وی در همین راستا در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مهمترین نکته ای که در «ویلایی ها» وجود داردو مخاطب به شدت از آن لذت می برد این است که فیلمساز به بهترین شکل ممکن تصویری حقیقی و دلنشین از زنان پشت خاکریزها و جبهه ها را به تصویر کشیده است؛ این فیلم مخصوصا برای جنوبی ها و افرادی که از نزدیک شاهد اشغال خرمشهر و آوارگی خانواده های جنگ زده و فجایع دوران ۸ سال دفاع مقدس بودند باورپذیر است.

فاضلی ادامه داد: در «ویلایی ها» ما زنانی را می بینیم که در حال دفاع از سرزمین مادری شان هستند و فرزندانی که سراغ آغوش پدرشان را می گیرند؛ بستر و روایت فیلمنامه سرشار از خرده پیرنگ هایی است که به محوریت اصلی قصه همخوانی دارند و فیلمساز با پیوند تمامی این پازل ها بافت دراماتیک و منسجم را در کل اثرش حفظ کرده است.

این منتقد سینما سپس با بیان اینکه ساختار و شخصیت پردازی در «ویلایی ها» بر اساس محوریت دانای کل است اظهار داشت: کارگردان  در روایت یک خطی داستانش سعی می کند به یک انسجام و ساختار دارماتیزه برسد وسپس عنصر تعلیق را هم در اولین ساخته اش به شکل حرفه ای  داشته باشد که در این کار به بهترین شکل ممکن عمل می کند اما به دلیل فضای کلی فیلمنامه روند روایت دائما در افت و خیز است و گاهی اوقات این احساس به وجود می آید که ریتم فیلم کند شده است.

فاضلی تأکید کرد: اینطور برداشت می شود که فیلمساز قصد آن را نداشته که روزهای سخت جنگ را در فضای عمومی تری به تصویر بکشد و مایل بوده تا فضای زنانه فیلمش دستخوش تغییرات نگردد و به همین علت است که در این فیلم شاهد صحنه های جنگی چندانی نیستیم اما همان محدود صحنه هایی که در فیلم وجود دارند بسیار درخشان و قابل تأمل از آب درآمده است.

وی در خاتمه این گفتگو خاطرنشان کرد: معتقدم سینمای ایران به چنین فیلمسازانی نیاز جدی دارد؛ متأسفانه سال ها است که سینمای جنگ و دفاع مقدس ما بسیار بی تحرک شده است و همیشه با فضاهای تکراری و فیلمنامه های شعاری روبرو بودیم که خوشبختانه این فیلم توانست نگاه ها را نسبت به سینمای دفاع مقدس تغییر دهد.