به گزارش سینماپرس، ‌هم اندیشی «مطالعات سینمای جهان» از سلسه نشست های علمی و دانشگاهی سی‌وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور شهاب اسفندیاری مدیر علمی و دانشگاهی جشنواره، لوسیا نجیب استاد رشته سینما، دینا یوردانووا موسس و رییس مرکز مطالعات فیلم دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند، احمد الستی پژوهشگر سینما، مدیرگروه و عضو هیات علمی گروه سینمای دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و محمدباقر قهرمانی عضو هیات علمی گروه هنرهای نمایشی دانشگاه تهران در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار شد.

لوسیا نجیب در ابتدای این هم اندیشی در مورد سینمای برزیل و شکل گیری سینمای «گذار» گفت: در این نشست درباره نوعی از سینما صحبت می کنم که با سینمای متعارف مستند متفاوت است. رسانه هایی به جز سینما نیز مفهوم گذار را در خود دارند. همچنین از هنرهای دیگری چون نقاشی، تئاتر و موسیقی برای بیان تاریخی که نوزایی سینمای برزیل را روایت می کنند، استفاده می شود.

وی ادامه داد: سینمای برزیل در برهه ای از تاریخ و قبل از این مرحله، با سانسور شدید مواجه بود اما بعد از اینکه گشایش به وجود آمد فیلمسازان سعی کردند واقعیت های زندگی مردم برزیل را نمایش دهند و من دوست ندارم از آن به عنوان ملی گرایی در سینمای ملی نام ببرم.

نجیب با بیان اینکه برای رسیدن به این هدف چاره ای جز تعریف سایر رسانه ها در کنار سینما نداشتند، اظهار کرد: به یاد داشته باشید رسانه را جدا از پیام در نظر نگیرید چون رسانه اغلب خود پیام است و رویکرد مدنظر من، رویکرد والتر بنیامین از مکتب فرانکفورت است.

وی در ادامه با نمایش چند فیلم کوتاه به تشریح رویکردهای مختلف از تئاتر و موسیقی در سینمای برزیل پرداخت و آن را تلاش برای بازسازی آنچه که در واقعیت اتفاق افتاده و نشان دهنده خلأهای موجود در برزیل است، برشمرد.

نجیب در پایان سخنرانی خود گفت: برای اینکه بتوانم تحقیق خودم را به سرانجام برسانم با کارگردانانی که در آثارشان به رخدادهای واقعی می پردازند، مصاحبه می کنم و خوشحال می شوم از نظرات دانشجویان ایرانی نیز در ایران آشنا شوم.

احمد الستی نیز درباره سلطه سیاسی بر سینما و تحریف تاریخ توسط سینما گفت: وقتی در سال ۱۹۹۱ شوروی در نتیجه یک دهه فعالیت های گورباچف سقوط کرد، می توانستیم به سلسله ای از اطلاعات دست بیابیم که البته به خاطر اهمیت انقلاب شوروی و احترامی که سینما به سرگئی آیزنشتاین داشت، نتوانستیم این اطلاعات را در اختیار داشته باشیم.

وی به فیلم «رزمناو پوتمکین» اثر آیزنشتاین اشاره کرد و افزود: این کارگردان در فیلمش از علنی کردن این اطلاعات سر باز زد و تاریخ را تحریف کرد.

الستی خاطرنشان کرد: حتی بهترین فیلمسازان تاریخ وقتی در موقعیت های سیاسی قرار می گیرند باید واقعیت ها و رخدادهای تاریخی را بازنمایی کنند، در حالی که آیزنشتاین در این فیلم به تحریف تاریخ پرداخت.

در ادامه، دینا یوردانووا موسس رشته مطالعات فیلم در دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند درباره بازتاب حضور کولی ها در سینما گفت: به نظر می رسد فیلمسازان خیلی از کشورها علاقه دارند به کولی ها دارند و از ایران نیز فیلم «هنرپیشه» محسن مخملباف را دیدم که به یک شخصیت کولی می پردازد.

یوردانووا در توضیح خلاصه ای از تحقیقاتش در مورد پرداختن به کولی ها در سینما به دانشجویان گفت: کار من در مقایسه با لوسیا نجیب این بود که او می دانست چه فیلم هایی را مورد بررسی قرار دهد اما من منبع دقیقی نداشتم. دراین مطالعه من با نکته های ظریفی مواجه شدم و کاری که من انجام می دهم بی انتها و در جریان است. من به هر فستیوالی که می روم با یک فیلم درباره کولی ها مواجه می شوم برای مثال در سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر یک فیلم از ایتالیا درباره کولی ها نمایش داده شده است.

وی بیان کرد: نمونه هایی در سینمای جهان وجود دارد که نشان می دهد کولی ها هیچ مشکلی در زندگی ندارند و تنها کارشان جادوگری است. در صورتی که هنوز فیلمی که واقعیت زندگی این افراد را بازتاب بدهد، نمایش داده نشده است.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: باید به این موضوع  پرداخت که چرا غرب نیاز دارد که کولی ها را آدم‌هایی بدون دغدغه نمایش دهد.

یوردانووا در پایان سخنرانی‌اش به موضوع پرداختن به شواهد تاریخی موجود درباره کولی ها و انعکاس آن در سینما اشاره کرد.