به گزارش سینماپرس، این کارگردان سینما و رئیس سابق سازمان سینمایی گفت: اگر شما می‌خواهید اسکار بگیرید، چاره‌ای ندارید که امور را در چارچوب آنها تعریف کنید. این اتفاقی بود که در دوره ما رخ داد، یعنی ما احساس کردیم عطشی وجود دارد و همه می‌خواهند بروند اسکار بگیرند. فکر می‌کنند اگر اسکار بگیرند به قله قاف و سیمرغ رسیدند، ما هم گفتیم خب بگذاریم این اتفاق بیفتد تا از آن قله‌ای که فکر می‌کنند دست‌نیافتنی است، عبور کنیم و بعد بنشینیم تکلیف خودمان را درخصوص خیلی از مسائل روشن کنیم. لذا تلاش شد درباره فیلمی که در مجموع اثری میانه است و نقاط مثبت و منفی یک اندازه دارد، این اتفاق بیفتد و احساس کردیم «جدایی نادر از سیمین» می‌تواند چنین ماموریتی را به عهده بگیرد. ضمن این که خود فیلم هم ظرفیت‌هایی پیدا کرد و فیلم را در آن طرف دیدند و سرجمع به نقطه‌ای رسید که نامزد اسکار و نهایتا برنده هم شد.

شمقدری در گفتگو با روزنامه جام جم افزود: اما بعد از این که ما اسکار را گرفتیم، نیاز بود نگاهمان را به آن تغییر دهیم و بفهمیم اسکار، زمین بازی متفاوتی است و ضرورتی ندارد ما هر سال اسکار بگیریم. نیازی هم نداریم، می‌خواستیم اسکار بگیریم که گرفتیم. اگر توانستیم بازی دشمن را تغییر دهیم که خیلی خوب است، این کار را انجام دهیم. به نظرم ماموریتی که پس از گرفتن اسکار «جدایی نادر از سیمین» برای مدیران سینمایی کشور پیش می‌آید این است که بازی دشمن را تغییر دهیم. کاری که ما وارد آن عرصه شدیم و سال بعد اسکار را تحریم کردیم و شوکی ایجاد کردیم. چون آنها فکر می‌کردند کشوری که سال گذشته اسکار بهترین فیلم خارجی را گرفته، سال بعد باید با اشتیاق بیشتری بیاید، اما سال بعد اسکار را تحریم می‌کند. چرا؟ به خاطر فیلم ضدایرانی «آرگو» که برنده اسکار بهترین فیلم سال شد. در واقع این یک حرکت تاکتیکی بود که ما اسکار بگیریم، اما حرکت بعدی این نبود که ما دوباره به هر قیمتی دنبال اسکار گرفتن باشیم.

او افزود: «ایستاده در غبار» گزینه خوبی است، اما به نظرم بهتر از آن، فیلم «بادیگارد» ابراهیم حاتمی‌کیاست. «بادیگارد» بهترین فیلمی است که می‌توانیم به عنوان نماینده سینمای ایران به اسکار بفرستیم؛ اثری با شاخص‌های هالیوودی که هم با حرکت کلی نظام و انقلاب اسلامی همراه است و هم مساله روز یعنی داعش را مطرح می‌کند. اتفاقا باید فشار هم بیاوریم که آنجا فیلم را ببینند. وقتی ما فیلمی را می‌فرستیم باید کاری کنیم که حداقل صد نفر از اعضای آکادمی اسکار این اثر را تماشا کنند. این کاری شدنی است و دست‌اندرکاران باید زمینه را برای دیده شدن «بادیگارد» فراهم کنند. آنها باید کاری کنند، آکادمی اسکار فیلم «بادیگارد» را در جدول نمایش خود بگذارد. تا جایی که من خبر دارم، اینها یک سالن در نیویورک و یک سالن دیگر در لس‌آنجلس دارند. نماینده ما در نیویورک تلاش کند و ارتباط بگیرد. اتفاقا آن طرف هم این ارتباطات را می‌پسندد و این علاقه‌مندی را نشان می‌دهد. آقایان اعلام کنند ما فیلم «بادیگارد» را برای اسکار انتخاب کرده‌ایم. یک نفر را مامور این کار کنند که فیلم «بادیگارد» را با یک شاخه گل در خانه برخی از این کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها و سینماگرانی که اعضای آکادمی اسکار هستند، ببرد. مطمئنم اگر صد نفر از اعضای آکادمی اسکار فیلم «بادیگارد» را ببینند و به بخش ترورهای داعشی آن هم توجه کنند، این فیلم نامزد دریافت اسکار خواهد شد. تردید ندارم.

شمقدری در ادامه تاکید کرد: متاسفانه ما یک سری عوامل نفوذی در سینما داریم که در جهت عکس فعال می‌شوند که اعضای آکادمی، مبادا این فیلم را ببینید، مبادا به فیلم «بادیگارد» جایزه دهید. شناسایی این افراد هم کار سختی نیست. ما چند سال پیش فیلم «بدرود بغداد» را به عنوان نماینده ایران به اسکار فرستادیم، از خانه سینما با آکادمی اسکار ارتباط می‌گیرند که بخش خصوصی سینما ماییم و «بدرود بغداد» یک انتخاب دولتی است و مبادا آن را ببینید. در نهایت هم آنها فیلم را بایکوت کردند و نگذاشتند فیلم آنجا دیده شود. اگر از فعالیت این نفوذی‌ها بگذریم، ظرفیت ارسال و حمایت از «بادیگارد» وجود دارد. ارسال «فروشنده» که شنیده‌ام نسبت به «جدایی نادر از سیمین»، اثر خوبی نیست و پسرفت محتوایی دارد، یک درجا زدن و حتی عقبگرد است. ما باید فیلمی را به عنوان نماینده سینمای ایران به اسکار بفرستیم که رویکرد استراتژیک نظام را دارد. این که شما حرف دشمن را بزنی و آنها به تو جایزه بدهند ارزشی ندارد، اگر توانستی حرف خودت را به دشمن بزنی و از آنها جایزه بگیری، این اهمیت و ارزش دارد.