بازیگر فیلم سینمایی «کفش هایم کو؟» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در طی مدت ۴۰-۴۵ سالی که استاد رشیدی را می شناختم جز انسانیت، مهر و عاطفه چیز دیگری از او ندیدم؛ هیچ گاه به یاد ندارم که استاد از کسی آزرده خاطر شده باشد اما همیشه به خاطر مصائب و مشکلات دیگران ناراحت می شدند و می خواستند مشکلات زندگی اطرافیان شان را حل کنند.

وی ادامه داد: استاد رشیدی هیچ گاه در زندگی اش با بدی ها و زشتی ها همراه نشد و همواره سعی کرد که با منش و رفتار هنرمندانه و انسانی اش به دیگران درس انسانیت بدهد؛ من افتخار این را داشتم که در کنار این استاد در آثار سینمایی نقش آفرینی کنم و همچنین بزرگترین افتخارم این بود که در تله فیلم «روز بعد از آخر» که در سال ۸۶ آن را کارگردانی کردم این استاد نقش آفرینی کنند.

مظفری یادآور شد: بدون اغراق می گویم که آقای رشیدی یکی از معدود هنرمندان با هویت ما بودند که هیچ گاه مقام پیشکسوت بودن خود را به رخ دیگران نمی کشیدند و با جان و دل شان برای هر فیلمی مایه می گذاشتند و به نوعی با همه یار بودند؛ زمان فیلمبرداری آن تله فیلم من همیشه سعی می کردم تا صحنه های ایشان زودتر از سایرین فیلمبرداری شود تا ایشان بتوانند استراحتی داشته باشند اما در کمال تعجب یک بار با جدیت به بنده معترض شدند که من هم مثل سایرین هستم و نباید به خاطر من به سایرین اجحاف شود.

بازیگر فیلم سینمایی «کشتی آنجلیکا» سپس با تأکید بر اینکه مجموعه آثار این هنرمند باعث رشد فرهنگی و هنری کشور ما شد اظهار داشت: من قاطعانه می گویم که هنرمندان و پیشکسوتانی مانند زنده یاد داوود رشیدی در سینما و تلویزیون ما بسیار کم و انگشت شمار هستند و باید از آن ها حفظ و حراست شود؛ این هنرمندان سرمایه های گرانبهای هنر این مرز و بوم هستند و قطعاً تا سال های سال نمی توان شخص دیگری را پیدا کرد و جایگزین آن ها نمود.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: درگذشت استاد داوود رشیدی را صمیمانه به جامعه هنری کشور و خاندان محترم ایشان که همگی جزو هنرمندان ارزنده و فرهیخته کشور محسوب می شوند تسلیت عرض می کنم و برایشان آرزوی صبر و شکیبایی دارم.