با وجود انتقادات زیادی که به برگزاری جشنواره های متعدد سینمایی در کشور می شود، مشخص نیست که سازمان سینمایی با چه متر و معیار و شاخصه ای مجوز برگزاری هر جشنواره ریز و درشتی رابه یک سری از افردا و جریانات خاص می دهد.

فلسفه وجودی جشنواره‌های معتبر فیلم در جهان بیشتر کشف فیلمساز و خط دهی محتوایی به سینما است، اما در کشور ما متاسفانه برگزاری جشنوراه ها عملا به دکانی برای ریخت و پاش یک عده تبدیل شده است و در عمل بیشتر یک دورهمی دوستانه با حضور تعدادی از سینماگران و بعضا منتقدان و اهالی رسانه می باشد که خروجی خاصی هم ندارد.

همین چندماه پیش بود که مراسم اختتامیه سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر برگزار شد و خیلی ها به روند برگزاری و بی نتیجه و بی محتوا بودن این جشنواره انتقاد کردند. حالا خبرهای رسیده حاکی از آن است که حلقه ای از مدیران بالادستی همین جشنواره با گرفتن مجوز از سازمان سینمایی درصدد برگزاری یک جشنواره پر طمطراق تحت عنوان آکادمی، چیزی شبیه اسکار یا چیزی شبیه جشن خانه سینما و جشن تصویر دنیای هنر می باشند.

شنیده ها حاکی از آن است که یکی از روزنامه‌ نگاران که چند سالی است کار رسانه را رها و بیشترکار روابط عمومی این جشنواره و آن جشنواره را انجام می دهد با همکاری، افرادی همچون کیانوش عیاری، علی اعلایی، مازیار میری و تعدادی دیگر از اعضای تیمی که در جشنواره جهانی فیلم فجر دور هم بودند، سعی در برگزاری این رویداد دارند.

این ها در حالی است که شرایط اقتصادی کشور با بحران مواجه شده و هشدار کارشناسان و منتقدین و دلسوزان به منظور چنگ زدن به ریسمان اقتصاد مقاومتی جهت نجات کشور از اوضاع نابسامان اقتصادی هر روز بیش از پیش گوشزد می شود. اما با این حال عده ای همچنان تلاش دارند با پولهای بیت المال بریز و بپاش داشته باشند.
ظاهرا این جشنواره یا همان آکادمی قرار است عنوانش خصوصی باشد اما شنیده ها حاکی است که بودجه اش از سمت جشنواره جهانی تامین می شود. یکی از دلایل برگزاری این رویداد هم ظاهرا نتیجه کنار گذاشته شدن طیفی از انجمن منتقدان است که قصد دارند جشنی در مقابل جشن انجمن منتقدان راه بیاندازند.

در زمانه ای که مستند ساز های ما از فرط بیکاری و بی پولی به کار در اسنپ روی آوردند و خیل عظیمی از بازیگران ما بیکار هستند و سینمای ما حال خوبی ندارد، وجود مافیای سینمایی هر روزه پیکره سینما را نحیف تر کرده می کند. همه این اتفاقات در حالی رخ می دهد که مسئولان فرهنگی در خواب غفلت به سر می برند و اگر عده ای پول های هنگفتی را حیف و میل کند باز هم کک هیچ کدام از متولیان و مسئولین فرهنگی ما نمی گزد.

*جوان آنلاین