به گزارش سینماپرس، آینه نیوز نوشت: خبر برپایی «چهارمین جشنواره فیلم های ایرانی در آلمان» اگر چه تاکنون جایی در میان رسانه های داخلی و حتی منتقدان فرهنگی نیافته است اما می تواند یکی از مهم ترین اخبار پُرحاشیه در روزهای ته نشین شدن فضای انتخاباتی باشد. هنگامی که در میان لیست اعلامی آثار ایرانی در این جشنواره به فیلم ضد ایرانی و هتاکانه «یک خانواده محترم» ساخته مسعود بخشی می رسیم که جزو 23 فیلم انتخابی کوتاه و مستند و بلند ایرانی برای نمایش در شهر کلن آلمان است و این در حالی است که هنوز انتقادات و دلخوری های جامعه ایرانی از تولید و عرضه غیرقانونی فیلم «یک خانواده محترم» در جشنواره های «کن» و «ابوظبی» پس از سال ها خاموش نشده است.

 حالا خبر رسیده که قرار است همین فیلم پُرحاشیه که تصویری نامناسب از جامعه ایرانی و دوران دفاع مقدس نشان داده است، در «چهارمین جشنواره فیلم های ایرانی آلمان» به نمایش درآید. جشنواره ای که از روز چهارشنبه 24 می 2017(3 خرداد) در آلمان برپا می شود و با بررسی سایت رسمی این جشنواره که به 2 زبان انگلیسی و آلمانی است، می توان خبر حضور 2 فیلم از فیلمساز تازه مجوز گرفته ای چون «مسعود بخشی» را مشاهده کرد با فیلم های «یک خانواده محترم» و «تهران انار ندارد».

علاقه مسئولان سینمایی به کارگردان فیلم ضد ایرانی!

بد نیست بدانید که «مسعود بخشی» در تمام سال های پس از ساخت فیلم مناقشه برانگیز «یک خانواده محترم» به شکلی خاموش با مسئولان سینمایی در بخش بین الملل همکاری داشت و به بهانه تسلط بر زبان خارجه از طرف ایران در جشنواره های بین المللی حضور یافت و به انتخاب فیلم ها برای جشنواره های داخلی دست زد و در جشنواره هایی چون «جشنواره مستند سینما حقیقت» با «مرکز گسترش سینما مستند و تجربی» فعالیت کرد که می توان در کتابچه مربوط به جشنواره ای که این مرکز برگزار کرده است، نام «مسعود بخشی» را یافت. این فیلمساز که تنها چند روزی پس از نمایش پُر حرف و حدیث فیلمش در جشنواره کن در سال 2012 در فرانسه حضور داشت، در نزد مدیران سینمایی همچنان جایی محفوظ داشته و چندی پیش فیلم تازه اش با عنوان «یلدا» هم مجوز گرفت که در همان زمان و در تاریخ 20 فروردین 96 تحت یادداشت خبری «مجوز ساخت به کارگردان یک خانواده محترم» در «آینه نیوز» به آن پرداخته شد. فیلمی که در رسانه های داخلی از «ایرج تقی پور» به عنوان تهیه ‌کننده اش یاد شده اما «یلدا» با مشارکت فرانسوی ها ساخته خواهد شد و در سایت مربوط به اطلاعات فیلم «یلدا»، عکسی از تست بازیگر زن این فیلم و خلاصه داستان فیلم منعکس شده است. حالا انتخاب 2 فیلم مستند و بلند سینمایی از این فیلمساز در جشنواره ای که با حمایت «خانه سینما»، «انجمن فیلم کوتاه ایران» و «مرکز گسترش سینما مستند و تجربی» راه اندازی شده است، جای ابهامات و نقدهای بسیاری باقی می گذارد!

نمایی از فیلم «یلدا»؛ پروژه سینمایی آینده «مسعود بخشی» با مشارکت فرانسوی ها

«سینمای سفارتی» یا نقش سفارتخانه ها در هدایت سینمای ایران!
حضور برخی هنرمندان در میهمانی سفارت استرالیا در تهران همه گذشته مورد نظر قرار گرفت و زیر و بم «جشنواره فیلم های ایرانی استرالیا» تحت یادداشتی با عنوان «راز باغ سفارتخانه» در «آینه نیوز» پرداخته شد. برنامه ای زیر پوشش عنوان «سینمای سفارتی» که در سال های اخیر توسط برخی منتقدان با توجه به دخالت دیپلمات ها و جریان های خارجی نسبت به مسائل فرهنگی و هنری کشور و مشارکت سفارتخانه ها در تولید برخی فیلم ها اطلاق شد. از اعطای جوایز پُر ابهام «شوالیه» به برخی ها تا حمایت از فیلمسازان غیرقانونی و دعوت های خصوصی از فیلمسازانی در ضدیت با ایران و ... همه چیز از چشم رسانه های بیدار رصد می شوداما حالا یک سندروم تازه وارد همین فضای دخالتی و یا سینمای سفارتی شده است تحت عنوان «جشنواره فیلم های ایرانی».

عنوان «جشنواره فیلم های ایرانی» را می توان در برگزاری بسیاری از رویدادهای فرهنگی در شهرها و کشورهای مختلف مشاهده کرد؛ از بلژیک و فرانسه و شهرهای مختلف آلمان که هم «کن» و هم «فرانکفورت»ش چنین جشنواره هایی را با ادعای «همبستگی فرهنگی» برگزار می کنند و حتی جشنواره زنان فیلمساز با حضور فیلمسازان زن مهاجر و فیلم های ضد ایرانی برپا می شود و با ادعای «حمایت حقوق بشری» به سراغ آثاری می روند که تصویری تاریک از جامعه ایرانی و از وضعیت زندگی در ایران را روایت می کنند. بسیاری از فیلم های به نمایش درآمده در این جشنواره ها که معمولا تحت آگاهی و حتی حمایت مسئولان سینمایی کشور است را فیلم هایی فاقد مجوز و یا حداقل آثاری تشکیل می دهند که تاکنون امکان نمایش در ایران را به دلایل مختلف پیدا نکردند.

در همین «چهارمین جشنواره فیلم های ایرانی آلمان»، در کنار «ابد و یک روز» و «خانه ‌ای در خیابان چهل و یکم» و «مفت آباد» و «دختر» و «نفس» و «ایتالیا ایتالیا» که پیش از این در ایران به نمایش درآمده اند، فیلم هایی چون «تمارض» (عبد آبست)، «اوسیا» (علیرضا دهقان) و «صحنه‌هایی از یک طلاق»(شیرین برق نورد و محمد رضا جهان پناه) حضور دارند که تاکنون در ایران نمایش نیافتند و آثار کوتاه و مستندی انتخاب شدند که برخی توسط مرکز گسترش سینما مستند و تجربی تولید شده است. جشنواره ای که به جای انتخاب «منتخبی از آثار ایرانی در ایران» در پی نمایش «منتخبی از آثار ایرانی در جشنواره های خارجی» است! و برای نمونه فیلم «زمانی دیگر» به کارگردانی ناهید حسن‌ زاده که چند روز دیگر در آلمان به نمایش درمی آید در جشنواره های متعدد مانند «مانهایم» و «سائوپائولو» در سال پیش شرکت کرده بود.

جشنواره فیلم های ایرانی آلمان چه ماهیتی دارد؟

«جشنواره فیلم های ایرانی آلمان» با ادعای همبستگی میان ملل و تبادلات فرهنگی از 4 سال پیش آغاز شد و هرساله در همین ایام توسط انجمن فیلم ایالت «نوردراین وستفالن آلمان» در ساختمان موزیم لودویگ شهر کلن برگزار می شود. در ایالت پُرجمعیت و مهاجرپذیری که بزرگترین شهرش «کلن» است و در آن جشنواره ای برپا می شود که ماهیتی مشابه دیگر جشنواره های کوچک این چنینی دارد که به نوعی میان جشنواره های زیرزمینی و جشنواره های محلی می چرخد و اعتباری در میان رتبه بندی جشنواره های جهانی ندارد و در واقع «جشن» محسوب می شود تا فستیوالی مشخص با قاعده ای قابل برنامه ریزی. پشت صحنه جشنواره فیلم های ایرانی آلمان می توان موسسات دوگانه ای را دید که ماهیتی تحقیقاتی و حقوق بشری اما دامنه فعالیت هایی پرسش برانگیز دارند. مثلا «بنیاد مستقل هاینریش بل» که ظاهری پژوهشی در زمینه بوم‌ شناسی سیاسی، دموکراسی، همبستگی و آزادی دارد اما برنامه های مختلفی در حمایت از اپوزیسین ها با رویکرد کاملا سیاسی را برگزار می کند. در کنار این بنیاد برای برگزاری جشنواره فیلم های ایرانی آلمان نهادهایی چون «شهرداری کلن»، «خانه‌ فیلم کلن»، «آکادمی ملانشتون شهر کلن» و «انجمن دیوان» همکاری می کنند. در جشنواره فیلم های ایرانی آلمان در ادوار برگزاری اش آثاری مشاهده شدند که امکان نمایش آن ها در ایران حواشی را به دنبال داشت؛ از «مهمون کامی» و «قلب اتمی» علی احمدزاده که هر چند وقت یکبار تهیه کننده پُرامیدش! خبری درباره انتشارش منعکس می کند تا فیلم کاهانی با عنوان «وقت داریم حالا» که در فرانسه ساخته شد.

آشنایی با رئیس برگزاری جشنواره فیلم های ایرانی در آلمان

رئیس جشنواره فیلم های ایرانی در آلمان شخصی است با عنوان «امین فرزانه فر» که یک دورگه ایرانی آلمانی است و حتی تسلط به زبان فارسی ندارد. اما بارها به دعوت مسئولان سینمایی به ایران آمده و از میهمانان جشنواره فیلم فجر بوده است که آخرین بار در جشنواره سی و پنجم فیلم فجر در تهران مشاهده شد. او که به عنوان نماینده جشنواره فیلم cologne  در ایران حضور یافت، نمایش فیلم های ایرانی در آلمان را «پیامی به جامعه جهانی» می داند. پیامی که می توان از انتخاب برخی فیلم های مساله دار به خوبی درک کرد! اگر چه در ادوار این جشنواره فیلم هایی با موضوع مهاجرت مانند «چند متر مکعب عشق» و یا «شاهزاده» به نمایش درآمده است اما ماهیت انتخاب آثاری مساله دار جای تردید برای ادعای رئیس باقی می گذارد. امین فرزانه‌ فر در زمان برپایی اولین دوره این جشنواره طی گفت و گویی با دویچه وله فارسی درباره ماهیت انتخاب آثار ایرانی گفته بود: « تلاش ما در این فستیوال آن بود که آثاری را نمایش دهیم که طیف ‌ها و لایه‌های گوناگون جامعه و زندگی و معضلات آنها را به تصویر می ‌کشند، از زندگی روستایی گرفته تا قشر متمول و پولدار جامعه.» در همان زمان «دویچه وله» گزارش داد: «جشنواره فیلم های ایرانی آلمان نشان داد که سینمای ایران، با وجود ضربه‌ ها و آسیب ‌های زیادی که از سانسور متحمل شده، همچنان فعال است»! در این میان صحبت های رئیس جشنواره فیلم های ایرانی که خود را منتقد و کارشناس سینمایی جلوه می سازد، درباره انتخاب دولت فعلی هم جای توجه دارد. هنگامی که «امین فرزانه فر» عنوان می کند: «امید تازه‌ای که پس از انتخاب روحانی مشاهده می‌ شود، انگیزه برگزاری چنین فستیوالی را در آلمان تقویت کرده با این آرزو که بتواند به عنوان پلی فرهنگی عمل کند.» باید دید این پُل فرهنگی مورد نظر «فرزانه فر» و دیگر بانیان و مجریان برپایی جشنواره های ایرانی در شهرهای مختلف از چه سازه ای تشکیل شده و می تواند سینمای ایران و جریان فرهنگی را به سمت سعادت متصل کند و یا به دره تباهی سقوط دهد؟!