تهیه کننده فیلم سینمایی «فرزند صبح» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما نیازمند آن هستیم تا با تدبیر و درایت جدی به مسائل و رخدادهای انقلاب اسلامی که یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین انقلاب های جهان است در سینما و تلویزیون بپردازیم و آثار متنوع و متعددی را در رابطه با آن تولید کنیم و نگذاریم که انقلاب اسلامی به فراموشی سپرده شود اما متأسفانه فرهنگ در کشور ما سترون شده و دیگر زایش ندارد و عدم زایش فرهنگی این نوع دیدگاه ناشایست را در سینمای کشور ما به وجود آورده است.

وی تأکید کرد: متأسفانه مباحث مهم تاریخی و انقلابی در کشور ما نخبگی شده و از حالت اجتماعی و عمومی خارج شده است؛ گرفتاری های متعدد معیشتی و یومیه مردم باعث شده تا نسبت به این وقایع و رویدادها غافل شوند و از سوی دیگر دستگاه های فرهنگی کشور هم هیچ گونه حرکت شایسته و درستی جهت ترویج و نشر ارزش ها و آرمان های انقلاب اسلامی و رویدادها و وقایع آن نمی کنند.

شرف الدین سپس با بیان اینکه انقلاب اسلامی انقلابی فرهنگی بود، اما امروزه فرهنگ به طور کلی در کشور ما فراموش شده است تصریح کرد: امروزه دولتمردان ما به جای توجه جدی و ویژه به حوزه مهم فرهنگ و هنر به سمت توجه به سیاست و اقتصاد گرایش پیدا کرده اند و مسأله فرهنگ و هنر را به طور کلی به فراموشی سپرده اند و این در حالی است که اغلب کشورهای دنیا توجه جدی و ویژه ای به حوزه فرهنگ و هنر دارند و از طریق تولید آثار در این حوزه است که به اهداف خود دست پیدا می کنند.

این تهیه کننده سینما ادامه داد: فرهنگ در کشور ما امروزه به مثابه ابزاری برای کاسب کاری آن هم کاسب کاری از نوع سخیف درآمده و آثار تولید شده در سینمای ایران اغلب گواه این مدعا هستند. متأسفانه هیچ نوع نگاه خردمندانه، پخته و اندیشمندانه ای در حوزه فرهنگی و هنری کشور وجود ندارد و ما به طور کلی از سینمای استراتژیک و ارزشی غافل شده ایم. سینمای استراتژیک به مثابه سنگری در برابر هجمه دشمنان است. این سنگر وظیفه صیانت از اصول وارزش های ملی را به عهده دارد؛ آنگاه فرمانده ابتدا نقطه هدف رابرای توسعه و نهادینه کردن آن ارزش ها مشخص و سپس نوبت به نقشه راه می رسد که با ترسیم آن همگان به سوی آن نقطه حرکت می نمایند که این خود همت و اراده نیروهای متعهد را طلب می کند.

شرف الدین خاطرنشان کرد: ما باید سینمای استراتژیک را سر منشأ کارهای خود قرار دهیم؛ ما برای رسیدن به قله های سینمای استراتژیک نیاز به نقشه راه داریم و قبل از آن می بایست آسیب شناسی های جدی و اصولی در این زمینه انجام دهیم چرا که وقتی کارهای اصولی و راهبردی برای تولید یک اثر استراتژیک انجام نگیرد منجر به آن می شود که آثاری سخیف، بی مفهوم و بی ارتباط با شرایط زمانی و مکانی تولید شود که متاسفانه باعث شده اغلب آثار تولیدی سینمای ایران به هجویات بیشتر شبیه باشد تا سینمای استراتژیک؛ به یاد داشته باشیم که جریانات فرهنگی به شدت نیازمند صیانت  هستند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «چوب خط» در بخش دیگری از این گفتگو پرداختن به سینمای ارزشی و انقلابی را با ۲ دیدگاه متفاوت برشمرد و گفت: یکی از این دیدگاه ها آن است که ما فقط به مخاطبان خود درس تاریخ بدهیم و سعی داشته باشیم تا بر اساس واقعه نگاری برداشتی تصویری از رخدادهای یک زمان خاص داشته باشیم. این نوع نگاه در آثار سینمایی بستگی به راوی و گزارشگر ودیدگاه های وی دارد. انگیزه های سازمان و نهادی که سرمایه گذاری و تهیه کنندگی این گونه فیلم ها را بر عهده دارد بسیار مهم است و باید به این نکته رسید که چرا این نوع فیلم ها تولید می شوند؟

وی افزود: اما نگاه دیگری که بسیار مهم است نگاه سینما است. در این نوع نگاه گیشه و بازگشت سرمایه از اهداف اولیه و مهم سرمایه گذاران است. از آنجا که اساساً سینمای ایران جایگاه خودش را در میان گروه های متعدد و متکثر سیاسی به درستی پیدا نکرده و گروه های سیاسی به سینما توجه جدی ندارند هیچ یک از حوادث و وقایعی که به گروه هایی خاص در دوران انقلاب اسلامی مربوط می شود تاکنون به صورت یک اثر فرهنگی و هنری درنیامده و کسی به آن ها نپرداخته است.

شرف الدین در خاتمه این گفتگو افزود: امیدوارم توجه بیشتر به وقایع و رخدادهای انقلابی مورد توجه بیشتر مسئولان وقت سینمای کشور قرار گیرد. ما نباید از پرداختن به این نوع وقایع و رخدادها غافل شویم و اولویت مان باید تولید چنین آثاری در سینما و تلویزیون کشور باشد. مشکلاتی نظیر بودجه کم و... نباید مانع از تولید آثار ارزشی این چنینی شود چرا که اگر ما واقعاً بودجه کافی نداشتیم آنقدر پول های گزاف را صرف کارهای حاشیه ای در سینما نمی کردیم. فی الواقع ما با بی توجهی به انقلاب اسلامی در سینما اصل را فراموش کرده ایم و به حاشیه چسبیده ایم.