این منتقد در نقد شفاهی این فیلم به خبرنگار سینماپرس گفت: رخداد فاجعه قتل عام دیپلمات های ایرانی با حمله طالبان به کنسولگری ایران در شهر مزارشریف افغانستان و شهادت ده تن از دیپلمات ها و خبرنگار تلاشگر ایران در مرداد ماه سال ۱۳۷۷ از وقایع ناگوار ظهور و بروز طایفه ای به نام طالبان و افکار و عملکردهای تروریستی این گروه افراطی است؛ توجه کامل به حادثه کشتار ایرانیان بی گناه در مزارشریف در سال های رخداد آن به دلایل فراوان از جمله دلیل های مناسبتی، فرهنگی، سیاسی و حتی شرایط جنگی کشور به نوعی مسکوت گذاشته شد و برخوردهای دیپلماتیک و اعتراضی ضعیفی از سوی مسئولان وقت کشور صورت گرفت که تمامی آن ها نیز حرف و حدیث هایی داشته و دارد.

وی ادامه داد: در هر حال شهادت مظلومانه ایرانیان و خانواده های آن ها که نتوانستند در شأن و مقام شهدای خود عرض اندام کنند تا امروزه که فیلم شریف «مزارشریف» برزیده بر پرده سینماها است در موضع مظلومیت باقی مانده است. «مزارشریف» اثری قابل احترام و بی ادعا همراه با داستانی روان، جذاب و خطی است که اگرچه بسیار دیر ساخته شده و ایرادهایی در شکل و محتوا و پرداخت دارد اما در هر صورت فیلمی قابل تأمل از آب درآمده است.

آذین در عین حال با تأکید بر اینکه کم کاری هایی در فیلم «مزارشریف» مشهود است، اظهار داشت: از جمله این کاستی ها عدم پردازش صحیح شخصیت ها چون زنی که مهتاب کرامتی نقش آن را ایفا می کند، مشخص نشدن وضعیت شخصیت هایی مانند دیپلمات بازمانده از حادثه (الله داد شاهسون) و یا حتی نوع موسیقی حجیم و زیاده گویی های بسیار زیاد در این اثر سینمایی به شدت به چشم می خورند.

وی ادامه داد: البته در این میان کارگردانی هوشمندانه برزیده به ویژه در فضاسازی صحنه های درگیری و کشتار و فرار شاهسون و ارتقای سطح فنی فیلم، فیلمبرداری بسیار خوب علیرضا زرین دست که با قاب هایی بسیار عالی و خیره کننده همراه است و نقد و ارائه تفکر طالبانی و همچنین انتقاد ضمنی از عملکرد مسئولان وقت کشور، استفاده از تمهیدات تکنیکی، جلوه های ویژه بصری مناسب و تدوین شسته و رفته و بازی های به نسبت متفاوت بازیگرانی همچون حسین یاری، مهتاب کرامتی و مسعود رایگان از جمله امتیازهای فیلم تاریخی-اجتماعی «مزار شریف» است.

این روزنامه نگار مطرح با اشاره به سابقه فیلمسازی حسن برزیده گفت: این کارگردان که پیشتر فیلم های «دکل»، «پرواز خاموش» و یا یک روایت از فیلم «روایت ۳ گانه» را در گونه دفاع مقدس ساخته و به عنوان سینماگری متعهد در سینمای کشور شناخته می شود توانسته در اولین اثر سیاسی - اجتماعی اش با پرهیز از حادثه پردازی صرف (که این روزها به شدت در سینما باب شده است) و شعارگویی های گل درشت که اغلب مخاطبان را به شدت آزرده خاطر می سازد و با به کار گیری هزینه مکفی عوامل کاربلد، تا حدودی حق مطلب را ادا کرده و توانسته با طرح موضوع شهادت دیپلمات ها و خبرنگار ایرانی، عملکرد طالبان را در نگاه های داخلی و منطقه ای به سوی فیلم خوب خود جلب کند و از طریق نمایش مظلومیت این شهدا و بازماندگان ایشان از آن ها مظلومیت زدایی کند.

آذین در خاتمه تأکید کرد: «مزار شریف» به دلایل موضوعی و محتوایی در میان فیلم های ماندگار تاریخی و سیاسی کشور باقی خواهد ماند و پرداخت بسیار خوب جزئیات در این فیلم این مهم را به اثبات می رساند که فیلمسازان سینمای ایران اگر بخواهند می توانند فیلم های با ارزش و با استفاده از بهترین تروکاژهای تصویری، جلوه های ویژه میدانی و بصری، بازی گیری قابل قبول از بازیگران و... را بسازند.