این فیلمساز در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: نیاز اصلی ما برای رشد و ارتقای سینمای مستند تغییر چارچوب هاست؛ من معتقدم که باید نگاه های مدیران در سینما و تلویزیون نسبت به فیلم های مستند بازتر شود، به عنوان مثال چند سال قبل وقتی من می خواستم در رابطه با بیماران مبتلا به HIV فیلم بسازم مدیران تلویزیون با سرسختی به من می گفتند که به هیچ عنوان نباید از کلمه HIV و یا ایدز در این فیلم استفاده شود!؟

وی ادامه داد: این در حالی است که سینمای مستند یک سینمای واقع گرایانه صرف است و برای آگاهی بخشیدن به عموم مردم در تمامی حوزه ها نمی توان برای آن محدودیت قائل شد. مدیران سینما و تلویزیون می بایست با بازتر کردن فضا، باعث ایجاد تولید مستندهای خوب در تمامی زمینه ها شوند تا از این رهگذر بتوانیم مخاطبان انبوهی را به تماشای فیلم مستند ترغیب کنیم.

کارگردان مستند بلند «نخل های سوخته» سپس با اشاره به اینکه در تمامی کشورهای دنیا جایگاه اصلی سینمای مستند در تلویزیون است اظهار داشت: تلویزیون به دلیل آنکه به شکل مستقیم با آموزش مخاطب ارتباط دارد بهترین جایگاه برای عرضه فیلم های مستند محسوب می شود؛ در تمامی کشورهای دنیا برنامه ریزی مدیران به گونه ای است که بخش اعظمی از حجم برنامه های شبکه های تلویزیونی را برای بهره برداری های سیاسی، اجتماعی و... خود به نمایش فیلم های مستند اختصاص دهند.

دریانوش افزود: تلویزیون با ساز و کار مناسب می تواند مخاطب را برای تماشای فیلم مستند جذب کند چرا که همانطور که پیش از این ثابت شده یکی از رسانه هایی بسیار مهم و تأثیرگذار که به راحتی می تواند ذائقه مخاطب را تغییر دهد تلویزیون است و سینما جایگاه کمرنگ تری نسبت به آن دارد.

این فیلمساز سپس با تأکید بر اینکه فیلم های مستند تولید شده در سینمای ایران از کشش و جذابیت لازم برای جذب مخاطب برخوردار نیستند خاطرنشان کرد: سینمای مستند دربرگیرنده موضوعات اجتماعی است که از دل جامعه بیرون می آید و اگر در انتخاب آنها هنگام نمایش درست عمل شود می تواند جامعه را دچار حرکت کند. فیلم های مستندی که ساخته می شوند باید دارای درام و کشش لازم باشند تا مخاطب آن ها را دنبال کند.

وی در همین رابطه ادامه داد: متأسفانه یکی از ضعف های مهم و اصلی ما در تولید فیلم های مستند نداشتن سوژه های خوب و مناسب است، از سوی دیگر تکنیک نیز در سینمای مستند ایران چندان جایگاهی ندارد و متأسفانه اغلب فیلمسازان جوان و تازه وارد به صورت باری به هر جهت اقدام به تولید فیلم می کنند.

دریانوش در بخش دیگری از این گفتگو ضمن ابراز گلایه از برخی مدیران سینمایی که با ورود افراد بی تجربه سینمای مستند را به اضمحلال کشانده اند اظهار داشت: ورود افراد بی تجربه به عرصه تولید لطمات زیادی را به آثار مستند وارد ساخته است. سینمای مستند در حال حاضر جایگاهی برای آزمون و خطای فیلمسازان شده است و این به نوعی بی احترامی و بی وجهی نسبت به این گونه سینمایی مهم است.

کارگردان فیلم مستند بلند «جای خالی آقا و خانم ب» سپس از بودجه کم و تعجیل در تولید به عنوان دو اصل آسیب زننده به آثار مستند یاد کرد و گفت: همانطور که در تاریخ سینمای مستند هویدا است فیلم هایی ماندگار شده اند که از زمان تولید بالا و بودجه مناسب برخوردار بوده اند پس مدیران سینمای کشور به همین دلیل می بایست با تخصیص بودجه های مناسب سینمای مستند را از وضعیت فعلی رهایی بخشند و در رشد و اعتلای آن بکوشند.