به گزارش سینماپرس، محمد کوچک دبیر اجرایی هفتمین دوره جایزه سینمایی «ققنوس» درباره این رویداد هنری گفت: امسال محفل هم اندیشی ققنوس با حضور استادان، متفکران انقلاب اسلامی و مخاطبان به صورت پرشورتر برگزار شد و مهمانان ما با دقت بیشتری برای حضور در این رویداد هنری انتخاب شدند.

وی افزود: به طور میانگین روزی ۴۰۰ تا ۴۵۰ نفر به تماشای فیلم های حاضر در این رویداد هنری که پیش از این در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر به نمایش درآمده بودند، می پرداختند.  همچنین ما جلسه های نقد و بررسی برای آثار را هم داشتیم ضمن اینکه ما به تبعیت از سال گذشته که یک گفتمان مهم را در سینما شکل داده بودیم عمل کردیم. در واقع در دوره قبل گفتمانی با عنوان سینمای عدالت اجتماعی در مقابل سینمای سیاه نمای اجتماعی تشکیل دادیم و با این رویکرد به تماشای آثار نشستیم از همین رو در سنجش آثار هم این شاخصه را در نظر می گیریم البته در کنار این موضوع به مشخصه های دیگر هم می پردازیم برای مثال باید بدانیم که اصلا سینمای عدالت اجتماعی چیست و چه شاخصه هایی دارد؟ به چه چیزی سینمای عدالت اجتماعی گفته می شود؟ برهمین اساس همین موضوعات در ارزیابی آثاری که در این رویداد هنری حضور دارند، لحاظ می شوند.

کوچک با اشاره به اینکه سینمای عدالت اجتماعی دقیقا نقطه مقابل سینمای سیاه نمای اجتماعی است، بیان کرد: کار سینمای سیاه نمای اجتماعی تعمیم جز به کل است یعنی افرادی که به چنین سینمایی توجه دارند یک سوژه جزیی را انتخاب می کنند، آن را به تصویر می کشند و به کل جامعه تعمیم می دهند در حالی که سینمای عدالت اجتماعی کل نگر است و یک سوژه را عمیق تر و دقیق تر مورد بررسی قرار می دهد یعنی به معضلات اجتماعی به صورت سطحی نگاه نمی کند بنابراین هرچند از اعتیاد، فقر و ... دم می زند اما سطحی نگری نمی کند.

دبیر اجرایی هفتمین دوره جایزه سینمایی «ققنوس» اظهار کرد: سینمای عدالت اجتماعی به دنبال علت مشکلات است و دلایل را مورد نقد قرار می دهد. در واقع چنین سینمایی نظام سرمایه داری را مورد حمله قرار می دهد زیرا ریشه این معضلات اجتماعی نظام سرمایه داری است که اصلا در فیلم های ما اشاره ای به این موضوع نمی شود  از همین رو ما در آثار صرفا خانواده ها و خانه هایی را می بینیم که دچار مشکلی شده اند و در نهایت چاره ای ندارند و به آن شرایط تن داده اند در مقابل هم یک طبقه مرفه جامعه را می بینیم که در بهترین شرایط هستند و مشکلی ندارند بر همین اساس هیچوقت نگاه ریشه ای به مشکلات نمی شود این در حالی است که سینمای عدالت اجتماعی سینمای امید، روشنگر و به دنبال حق و حقیقت است و همین موضوع برای مخاطب جذابیت دارد.

کوچک توضیح داد: معتقدم ما باید آثاری داشته باشیم که رنگ و بویی از حق و عدالت داشته باشند البته چیزی که مد نظر ما است تنها موضوع عدالت نیست بلکه عدالت یک رویکرد و نگاه است ضمن اینکه در چنین سینمایی قهرمان وجود دارد چون در سینمای اجتماعی ما هیچ قهرمانی وجود ندارد. بنابراین فضای سینمای اجتماعی وقتی می تواند عدالت محور باشد که قهرمان یک پدر، یک فرزند، یک مادر و ... باشد و راحت بتواند مشکلات آن خانواده را حل کند. به طور کلی قهرمان علیه تفکر و جریان سرمایه داری می خروشد نه علیه موضوعات سطحی که ما عمدتا در فیلم ها می بینیم.

وی در پایان با ابراز  گلایه نسبت به تصمیم هیات داوران سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر در بخش های مختلف عنوان کرد: انتخاب های جشنواره ملی فیلم فجر بیشتر مبنی بر این رویکر بود که به هر کسی جایزه ای بدهند تا کسی ناراحت به خانه نرود از همین رو می توانیم این تصمیم گیری را بد توصیف کنیم چرا که که حال هیچکدام از هنرمندان را خوب نکرد. در واقع چه آنهایی که سیمرغ گرفته و چه آنهایی که جایزه ای دریافت نکرده بودند، ناراحت بودند. متاسفانه این نوع مدیریت نتیجه عکس می دهد و اگر ما در اینجا هم رویکرد عدالت اجتماعی داشته باشیم، متوجه می شویم باید به کسی که حقش است و لیاقتش را دارد جایزه بدهیم.

*مهر