بهرامیان که اینک نزدیک به یک سال است سریال «جاده قدیم» را آماده پخش دارد در مورد وضعیت پخش این سریال تلویزیونی بعد از این مدت توضیح داد: این سریال به دلیل برنامه ریزی  و سیاست گذاری های غلط سازمان مدت ها در محاق مانده بود. «جاده قدیم» در ابتدا قرار بود در ماه مبارک رمضان ۹۳ روی آنتن برود و بدیهی است کاری که برای پخش در ماه مبارک رمضان در نظر گرفته می شود با فرمول های ساخت این گونه سریال ها تولید می شود.

وی ادامه داد: مسئله ای که در مورد عدم پخش به موقع این سریال وجود داشت تماماً به دلیل سیاست های سازمان صدا و سیما بوده است.

کارگردان سریال تلویزیونی «سقوط یک فرشته» ادامه داد: در داستان و متن مصوب، ما دو روستایی داشتیم که در مهاجرت به شهر و همراه آوردن یک گاو دچار حوادث و بحران می شدند. این طرح در بخش های گوناگون سازمان مورد تصویب قرار گرفت و عملکردهای متفاوتی هم به خواست سازمان روی این طرح انجام شد. مخصوصاً در اواسط فیلمبرداری به دلیل اینکه این اثر تولید «سیما فیلم» بود نظارت مضاعفی نسبت به کارهای دیگر روی آن اتفاق افتاد.

وی افزود: هنگامی که این سریال آماده پخش شد به ناگاه به ما اعلام شد به دلیل استفاده از یک لهجه خاص در این سریال نمی توانیم آن را به پخش برسانیم. این در حالی یود که پیش از این قصه ما به تصویب سازمان رسیده بود و مبنای قصه، به شهر آمدن و سفر کردن این شخصیت های روستایی به شهر بود لذا طبیعی بود که آن ها لهجه داشته باشند.

این کارگردان سینما اضافه کرد: همین امر باعث شد تا ما با آگاهی نسبت به این گونه مسائل در سازمان، لهجه جدیدی را ابداع کنیم تا شخصیت های این فیلم به هیچ یک از مردم شریف ایران منتسب نشوند. برای این کار ما لهجه شمیرانی را دستکاری کردیم و با دست کاری برخی افعال، لهجه جدیدی را برای بازیگران ایجاد کردیم. جالب این است که سال گذشته در سازمان صدا و سیما یک گروه برای تشخیص لهجه این سریال آمدند و گفتند این لهجه «لری» است، حال اینکه هیچ یک از آن ها کارشناس لهجه نبودند و حتی با قوم لر هم آشنایی نداشتند. متأسفانه این سریال به دلیل این دیدگاه اشتباه به زاویه و محاق رفت و مدت های مدیدی ما با این کنش و واکنش مواجه بودیم که نظر این شورای نظارتی را تغییر دهیم.

بهرامیان خاطرنشان کرد: در دوران مدیریت آقای ضرغامی اتفاق چندانی برای پخش این سریال نیفتاد و بعد از انتصاب آقای سرافراز مجدداً این سریال مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد این لهجه متعلق به جایی نیست و یک لهجه ابداعی است مثل کاری که پیش از این در بسیاری از سریال های تلویزیونی اتفاق افتاده بود. من تعجب می کنم که چطور در یک سازمان به این فراخی و با این همه نیرو یک زبان شناس وجود ندارد تا بتواند سریعاً راجع به یک فیلم و سریال که برای تولید آن ساعت های مدیدی عمر نیروی انسانی و بودجه صرف شده است نظر بدهد. چرا باید یک سریال یک سال و نیم در محاق بماند و بعد مشخص شود که اصلاً دلیل توقیف آن اساساً «هیچ» بوده است؟

این کارگردان مطرح سینما و تلویزیون ایران خاطر نشان کرد: البته به نظرم حساسیت مسئولان در این خصوص بجا بوده است چرا که باید به اعتقادات، لهجه، خانواده، قومیت، ملیت و احترام به عشایر و روستاییان و مشاغل مختلف و متخصصین و گروه های صنفی احترام گذاشت. ما سازندگان محصولات فرهنگی وظیفه داریم به همه احترام بگذاریم. اما این را هم بپذیریم که در هر صنف و گروهی بحث انسان ها و قومیت ها وجود دارد و هجوم به فیلمسازان خیلی راه درستی نیست.

بهرامیان در بخش دیگری از این گفتگو گفت: «جاده قدیم» سریالی فانتزی است و اینکه آن را در ژانر طنز قرار می دهند اشتباه است. ما در تلویزیون مان سریال فانتزی کم داریم. طنز جزئی از اجزای این سریال است. ما در متن و اجرا یک نوع فانتزی داریم که برای ایجاد یک روحیه شاد در بیننده طراحی شده و امیدوارم این اتفاق بیفتد.

وی ادامه داد:‌وقتی سریالی ساخته می شود یکی از امتیازاتی که مردم را با آن همراه می کند معرفی کردن و تبلیغات صحیح برای آن است. معرفی کردن یک سریال با استفاده از نمادهای جذاب مثل موسیقی خوب، زمان پخش مناسب و... می تواند مردم را جذب کند. متأسفانه هیچ گونه معرفی نامه درستی در سریال های تلویزیونی ندیدم. و سریال «جاده قدیم» هم جزو آن ها است. در تلویزیون ما تنها سریال های مناسبتی جایگاه مناسبی دارند که شاید آن هم به دلیل رقابت میان شبکه ها است.

بهرامیان سپس داستان این سریال را به صورت کامل تشریح کرد و گفت: داستان این سریال در مورد پسرعمو و دختر عمویی است که با هم ازدواج می کنند. مرد در تهران زندگی می کند و زن باید همراه او به تهران بیاید. خانواده یک گاو را در نظر گرفته اند تا بعد از فروش آن جهیزیه ای برای نوعروس خود تهیه کنند در شب ازدواج این ها برادر زن، زمینی را در روستا کنده و قطعه گنجی پیدا می کند و آن را به طویله گاو مزبور می برد و آن گنجینه توسط گاو خورده می شود. فردای روز عروسی قرار است آن ها به خانه داماد نقل مکان کنند اما برادرزن با بهانه اینکه به گاو دلبستگی بسیار زیادی دارد همراه آن ها به تهران می آید. آن ها وارد تهران می شوند و بر اثر یک تصادف با وانت شان، در وانت شکسته و گاو از آن پیاده شده و گم می شود و بقیه قصه این گونه است که برادر زن یابنده گنج(شهرام حقیقت دوست) به دنبال گاو است تا دفینه را از دل آن بیرون بکشد، بعد از آن داماد(آذرنگ) هم در جریان قرار می گیرد تا آن دفینه را از شکم گاو خارج کند؛ اما عروس موافق نیست و می خواهد زندگی معمولی و راحتی داشته باشد. مسیر بعدی مسیری است که گاو طی می کند و از جنوب شهر به بالای شهر می رسد و در هر مقطعی با آدم های متفاوتی روبرو می شود. آدم هایی که یا می خواهند از این گاو سودجویی کنند چه آدم هایی که می خواهند این گاو را فدای افکار منفی خود کنند و یا افرادی که می خواهند آن را ذبح کرده و از گوشتش استفاده کنند.

وی تاکید کرد: این ۳ قهرمان دنبال گاو می روند و ماجراها ختم به نیکی می شود و مسائل انسانی و درس های انسانی بسیار ساده و ریز به مخاطبان می دهد. من در این سریال سعی کرده ام علاوه بر دغدغه مخاطب حرف های جامعه را در قالب این سریال ارائه کنم.

کارگردان فیلم سینمایی «آل» در ادامه این مصاحبه درباره اینکه چرا هرچند سال یک بار حاضر به تولید سریال برای تلویزیون می شود گفت: من بارها اعلام کرده ام که کار کردن برای تلویزیون را به سینما ترجیح می دهم چرا که مطمئن هستم مخاطبان مدیوم تلویزیون به دلیل اینکه نباید هزینه ای برای تماشای فیلم ها پرداخت کنند راحت تر با سریال ها ارتباط برقرار می کنند. از سوی دیگر خانواده ها وقتی کنار هم جمع می شوند اصولا مایل هستند تا برای تفریحات خود برنامه سالمی را در نظر بگیرند که تماشای تلویزیون برای آن ها در اولویت است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر ارائه حرف ها و افکار در زندگی روزانه ما سریال وار است و به همین دلیل سریال ها در دنیا بیشترین مخاطب را دارند. من هرگاه برای ساخت سریالی دعوت می شوم و می بینم کاری شایسته است آن سریال را کار می کنم. اما متاسفانه بعد از ساخت «ساعت شنی» به این نتیجه رسیدم که تلویزیون دچار بحرانی اذیت کننده شده است و سازمان صدا و سیما به همه بدهکار است و بودجه مناسبی برای تولید آثار ارزشمند در اختیار ندارد.

این کارگردان با تاکید بر اینکه اگر وضعیت فعلی بودجه سازمان صدا و سیما به همین منوال پیش برود در آینده ای نه چندان دور این سازمان مجبور می شود برای تامین منابع مالی خود تمامی دارایی هایش را به فروش رسانده و آن ها را خرج کند اظهار داشت: متاسفانه همیشه برای تولید یک اثر هنری بودجه و پول حرف اول و آخر را می زند. هیچ فیلمسازی نمی تواند این ادعا را داشته باشد که با بودجه ای اندک و محدود می تواند اثری ماندگار از خود خلق کرده و به یادگار بگذارد. از این رو سازمان صدا و سیما می بایست هرچه سریعتر با اقدامی فوری این مشکل بزرگ را از سر راه خود بردارد.

بهرامیان سپس خاطرنشان کرد: از سوی دیگر این روزها وضعیت غریبی در تلویزیون ایران حاکم شده است و آن هم این است که بسیاری از تهیه کنندگان مطرح تلویزیون که قبلا روزانه ۵ دقیقه کار مفید از یک فیلمساز می خواستند الان روزانه حداقل ۱۶ دقیقه کار مفید می خواهند و همین امر باعث شده که توجه به کمیت، کیفیت آثار تولید شده در تلویزیون را به شدت کاهش دهد.

این کارگردان مجموعه های تلویزیونی افزود: این موضوع در حالی در رسانه ملی باب شده است که فیلمسازان و کارگردانان روز به روز در حال تکامل و پیشرفت در کارشان هستند. به عنوان مثال خود من نسبت به گذشته و زمانی که سریال «ساعت شنی» را ساختم بسیار پخته تر و پیشرفته تر شده ام اما این رفتار عجولانه و عدم توجه به کیفیت آثار باعث شده تا جایی برای تولید یک اثر شاخص برای ما باقی نماند.

وی تصریح کرد: این رویه ای که امروزه مدیران سازمان صدا و سیما در دست گرفته اند تنها باعث می شود مخاطبان از تلویزیون دور شده و به سمت رسانه های دیگر از جمله شبکه های متعدد ماهواره ای روی بیاورند در حالی که باید با برنامه ریزی های صحیح و تزریق نقدینگی هرچه سریعتر این اوضاع آشفته درمان شود چرا که در غیر این صورت طی سال های آینده دیگر تلویزیون مخاطبی نخواهد داشت و ماهواره ها مخاطبان را به سوی خود جذب خواهند کرد.