امسال هم در حالی محرم را آغاز کردیم و به تاسوعا و عاشورا رسیدیم که علیرغم اکران دو اثر عاشورایی در سینما، در تلویزیون هیچ خبری از تولید محصولاتی تر و تازه که حال و هوای این ماه را تداعی کنند وجود نداشت.

این کم کاری در رسانه ملی مواجه شد با پخش چندباره سریال «مختارنامه» داوود میرباقری که در این سالها بدجوری به داد مدیران رسانه ملی رسیده است که محرم و صفر را پشت سر بگذارند.

«مختارنامه» برای چندمین بار روی آنتن رفت اما کسی نپرسید چرا از کارگردان این محصول در تلویزیون خبری نیست. داوود میرباقری که یکی از کارگردانان محصول تلویزیون است و خیلی خوب توانسته تواناییهای خود را در گونه سریال سازی تاریخی-مذهبی نشان دهد حمایتی از تولید سریال تاریخی «سلمان فارسی» که آن هم می توانست به همین اندازه جذاب باشد را ندید و ناچار به شبکه خانگی رفت و مشغول تولید سریالهای طنزی شد که قطعا کارگردانانی کم تجربه تر از او هم قادر به تولید آن بودند.

همه جای دنیا وقتی کارگردانان متخصص در ژانر خاصی تربیت می شوند و به مرز شکوفایی می رسند با حمایت کمپانی های معظم زمینه‌ساز خلق محصولات متفاوت می شوند اما در اینجا میرباقری که اتفاقا با سرمایه صداوسیما توانست رشد کرده و ایده های خود را اجرایی کند به حال خود رها می شود تا کارگردانان میانه مایه و آپارتمانی ساز از راه برسند و با تولید سریالهای فله‌ای صدقسمتی(!) روزبروز تلویزیون را دورتر کنند از رسانه ای که زمانی چشم و چراغ خانه ها بود.

*بلاتکلیفی تولید سریال «زینب(س)»

وضعیتی که برای میرباقری پیش آمده عینا برای سیدضیاءالدین دری دیگر کارگردان تاریخی ساز رسانه ملی پدید آمده است. او نیز بعد از تولید دو سریال تاریخی استاندارد به نامهای «کیف انگلیسی» و «کلاه پهلوی» به جای اینکه تحت حمایت قرار گیرد برای آن که تجربیاتش در ژانر تاریخی زمینه ای شود جهت افزودن بر غنای بیشتر محصولات این ژانر در تلویزیون کاملا به حال خود رها شده است.

تازه سیدضیاءالدین دری بیشتر از سه سال است به دنبال تولید یک سریال عاشورایی با مضمون زندگی حضرت زینب(س) است و علیرغم توافقات ابتدایی برای تولید این مجموعه که اتفاقا در شمار آثار با بودجه متوسط هم جای می گیرد اما در همه رفت و آمدهای مدیریتی سه سال اخیر رسانه ملی کمترین حرکتی برای تولید این سریال صورت نگرفته است.

*چرا نیروهای کارآمد رسانه ملی منزوی شده اند؟

سیما در این سالها به دلایل مختلف کارگردانان و تهیه کنندگان کارآمد خود را یا خانه نشین کرده یا آنها را به سمت تجاری سازی در سینما و شبکه خانگی سوق داده است و متأسفانه به محرم و صفر که می رسیم این کم توجهی بیش از هر زمان دیگری خود را نشان می دهد.

کلیدواژه توجیهات مدیران رسانه ملی درباره این کم کاری هم نبود منابع مالی است. بله، تا وقتی که دست مدیران به سرمایه های دولتی باشد همین آش است و همین کاسه اما در شرایطی که در کشور ما سالانه هزاران میلیارد صرف نذری پزان در ماه محرم و توزیع آن میان عاشقان اهل بیت و نیازمندان می شود آیا امکان دارد که برای انجام یک حرکت فرهنگی در خدمت قیام عاشورا بودجه نباشد؟

آیا مدیران رسانه ملی تابحال به این فکر نیفتاده اند که از این سرمایه عظیم مردمان عاشق سیدالشهداء برای تولید سالی لااقل یک محصول عاشورایی استفاده کنند؟

البته که محصول عاشورایی در اینجا، آن سریالهای آپارتمانی که بناست به موعظه و شعار دادن بپردازند نیست. مخاطبان نیاز دارند که تاریخ تشیع را با بهترین تصاویر و بالاترین استانداردها به تماشا بنشینند و رسانه ملی وظیفه دارد چنین محصولاتی را برای آنها فراهم کند.

*از پتانسیل شیعیان تمام دنیا استفاده کنید

تلویزیون ما تنها قطب تولید سریالهای تاریخی-مذهبی با تکیه بر فرهنگ شیعه در تمام دنیاست و کافیست نه فقط از توان شیعیان ایران که شیعیان تمام دنیا برای کمک به تولید سریالهای تاریخ تشیع استفاده کرد؛ درست شبیه به همان کاری که احمدرضا درویش و گروهش در «رستاخیز» انجام دادند یعنی به جای دست دراز کردن به دامان دولت به سراغ شیعیان کشورهای همسایه رفتند و با حمایت مالی آنها فیلمی را ساختند که فارغ از استانداردهای کیفی، تلاشی ارزنده در جهت تبیین فرهنگ عاشوراست.
 

آنچه این روزها و به خصوص همزمان با ماه محرم در رسانه ملی می بینیم ورود افرادی عمدتا کم تجربه و ناشناخته و استفاده از ویژگی کم‌خرج بودن و بله‌قربان‌گو بودن آنها برای تولیدات سریالهای روتین پر از شعار است. خروجی تکیه بر این افراد هم مشخص است.

«مختارنامه» و «کیف انگلیسی» بارها و بارها از رسانه ملی پخش می شوند و همچنان مخاطب دارند اما سریالهایی محصول دست این افراد کم تجربه حتی در دفعه اول هم جز حاشیه سازی به خاطر حجم انبوه گاف در طراحی صحنه و دکور و حفره های دراماتیک چیز دیگری ندارد.

رسانه ملی لازم نیست سالی 10 سریال متوسط و ضعیف تولید کند. کافیست سالی 3 سریال باکیفیت و ارزنده تولید کند که در این مسیر حداقل باید یک سریال تاریخی-مذهبی باشد آن هم سریالی که خبرگان ژانر تاریخی برای تولید آن عزم جزم کرده باشند.

*اگر واقعا دوستدار حسین(ع) هستند از همین امروز دست به کار شوید

امسال که محرم را از دست دادیم؛ اگر واقعا مدیران رسانه ملی به اهل بیت عشق می ورزند از همین حالا زمینه توجه به پروژه های تاریخی کاربلدانی همچون داوود میرباقری و سیدضیاءالدین دری را فراهم کنند چون با توجه به دامنه سنی چنین چهره هایی ممکن است خدای نکرده خیلی زود دیر شود و آن گاه باید چند دهه منتظر بمانیم تا باز هم یکی مثل اینان ظهور کند.

تجربه درگذشت نابهنگام علی حاتمی در حالی که کلی طرح تاریخی-مذهبی برای کار داشت و بی جانسین بودن سالیان او باید درس عبرتی باشد برای مدیران رسانه ملی که الویت اصلی شان را بر حمایت از کارکشته های ژانر تاریخی-مذهبی قرار دهند.

* نسیم