در حالی که کمتر از شش ماه به برگزاری سی و ششمین جشنواره فیلم فجر مانده است و با گذشت یک هفته از انتصاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و اعلام محمدمهدی حیدریان مبنی بر عدم تغییر مدیریت سینما، هنوز به صورت رسمی اسمی از دبیر جشنواره برده نشده و تنها رییس سازمان سینمایی چهارشنبه؛ یکم شهریور ماه در خبری اعلام کرد تا ده روز آینده دبیر سی و ششمین جشنواره فیلم فجر را معرفی می‌کند.

بر اساس شنیده های سینماپرس یکی از گزینه هایی که در حال حاضر در محافل سینمایی مطرح شده و طبق آخرین شنیده ها در حال قطعی شدن است منوچهر شاهسواری مدیر عامل خانه سینماست. فارغ از تعدد مشغله های این گزینه مطرح به عنوان دبیر جشنواره، نکات دیگری در این زمینه وجود دارد که جای بررسی و توجه ویژه خواهد داشت.

انتخاب مدیرعامل خانه سینما به دبیری جشنواره فیلم فجر از این منظر قابل توجه و تامل است که پیش از این نیز حجت الله ایوبی با انتخاب محمدرضا میرکریمی مدیرعامل وقت خانه سینما به دبیری جشنواره جهانی فیلم فجر اقدامی مشابه را رقم زد. اما اشتباه بارز ایوبی در این اقدام تغییر نام جشنواره جهانی از فجر به ایران بود که موجب حجم گسترده ی انتقادات و اعتراضات جامعه فرهنگی و هنری کشور شد و وزیر وقت ارشاد مجبور به اصلاح این تصمیم گردید.

از سوی دیگر محمدمهدی حیدریان در مصاحبه ای در روز معارفه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان نمود: "در بخش‌هایی همچون بخش‌های فنی و هنری صنوف جامع‌تر و بهتر می‌توانند نظر بدهند و قضاوت‌های این بخش‌ها باید به خود آنها واگذار شود و ما نیز این مسئولیت را به آنها واگذار می‌کنیم ... اگر در جشنواره فیلم فجر تصمیم بر این امر گرفته شود قطعا همین مسیر را می‌رویم و اگر بنا باشد این قضاوت به جشن خانه سینما منتقل شود یا اینکه فقط اکتفا به جشن خانه سینما بشود؛ بازهم همین مسیر را می‌رویم." این سخنان که نشان از احتمال واگذاری بخشی از جذابیت های جشنواره فیلم فجر در اهدای سیمرغ های متعدد فنی و هنری به جشن خانه سینما و بدل شدن سیمرغ جشنواره فیلم فجر انقلاب اسلامی به تندیس های خانه سینما دارد و با سر تیتر جذاب واگذاری امور به صنوف صورت می پذیرد، بدیهی است اثری جز کمرنگ شدن جشنواره فیلم فجر نخواهد داشت.

اگر موضوعات فوق را در کنار هم قرار داده و بررسی مجددی صورت گیرد، نشانه هایی از رویکردی انحرافی در سینمای ایران نمایان می شود که گویا مدیران فعلی سازمان سینمایی نیز دانسته و یا ندانسته در همان مسیر حرکت می کنند. مسیری که با بهانه واگذاری امور صنفی به صنوف شروع می شود و در ادامه و  در گذر زمان رویدادهایی را که بر اساس نگاه های ارزشی شکل یافته، کم اعتبار می کند و به رویدادهایی به اصطلاح صنفی اعتبار می بخشد. یعنی به مرور جشنواره فیلم فجر که نشانی برای سینمای ایران در جهت توجه به آرمان های انقلاب اسلامی بود اعتبار خود را از دست می دهد و در مقابل آن جشنی محفلی و صنفی پررنگ می شود.

کسی نمی خواهد معترض برگزاری جشن ها و یا مراسم های صنفی باشد، هرچند خود این برنامه ها نیز در زمینه میزان صنفی بودن و عادلانه برگزار شدن جای بررسی و تامل دارد ولی اینکه مسیر و فرآیندهای شکل گرفته در ساختار مدیریتی سینمای ایران به سمتی حرکت کند که نمادها و نشانه های ارزشی در آن کم رنگ شود، زنگ خطری است که مدیریت امروز سینمای ایران باید بدان پاسخگو باشد.

همین تحلیل کفایت است که انتخاب مدیرعامل خانه سینما را به دبیری جشنواره فیلم فجر در هر شرایطی و در مورد هر شخصی، تبدیل به یک خطای بزرگ استراتژیک کند و به هیچ عنوان قابل پذیرش نباشد.

رئیس امروز سازمان سینمایی فارغ از نگاه و یا نگرش سیاسی، فردی صالح و قابل اعتماد شناخته شده و اینکه در مسیر مدیریتی چنین شخصی اتفاقاتی روی دهد که در را بر همان پاشنه قبلی بچرخاند جای بسی تعجب دارد.

با این حساب باید چند روز دیگر باقی مانده از اعلام رییس سازمان سینمایی را صبر کرد تا دید کدامیک از این گمانه‌زنی‌ها در این زمینه به واقعیت می‌پیوندد و در نهایت دبیر جشنواره فیلم فجر چه کسی خواهد بود؟