این منتقد در گفت و گو با خبرنگار سینما در این خصوص گفت: نکته حائز اهمیت سریال استفاده از رویکردهای مذهبی و دینی به صورت شعارگونه است.

وی افزود: لطیفی در این مجموعه  نقطه وصل خودش با جامعه را به نمایش می گذارد و اینکه جامعه را  از حیث بومی و ملی خوب می شناسد از نکات مهم این سریال است.

فهیم خاطرنشان کرد: کارگردان در فضاسازی بومی  و سنتی، رنگ و بوی ایرانی و اسلامی به کار داده و سریال به زندگی ایرانی در قدیم بسیار نزدیک است البته در دیگر آثار لطیفی هم علاقه به فرهنگ ایرانی دیده می شود اما ای کاش این رنگ و بوی سنتی ایرانی  در پرداخت و قامت شخصیت ها هم  قرار می گرفت.

وی اضافه کرد: به نظر من سریال «تنهایی لیلا» بیشتر بازی با کلیشه ها بود و  من به عنوان منتقد به این سریال نمره ای نمی توانم بدهم.

فهیم در ادامه توضیح داد: آقای لطیفی در این سریال عشق را با مذهب دراماتیزه می کند و تنها بخش کار همین است که  از طراوت و تازگی برخوردار است والا بقیه کار تا به انتها رهاست.

وی افزود: در این سریال از کلیشه ها ی پررنگ تکراری استفاده شده است؛ از داستان تکراری دختر پولدار با پسر فقیری که از بطن فیلم فارسی های قدیم شکل پیدا می کند و در سریال تنهایی لیلا به گونه ای دیگر مطرح می شود گرفته، تا مناسبات خاله زنکی با چاشنی تعقیب و گریز و جنایت و محله ای که که هر روز آدمهایش یک جور هستند؛ یک روز خوب و یک روز بد.

این منتقد به صحبت هایش ادامه داد و گفت: در این سریال بعضی از آدم ها را تیپ هایی می بینیم که  تا حد ممکن مچاله و به خاک سیاه نشانده می شوند؛ کما اینکه می بینیم لیلا به فلاکت می رسد و  ازسویی  عده دیگر به عرش می رسند.

این کارگردان در انتهای صحبت خود گفت: به رغم تغییر جهت مسیر داستان سریال از حکایت دختر پولدار و پسر فقیر، ولی باز هم دهها قسمت دیگر می توانست همینطور رها در ادامه داستان سریال بدون هیچ مابه ازای خارجی و درستی در بیرون تولید شده و ادامه پیدا کند.

وی تصریح کرد: متاسفانه آدم های سریال آقای لطیفی قوام پیدا نکرده و در سطح حرکت می کردند.