این منتقد سینمای کشور در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: تماشاگران سینما و تلویزیون مهران احمدی را بیشتر به عنوان بازیگر آثار طنز می شناسند و او هم در این زمینه از خود توانایی نشان داده است. «مصادره» نخستین فیلم سینمایی احمدی در مقام کارگردان است فیلمی که به نوعی یک اثر شبه طنز سیاسی-اجتماعی است. کارگردان «مصادره» مضمون به نسبت تازه ای را دستمایه داستان فیلم خود قرار داده و کوشیده با نگاهی طنازانه و انتقادی به برخی از امور اجتماعی و سیاسی بپردازد.

وی ادامه داد: استفاده از بازیگر و کارگردان شناخته شده آثار طنز یعنی رضا عطاران نیز برای پوشش جنبه های طنز فیلم بوده است که البته آن گونه که احمدی انتظار داشته به دلیل دور شدن از مضمون اصلی و پرداخت اولیه فیلم و بازی تکراری عطاران به نتیجه مطلوب نرسیده است از همین رو مخاطب را چندان راضی نمی کند. ماجرای یک کارمند آزمایشی اداره ساواک و بازجویی از او در سال های بعد از انقلاب و مصادره عواملش و رفتن او از ایران موضوعات قابل توجهی اند که به علت کم تجربگی کارگردان در فیلمسازی و قصه پردازی و سرگردانی او در میان درام سازی و فیلم های گیشه ای به هدر رفته است.

آذین خاطرنشان کرد: «مصادره» تا زمان خروج اسماعیل و همسر غیر ایرانی اش از ایران کم و بیش سرگرم کننده است و مخاطب در انتظار ادامه سرگذشت و سرنوشت اسماعیل است ولی داستانک های فرعی و شخصیت های آشنا و ناآشنای اسماعیل و ماهواره ها مسیر قصه فیلم را تغییر می دهند و فیلمی که می توانست تبدیل به یک اثر طنز سیاسی مطلوب در سینما شود به سمت سینمای بازاری متمایل شده و یا سطحی نگری و استفاده از شوخی های کلامی و جنسی مشابه فیلم های بازاری به سرعت راهی گیشه می شود.

این منتقد سینما تصریح کرد: ضعف در شخصیت پردازی، داستان سازی، پریشان گویی و دورشدن از محور موضوع اصلی فیلم یعنی زندگی و ماجراهای اسماعیل از «مصادره» یک اثر ضعیف گیشه ای ساخته است در واقع التماس دعا از گیشه به هر قیمت از جمله شوخی های رکیک و نادرست لطمه اساسی به نخستین فیلم مهران احمدی زده است. شاید او در تجربه های بعدی تکلیف خود با سینما و گونه های طنز، اجتماعی و بازاری مشخص کند و جایگاه و سمت و سوی خود را در سینمای ایران بیابد.