وی با ارسال یک یادداشت اختصاصی به خبرگزاری سینماپرس نوشت: بیایید در همین ابتدای کار تکلیف را مشخص کنیم! در اینکه جشنواره فیلم فجر مهم ترین رویداد سینمایی کشور است و یکی از یادگارهای انقلاب شکوه مند اسلامی است تردیدی وجود ندارد، با هر میزان انتقاد از جشنواره در ادوار مختلف نمی توان منکر این شد که جشنواره فیلم فجر آینه تمام عیار سینمای ملی ایران است اما به راستی چرا این رویداد سینمایی که به نیت رشد و ارتقای سینمای ایران در سطح ملی و جهانی بنیان گذاشته شده بود به روزگاری دچار شده که جایزه آن و یا حتی فراتر از آن حضور در این رویداد ملی دیگر مانند گذشته برای اهالی سینمای ایران محلی از اعراب ندارد؟

برای یافتن این پرسش بنیادین باید به مدیریت سال های اخیر و ریل گذاران فرهنگی این دیار رجوع کنیم که سطح این میراث با ارزش را به یک دورهمی پر زرق و برق تقلیل داده اند. جشنواره ای که به ویژه در سال های اخیر بر همگان ثابت کرده هیچ گونه هدف گذاری مشخصی در انتخاب دبیر، داوران، فیلم ها و اهدای جوایزه اش وجود ندارد و به راحتی هر چه تمام تر با یک ابلاغیه بخش های از این جشنواره حذف می شوند و یا به آن اضافه می شوند، نمونه عیان و مثال زدنی آن حذف بخش فیلم های اول بعد از حدود سی سال از جشنواره و یا اضافه کردن سیمرغ فیلم کوتاه در آخرین ساعات شروع به کار سی و پنجمین جشنواره ملی فجر بود.

چگونه جشنواره ای ادعای هدفمند بودن دارد اما در یک دوره آن هم فیلم «ابد و یک روز» رویت می شود، هم فیلم «اژدها وارد می شود» و هم فیلم «جشن تولد» و «بادیگارد»، این فیلم ها فارغ از هر گونه نگاه ارزش گذارانه چگونه توامان در یک رویداد سینمایی و در یک بخش به نمایش در آمدند!؟ ایا غیر از این است که متولیان فرهنگی سرزمین ما در یک نگاه ریش سفیدانه و خارج از آن چارچوب اولیه فجر می خواهند به همان دور همی مورد اشاره برسند؟ و همه طیف های فکری را راضی نگه دارند؟ نکته ای که در برگزاری جشنواره سی و پنجم بر همگان آشکار شد این است که دیگر جشنواره فجر نمی تواند به روال سال های قبل و با همان سیستم معیوب به راه خود ادامه دهد و اگر یک دبیر نابلد در راس این جشنواره قرار بگیرد به راحتی هر چه تمام تر می تواند تمام ارزش های سی و پنج ساله خود را زیر سوال ببرد.

حالا که جشنواره سی و پنجم با همه حواشی های کم نظیرش به اتمام رسیده و آرامشی نسبی برقرار شده باید متولیان فرهنگی نظام با تشکیل یک اتاق فکر از همه طیف های هنری چاره اندیشی جدی برای این مهم ترین رویداد سینمایی کشور کنند و با انتخاب یک دبیر کاربلد و آگاه به امور فرهنگی و سینمایی بدون هر گونه وابستگی سیاسی شرایطی را فراهم کنند که جشنواره به مسیر سال های ابتدای خود که هموان بالندگی سینمای ایران است بازگردد و اتفاقات امسال در سالهای آینده تکرار نشود و سینماگرانی که نتیجه یک سال تلاش شبانه روزی خود را در اختیار دبیرخانه جشنواره می گذارند اطمینان خاطری داشته باشند که فیلمها بدون هر گونه باند بازی  جناحی با حضور دبیری مسئول که به فکر منافع تک تک فیلمسازان است داوری و دیده می شوند.