چند روز پیش خواننده‌های ویژه‌برنامه نوروزی برنامه سه‌ستاره مهمان برنامه بودند. احسان علیخانی در گپ‌وگفت با دو تن از خواننده‌ها بود که بحث به سمت اجرای زنده رسید و آرش ظلی‌پور، مجری دوم برنامه در ادامه حرف علیخانی که گفت «به نظرم خواننده کسی است که زنده بخواند»، می‌گوید: «نصف خواننده‌ها امشب از خودشان فیلم می‌گیرند که در راهرو قدم می‌زنند و می‌خوانند»، با توجه به اینکه محسن چاوشی به تازگی ویدئوی کوتاهی از خودش در این حالت منتشر کرده است، طرفداران چاوشی سخنان مجری‌های سه ستاره را توهین به وی برداشت کرده‌اند. دوشنبه شب بخش زیادی از برنامه سه‌ستاره به دفاع علیخانی از خودش و توجیه رفاقت دیرینه‌اش با چاوشی گذشت. آیا تلویزیون قرار است همیشه محل پاسخگویی مجری‌هایش نسبت به رفتارهای شخصی‌شان و دعواهای فضای مجازی باشد؟ تلویزیون بخشی از مجموعه صداوسیماست که از طریق بودجه عمومی تغذیه می‌شود و مالک شخصی ندارد که مثل تلویزیون‌های لس‌آنجلسی صاحب تلویزیون همان مجری تلویزیون باشد و هرچه خواست روی آنتن بگوید و کسی هم برایش مهم نباشد.
متأسفانه سیاست غلطی در تلویزیون به یک عرف تبدیل شده و آن این است که مدیران شبکه‌ها یا حتی معاون سیما در برابر شخصی‌سازی آنتن تلویزیون از سوی مجری‌ها واکنش جدی از خودشان نشان نمی‌دهند. مورد برنامه سه ستاره تنها یکی از چندین و چند اتفاقی است که در آن مجری سعی کرده اتفاقات حاشیه‌ای مربوط به خودش را با استفاده از موقعیت ویژه‌ای که صداوسیما در اختیارش قرار داده است، حل و فصل کند. دعواهای بیرونی مجری‌ها در شبکه‌های اجتماعی چرا در همان شبکه‌ها رفع و رجوع نمی‌شود و یک‌راست از تلویزیون سردر می‌آورد. روی بدنه خودروهای دولتی زمانی این عبارت درج می‌شد: «خودرو خدمت استفاده شخصی ممنوع»، آیا تلویزیون که هر ثانیه برنامه‌اش چندین میلیون تومان هزینه به کشور تحمیل می‌کند آنقدر بی‌حساب و کتاب است که می‌شود هر دعوایی را برای بینندگانی که شاید اصلاً تمایلی به پیگیری آن ندارند بازگو کرد و صحنه‌سازی به نحوی صورت گیرد که مجری‌های تلویزیون همیشه تبرئه شوند و معصوم باقی بمانند!؟
* جوان
ارسال نظر