شیرین رحیمی کارمند بنیاد سینمایی فارابی که سال ها است در امور دفتری جشنواره هایی مانند کودک و فجر فعالیت مستمر دارد با بیان اینکه در ابتدا به کار خود به چشم یک کارمند نگاه می کرده اما اکنون سال ها است که به سینما عشق می ورزد اظهار داشت: من از سال ۶۳ به عنوان کارمند در وزارت نفت کار می کردم اما به دلایلی ناچار شدم به خارج از کشور سفر کنم و از این رو باید با این وزارتخانه قطع همکاری می کردم؛ زمانی که به ایران برگشتم با پیشنهاد یکی از دوستان به بنیاد سینمایی فارابی رفتم که در حال استخدام کارمند بود و بعد از انجام یک سری مصاحبه و امتحان برای کار در این بنیاد پذیرفته شدم.

وی ادامه داد: زمانی که من به فارابی رفتم هیچ شناختی از سینما نداشتم اما شرایط آن دوران بنیاد سینمایی فارابی و رفت و آمدهای مکرر به این نهاد و برگزاری جشنواره ها خیلی زود مرا با سینما و محیط پیرامون آن آشنا کرد؛ من طی سال های کارم در این بنیاد با افرادی همچون آقایان: پزشک، بهشتی، انوار و... کار می کردم و این ها با اینکه مدیران بسیار سخت گیری بودند باعث شدند تا من به سینما عشق پیدا کنم و تأکید می کنم که از یکایک آن ها درس های زیادی آموختم.

رحیمی سپس با تأکید بر اینکه طی این سال ها با هنرمندان زیادی از جمله: پوران درخشنده، فاطمه معتمدآریا، رخشان بنی اعتماد و... دوستی پیدا کردم گفت: با توجه به مراجعات مکرر هنرمندان به دفتر جشنواره ها و حضور در جشنواره ها و محافل سینمایی به واسطه کشش اخلاقی که وجود داشت من توانستم با این هنرمندان دوستی و ارتباط عمیق عاطفی برقرار کنم و خوشحالم که چنین دوستان خوب و هنرمندی دارم که سینمای ایران به آن ها می بالد.

وی در پاسخ به این سوأل که آیا اهالی سینما و همکاران تان شما را به شیوه رفتاری خاصی می شناسند یا خیر اظهار داشت: آنچه که من طی این سال ها به کرات شنیده ام این بوده که من باعث شده ام تا تنش ها را کم کنم؛ من همواره سعی داشته ام تا تنش ها به مدیران جشنواره ها منتقل نشود و به نوعی به شکل یک «ضربه گیر» عمل کرده ام. رفتارم همواره با همه همکارانم، سینماگران و مدیران سینمایی توأم با احترام بوده و فکر نمی کنم که هیچ شخصی از من خاطره بدی در ذهن داشته باشد و یا خدای ناکرده از من رفتار زشت و بدی دیده باشد.

رحیمی در خاتمه گفت: واقعاً خستگی برایم معنا ندارد و معتقدم این عشق به سینما است که همچنان مرا سرپا و سرحال نگه داشته و با اینکه حدود ۳ سال است می خواهم بازنشسته شوم همکارانم مانعم می شوم و من هم با عشق در خدمت شان هستم و به سینمای ایران خدمت رسانی می کنم.

محمد نیکبخت نیز که سال ها است در برگزاری جشنواره های سینمایی به اشکال مختلف فعالیت دارد گفت: من از سال ۶۸ به استخدام بنیاد سینمایی فارابی درآمدم و پیک اداری بودم. در همان ابتدای امر اولین دوره جشنواره های استانی قرار بود در شهر رشت برگزار شود و سیدمحسن هاشمی که دبیر اجرایی آن بود و در یکی از ضیافت های افطار بنیاد سینمایی فارابی مرا زیر نظر داشت و دیده بود که چطور سرجایم بند نمی شوم و مدام فعالیت می کنم پیشنهاد داده بود که نیکبخت برای حضور در جشنواره استانی به درد می خورد.

وی ادامه داد: جالب آن است که بعد از اینکه ما به رشت رسیدیم من سرمای شدیدی خوردم و حس اینکه از جایم بلند شوم را نداشتم و مسئولیتن پخش فیلم ها هم با من بود و به همین دلیل با همه بیماری در مکان کارم مستقر شدم و کارهایم را به نحو احسن انجام دادم و فکر می کنم که نمره قبولی گرفتم که آقای هاشمی در جشنواره های بعدی هم پست ها و سمت هایی را به من دادند. من از آقای هاشمی بسیار ممنون هستم و همه جا هم این مطلب را عنوان کرده ام.

نیکبخت سپس با تأکید بر اینکه من به کارم بسیار علاقمند هستم و افتخار می کنم از این که بگویم یک پیک بنیاد سینمایی فارابی ام اظهار داشت: معتقدم اگر عشق نباشد کار فراموش می شود. من هیچ وقت به کارم به چشم یک کارمند نگاه نکردم؛ همیشه با عشق در همه جا بودم. من سعی کردم در طول دوران فعالیتم در سینما به همه افراد احترام بگذارم و برای همه و همیشه ارزش قائل باشم، چه برای یک سوپراستار چه برای یک دستیار تدارکات سینما؛ من حتی با هنرورهای سینما هم مراوده و دوستی دارم و در عین حال با هنرمندان مطرح نیز دوستی و حتی رفت و آمد خانوادگی دارم و آدم ها برایم تفاوتی ندارند.

وی در پاسخ به این سوأل که آیا هیچ وقت به اینکه به امور تولید سینما بپردازید و یا به عنوان بازیگر فعالیت کنید فکر کرده اید گفت: هیچ وقت برای تولید دوست ندارم کار کنم و چندین پیشنهاد داشتم از طرف محمدصادق آذین، وحید نیکخواه آزاد و... اما دوست نداشتم که کار کنم؛ شاید دلیل اصلی این اتفاق این بود که من زمان آن را نداشتم که بخواهم در اختیار پروژه ها باشم اما چند نقش کوچک بازی کرده ام به عنوان مثال در فیلم های «عملیات کرکس» غلامرضا رمضانی، «تلخ اما شیرین» جواد مزدآبادی، «بی حساب» مصطفی احمدی و... نقش آفرینی کرده ام.

نیکبخت ادامه داد: خیلی ها در این سال ها از من خواسته اند که به کارگردانان و بازیگران مطرح سینما معرفی شان کنم و من همیشه این کار را کرده ام. هیچ وقت دریغ نمی کنم و از این بابت هیچ وقت خساست به خرج نمی دهم و دوست دارم که کار همه را راه بیندازم. حس من این است که همه دست اندرکاران سینما تقریباً من را می بینند خوشحال می شوند و کسی نیست که مرا ببیند رویش را برگرداند.

وی در خاتمه گفت: خیلی افراد ابراز تعجب می کنند از اینکه من چرا خسته نمی شوم و همه جا حضور دارم.   من همچنان کارم را دوست دارم و با اینکه بازنشسته شده ام آنقدر به کارم وابستگی دارم که نمی توانم از آن جدا شوم. اگر همین الآن به من بگویند برو مدیرعامل فلان موسسه سینمایی باش نمی روم اما اگر بگویند فردا ساعت ۴ فلان جا مراسم است با سر می روم و در آنجا حضور پیدا می کنم.