد، بلوار کشاورز و امثالهم ساختمان های شاخصی را پیدا کنیم که در این فیلم از آن ها استفاده بسیار خوبی کردیم. همچنین برای نشان دادن تفاوت میان خانه های قدیمی با خانه های جدید سری به شهرک های نوساز اطراف تهران نیز زدیم که هیچ هویت شهری در آن ها دیده نمی شود و اصالت ندارد.

اشرف ابیانه با تأکید بر اینکه علیرغم تصویرسازی خوب از بناهای قدیمی ما با افکت های صوتی سعی بر آن داشتیم تا حسی جدید را در مخاطبان هنگام مواجهه با این گونه ساختمان ها به وجود آوریم اظهار داشت: ما صداها را در این فیلم به صورتی ایجاد کردیم هر شخصی وقتی از کنار هم بنایی گذر می کند، صداهایی از داخل این خانه ها برایش تداعی می شود. صداهایی که می تواند به عنوان هویت این گونه خانه ها شناخته شود.

وی افزود: آرش قاسمی به عنوان یکی از صداگذاران شاخص سینمای ایران کار بزرگی را روی این فیلم انجام داده است. چرا که مبنای اصلی این فیلم بر روی عنصر صدا است. تصاویر در این فیلم حرف اول را نمی زنند و ایده های نوی صداپردازی بر روی تصاویر است که می تواند مخاطبان بسیار زیادی را برای تماشای این اثر مستند جذب کند.

این کارشناس سینما ضمن اشاره به اینکه تهران به سرعت در حال گذر از سنت به مدرنیته است خاطرنشان کرد: تاریخ شهری در حال مدفون شدن است و بناهای تاریخی و ارزشمند ما که هویت ملی و فرهنگی کشور و مردمان ایران زمین را نشان می دهند این روزها به دلیل سودجویی برخی اشخاص تخریب شده و یا در محاصره بناهای به اصطلاح نوساز بی هویت قرار گرفته اند. از این رو ما در این اثر سعی کردیم تا ضمن هشدار به تمامی مسئولان امر توجه عمومی جامعه را نسبت به این قضیه بسیار مهم جلب کنیم.

اشرف ابیانه فیلم «خانه ام کجاست؟» را فیلمی تجربی دانست و گفت: دوربین در این فیلم به صورت ثابت و کم تحرک است و تمامی تلاش ما نوعی قصه پردازی شهری است که امیدوارم مورد توجه مخاطبان عام سینما واقع شود.

گفتنی است؛ عوامل اصلی تولید این فیلم مستند عبارتند از: کارگردان: شهرام اشرف ابیانه، تهیه کننده: محمدحسن نجم، طراح داستان: بیتا سفیری، تصویربرداران: امید کنزی و افشین سلیمانی پور، صداگذاری: آرش قاسمی، تدوین: علیرضا پای مرد