چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت در حال برگزاری است و اغلب رسانه های گروهی به واسطه اهمیت این رویداد فرهنگی و استراتژیک با وجود خیلی از اختلاف سلیقه ها دست در دست یکدیگر داده و نسبت به انعکاس اخبار و گزارشات آن اقدام می نمایند.
اگرچه در این میان، برخی رسانه های مکتوب و مجازی که هیچ سنخیتی میان خود و واژه ژرف و عمیقی چون "مقاومت" نمی بینند، در قبال این جشنواره معتبر و پرسابقه سکوت اختیار کرده و در برخی مواقع با شیطنت ها و گهگاه یادداشت های به اصطلاح انتقادی به محتوای کلان آن، عناد خود را نسبت به این اقدامات انقلابی بروز داده اند، لیکن این مهم حداقل در خصوص رسانه های دیداری و شنیداری، تاکنون صدق پیدا نکرده و شبکه ها و برنامه های مختلف رادیویی و تلویزیونی بر اساس آمار موجود از دوره های پیشین، کمال همکاری را در پوشش خبری این رویداد داشته اند.
حال سوال اینجاست با این سابقه درخشان از فعالیت رسانه ملی در برخورد با چنین جشنواره پر اهمیتی که فارغ از ضعف های احتمالی در اجرا، حاوی نکات راهبردی و کاملا ضد صهیونیستی بوده و نقش روشنگرانه آن در افشای ماهیت گروههای تروریستی و پشت پرده حوادث و اتفاقات منطقه غیر قابل انکار است، چگونه می شود برنامه سینمایی "هفت" نسبت به جشنواره فیلم مقاومت سکوتی منفعلانه داشته است.

این اتفاق در حالی رخ داده است که دکتر علی عسگری رئیس سازمان صدا و سیما با حضور در مراسم افتتاحیه این رویداد مهم فرهنگی حمایت سازمان متبوعه خود را از جشنواره فیلم مقاومت اعلام کرده بود و حضور شبکه های مختلف تلویزیون در پردیس ملت و پوشش خبری این جشنواره به صورت زنده و تولیدی در ساعت های مختلف می‌تواند گواه این مسئله باشد.

جالب اینجاست که " هفت" بنا بربررسی های بعمل آمده، در دوران مدیریت و اجرای فریدون جیرانی و محمود گبرلو، به رغم اینکه همواره متهم به حمایت از جریان های خنثی و روشنفکری بوده اند در خصوص جشنواره مهمی چون مقاومت برنامه روزانه داشته و از قبل از برپایی آن در هر جمعه شب گزارشات متنوعی را در اختیار بینندگان تلویزیون می گذاشتند؛ حال اینکه چه اراده ای در پشت پرده این برنامه در زمان سردبیری افخمی وجود دارد که مانع از پوشش گسترده اخبار این جشنواره شده است، پرسشی است که هیچ پاسخی از سوی مدیران سیما نمی تواند قانع کننده باشد.
بی تردید رقابت های رسانه ای و شاید هم برخی انتقادات به رویه اجرایی یک جشنواره در روزهای آینده، نمی تواند سینماپرس را در قبال بی اهمیت جلوه دادن این جشنواره که در برابر انواع نفوذها و برنامه های غیرانقلابی و غیرفرهنگی کشور و در اوج فشارها، به پایگاهی برای همه فیلمسازان انقلابی و عدالتخواه از ایران و سراسر جهان مبدل شده است به بی توجهی و انفعال وا دارد.