این منتقد در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در بخش فیلم های ایرانی و خارجی گرچه مخاطب با پرتعدادی این بخش روبرو بود اما اغلب آن ها در پخش دارای کیفیت های لازم نبودند و سانسورهای سلیقه ای بسیاری از آن ها را نامفهوم و غیرجذاب ساخته بود. این بار هم مشکلات مدیریتی در این سازمان و نگاه های صرفاً سلیقه ای به جای اعمال ممیزی های لازم اخلاقی و اجتماعی به دلیل اعمال نظر سلیقه ای مسئولان فیلم های خارجی را قربانی کرده اند در صورتی که شایسته و کارشناسانه این است که چنانچه قرار است فیلم های خارجی از تلویزیون به نمایش درآید آثاری برای این اقدام گزینش شوند که مطلوبیت عمومی داشته باشند نه آنکه پس از اجاره یا خریداری در سلاخ خانه صدا و سیما قلع و قمع شده و لاشه های آن ها از تلویزیون به نمایش درآید.

وی ادامه داد: یکی از دیگر از حوزه های پر سر و صدای تلویزیون بخش سریال های نوروزی بود؛ سریال هایی که از منظر تعداد و کمیت قابل تأمل و از منظر کیفیت غیرقابل تحمل بودند. ۳ سریال از میان این مجموعه ها ادامه فصل های پیشین آن ها بودند که در میان شان همچنان سریال های «پایتخت ۵» و «کلاه قرمزی» جلوتر از بقیه و بیشتر از سایر مجموعه ها مخاطب داشتند با این همه هیچکدام از این آثار دارای کیفیت لازم و استانداردهای آثار درجه یک تلویزیونی نبودند.

آذین با بیان اینکه سریال «کلاه قرمزی» همچنان با استفاده از سوژه های سطحی و دم دستی و فاقد کیفیت های آموزشی بالا صرفاً با آهنگ و ترانه قصد سرگرم سازی بینندگان سیما را داشت اظهار داشت: این سریال گرچه برای مخاطب دستاورد نداشت ولی برای سازندگان دو تابعیتی آن پول فراوان داشت. سریال «دیوار به دیوار۲» که در ادامه فصل اول آن ساخته شده بود مانند گذشته عمدتاً درگیر مشتی حرافی ها و شکلک ها و ادابازی های چند بازیگر شناخته شده بود بدون آنکه حتی نیم نگاه جدی به مقوله های خانوادگی و اجتماعی داشته باشد.

وی افزود: مجموعه ای که این امکان را داشت تا بتواند حرف های خوبی را با شخصیت های مناسب به تماشاگران تلویزیون ارائه کند در محدوده کلیشه و سطحی نگری درجا زد. مجموعه دیگری که در ایام نوروز ۹۷ از سیما پخش شد «هیأت مدیره» نام داشت. یک سریال آپارتمانی زیر متوسط که با آنکه دست اندرکاران آن کوشیده بودند از زاویه به نسبت متفاوت تری به مسائل و مشکلات آپارتمان نشینی بپردازند ولی به دلیل ضعف داستان سرایی، شخصیت پردازی و ساختار ضعیف به توفیق نرسید.

این منتقد خاطرنشان کرد: سریال دیگری که مخاطب را مجذوب چندباره زیبایی ها و دیدنی های مکرر به نمایش درآمده جزیره کیش کرد «تعطیلات رویایی» نام داشت این مجموعه هم پتانسیل آن را داشت که با توجه به حضور بازیگران شناخته شده و عوامل کاربلد خود تبدیل به یک اثر تماشایی و ماندگار تلویزیونی شود اما ضعف در داستان پردازی و سطحی نگری و صرفاً روایت چند ماجرای معمولی آن را از توفیق کامل و اجتماعی دور کرده بود با این حال به عنوان یک سریال سفارشی و تبلیغ کننده در نمایش زیبایی های جنوب موفق بود.

این مدرس سینما سپس با انتقاد شدید از همه دست اندرکاران سریال «پایتخت» تصریح کرد: مجموعه پر مخاطب «پایتخت» امسال با اعوجاج های فراوان در داستان و تصویرسازی و شخصیت پردازی میان خانواده های ایرانی آمد. این سریال که در فصل های نخست و دوم خود با اقبال عمومی روبرو شده بود در ادامه و فصل های سوم و چهارم به دلیل سوژه های تکراری، مزه پرانی های یکنواخت و رابطه ها و برخوردهای کلیشه ای شخصیت های آشنای آن به مرور از تعداد مخاطبانش کاسته شد به گونه ای که در «پایتخت ۵» از شدت موضوعی و یکنواختی مقدم و بانو و تنابنده و دوستان راهی ترکستان شدند و به جز سراب هیچ ندیدند!

وی متذکر شد: به این صورت که برایایجاد جذابیت بیشتر و تأمین نظرات مخاطبان عوامل قصه فیلم را راهی خارج از کشور کردند تا به مدد لوکیشن های متعدد و داستانک های سطحی و حتی ناموفق در سرگرم کردن مخاطب بار خود را ببندند اما نارضایتی مخاطبان آن نشان داد که عوامل این سریال به توفیق نرسیده اند به ویژه آنکه سازندگان «پایتخت ۵» اضافه بر فصل های پیشین و به گونه ای جدیدتر در خدمت اسپانسر بودند. این مجموعه مبلغ و مبشر زیبایی ها و اماکن متعدد و متنوع کشور ترکیه بود تا بتواند با پول مردم ایران برای کشور دوست و همسایه توریست جمع کند! افزون بر این بازی های کودکانه و جنگ و گریز با داعش در بخش های آخرین این فصل به جای آنکه مخاطب را با ابعاد گوناگون و چهره پلید داعش آشنا کند به صورت طنزآمیز یک خانواده چند نفره را در یک کمدی موزیکال نادلچسب در مقابل داعش قرار داد و به جای آنکه داعش ستیز باشد نمایشگر لودگی یک خانواده ایرانی با مقوله جدی و مهم شایسته مقابله و مبارزه با داعش بود.

آذین اضافه کرد: به عبارتی «پایتخت ۵» همان گاو شیرده معروف تلویزیون است که سازندگانش آنقدر آن را دوشیده اند که سینه های حیوان خشکیده است. از همین رو تلویزیون، مقدم و تنابنده باید به فکر یک گاو شیرده دیگر باشند. در مجموع آنچه که در ایام نوروز در قالب فیلم و سریال و برنامه های مختلف در سیما ارائه شد نه تنها مخاطبان انبوه را با تلویزیون همراه نکرد که از نظر فنی و هنری و تخصصی و محتوایی هم نتوانست امتیاز بالایی به خود اختصاص دهد و در محدوده تولیدات متوسط و زیرمتوسط ماند.

وی متذکر شد: از آنجا که سازمان اوج این بار در کنار حامیان و پشتیبانان مالی «پایتخت» قرار داشت سمت و سوی پایانی فصل پنجم این سریال برای تأمین نظرات اسپانسرها و از جمله سازمان اوج باعث شد تا قسمت های پایانی این سریال روندی ارزشی بیابد بدین گونه که گرچه در قالب های طنز و جدی مقابله و مبارزه با داعش فراتر از جدال یک خانواده با داعش نبود ولی در هر حال نشان داد که پایتخت نشینان و پایتخت سازان فصل پنجم به طور کامل ساختار و محتوای این سریال را به حال خود رها نکرده اند و به همین دلیل آن را با مهمترین موضوع منطقه و جهان و خط مقاومت جهانی که مبارزه با داعش است پیوند داده اند در واقع درگیری های خانواده نقی معمولی و دوستان به کمک سازمان اوج «پایتخت» را از سقوط در دامان تکرار و کلیشه ها نجات داد.

این مدرس سینمای کشور در خاتمه گفت: با این همه گرچه آشکارا مقوله داعش ستیزی توصیه و سلیقه حامیان مالی «پایتخت» است ولی خود سریال از نظر مضمونی و موضوعی فراتر از تکرار و کلیشه ها جای نگرفت به عبارتی داعش ستیزی توانست آب تطهیر بر روی کجروی های تبلیغاتی «پایتخت» بریزد و افزون بر اینکه نشان دهد که نه تنها مدافعان حرم که تمامی خانواده ها هم باید در مقابل داعش موضع داشته و جبهه واحد تشکیل دهند و اینکه توجه به مسائل ارزشی و معنوی می تواند راهی باشد برای برون رفت از تنگناهای بی موضوعی و تکرار و کلیشه مجموعه های ضعیف و سطحی که این روزها در میان تولیدات سیما فراوان است. نکته آخر اینکه نقی معمولی و خانواده معمولی او با «پایتخت ۵» داعش ستیزی را به صورت طنز و جدی به میان خانواده های ایرانی آوردند و این مهمترین و بالاترین امتیاز «پایتخت ۵» است.