به گزارش سینماپرس طی سال های اخیر تصمیمات غیر کارشناسی صورت گرفته در برگزاری جشنواره فیلم فجر باعث اعتراضات و انتقادات متعدد اهالی سینما و رسانه گردیده است. اعتراض به موضوعاتی همانند کوچک سازی جشنواره، جداسازی بخش های ملی و جهانی، تغییر مکان برگزاری جشنواره، جداسازی اهالی رسانه و سینما و ... که هیچگاه نیز پاسخی در خور از سوی مدیران سینمایی در بر نداشته است.
سینماپرس بنا به رسالت حرفه ای خود و برای انعکاس انتقاد و اعتراض اهالی رسانه نسبت به برخی تصمیمات غیرکارشناسی و خلق الساعه دست اندرکاران جشنواره فیلم فجر که طی سال های اخیر این جشنواره را به سمت کوچک سازی، خنثی سازی، یخ زدگی و بی اهمیت شدن سوق داده است طی یک گزارش که در ۲ بخش مجزا منتشر می شود با برخی از چهره های حوزه نقد و رسانه در خصوص این مسائل گفتگوهایی انجام داده و یا یادداشت هایی اختصاصی را از آن ها دریافت نموده است که در این گزارش و گزاش آتی منتشر خواهد شد.

در بخش اول این گزارش ۱۸ تن از اهالی رسانه و منتقدان سینمای کشور آقایان و خانم ها: جبار آذین (منتقد و مدرس سینما)، مهدی احمدی (مدیرمسئول و سردبیر روزنامه هنرمند)، زهرا چخماقی (خبرنگار صدا و سیما)، یاسمن خلیلی فرد (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)، فریده ذاکری (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)، صبا شادور (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)، سارا طالبی زاده (دبیر فرهنگی روزنامه حمایت)، محمدصادق عابدینی (خبرنگار روزنامه جوان)، افشین علیار (خبرنگار و منتقد روزنامه هنرمند)، حمید غفاریان (سردبیر سایت ۳۰نما ایران)، محسن فاضلی (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)، آرش فهیم (دبیر فرهنگی روزنامه کیهان)، عباس کریمی (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)، حسین گیتی (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)،  لاله محمودی شرق (عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران)، احمدرضا معراجی (خبرنگار سایت فیلم نت نیوز)، اشکان منصوری (خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان) و علی ناصری (خبرنگار خبرگزاری برنا) اعتراض و انتقاد خود را نسبت به مسئولان و دست اندرکاران جشنواره فیلم فجر ابراز داشتند و خواستار آن شدند که مسئولان و دست اندرکاران جشنواره اشتباهات خود را تکرار نکرده و صدای انتقاد اهالی رسانه و منتقدان سینما که کارشناسان و صاحب نظران اصلی هنرهفتم محسوب می شوند را بشنوند و مجدداً جشنواره های ملی و جهانی فیلم فجر را با یکدیگر ادغام کرده و از یخ زدگی، کمرنگ شدن و خنثی سازی جشنواره فیلم فجر پرهیز کنند؛ لازم به ذکر است انتشار مصاحبه ها و یادداشت های اهالی رسانه و منتقدان بر اساس حروف الفبا صورت گرفته است.

نادیده گرفتن انتقاد و اعتراض اهالی رسانه، منتقدان، تهیه کنندگان و کارگردانان کشور مبنی بر ادغام بخش های ملی و جهانی توسط مدیران اشتباهی و ناکارآمد سینما واصرار بر اشتباهات خودشان موجب حیرت است/ جشنواره با راه و روش فعلی سینما را به بیراهه می کشد

جبار آذین منتقد و مدرس سینمای کشور با انتقاد شدید از عملکرد مدیران سینمایی و دست اندرکاران جشنواره فیلم فجر طی سال های اخیر به خبرنگار سینماپرس گفت: یکی از غلط های بزرگ تاریخی و سینمایی نامدیران سینمای کشور تکه پاره کردن جشنواره بین المللی سابق فیلم فجر است؛ این رویداد فاجعه بار که بدون هیچ منطق و اصول کارشناسی صورت گرفت عمدتاً حاصل اختلاف ها و نظرهای برخی از مدیران اشتباهی سینما بود.

وی ادامه داد: این اتفاق نامبارک افزون بر آنکه اعتبار و محبوبیت جشنواره فیلم فجر را در ایران و جهان خدشه دار کرد نتوانست هیچ کمکی به بهبود اوضاع سینمای کشور کند و از آن سو هم با اعتراض و انتقاد گسترده منتقدان مستقل، گروه هایی از اهالی سینما، رسانه ها و انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران قرار است. تمامی مخالفان و معترضان خواستار ادغام مجدد و احیای این جشنواره اند اما نامدیران سینما و مسئولان اشتباهی آن همچنان با تکیه بر نگرش سیاسی و تجارتی و بی اعتنا به آرای کارشناسان سینما با اصرار و سماجت و در جهت حفظ کرسی خود در سینما راه غلط برگزاری دو پاره این جشنواره را با عناوین ملی و جهانی پی می گیرند.

آذین تأکید کرد: انتخاب مجدد داروغه زاده به عنوان دبیر به اصطلاح جشنواره ملی فجر رخداد تازه ای نیست و این دبیر امتحان پس داده در این دوره هم ره رغم شعارها و تلاش های محدود و بی نتیجه نخواهد توانست جشنواره ای استاندارد و شایسته برگزار کند چرا که مشکل اساسی ساختار غلط کنونی این جشنواره و همچنین نابسامانی سازمانی است که با یدک کشیدن عنوان سینمایی کشور از این جشنواره یا دورهمی و دبیر آن حمایت می کند به عبارت روشن این جشنواره هم مانند دوره های اخیر آن نه تنها نخواهد توانست از حمایت اهالی سینما برخوردار باشد که قادر نیست تأمین کننده حیات و فعالیت معقول سینمای کشور باشد.

وی در پایان افزود: داروغه زاده و ده ها داروغه زاده دیگر چنانچه کارشناسان درجه یک سینما هم بودند که نیستند نمی توانستند در بستر علفزار سینما گل های زیبا و خوش بو بپرورانند از همین رو جشنواره آتی موسوم به ملی فیلم فجر تنها بانگی است برای گم کردن یا پنهان کردن ناتوانی ها، زد و بندها و حیف و میل ها و بیراه کشاندن سینما در اوج بی اعتنایی و بی احترامی به اهالی رسانه، سینما و منتقدان کشور!

طی سال های اخیر مرتب می گویند بودجه نیست اما با برگزاری ۲ جشنواره به اسم فیلم فجر پول های کلانی حیف و میل می شود/ پردیس سینمایی ملت مکان مناسبی برای برگزاری جشنواره نیست

مهدی احمدی مدیرمسئول و سردبیر روزنامه هنرمند نیز با انتقاد شدید از سیاست های لحظه ای و سلیقه ای دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم فجر به سینماپرس گفت: متأسفانه جشنواره فیلم فجر علیرغم آنکه امسال وارد ۳۷ سالگی خود می شود همچنان در حال آزمون و خطا است! هر سال با عوض شدن مدیران سینمایی و دبیران این جشنواره شاهد تغییرات اجرایی عجیب در روند برگزاری جشنواره می شویم که بسیار بد و ناراحت کننده است.

وی ادامه داد: یک قانون مدون باید در رابطه با نحوه برگزاری جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین رویداد فرهنگی کشور وجود داشته باشد تا هیچ کس نتواند به صورت سلیقه ای خود و تیمش آن را تغییر دهد و همه دبیران ملزم باشند تا بر اساس این قانون جشنواره را به پیش ببرند؛ یک سال نمایش فیلم های جشنواره از ۱۰ صبح شروع می شود و یک سال به دلیل حذف نهار از ساعت ۲ بعدازظهر؛ یک سال نشست خبری فیلم ها بعد از اکران هر فیلمی است و یک سال فردای آن روز! این اتفاقات همه باعث افت و نزول جدی جشنواره فیلم فجر شده است.

احمدی سپس با انتقاد از تفکیک جشنواره های ملی و جهانی از یکدیگر اظهار داشت: طی سال های اخیر مرتب می گویند بودجه نیست اما با برگزاری ۲ جشنواره به اسم فیلم فجر پول های کلانی حیف و میل می شود؛ ما با نیم نگاهی به روند برگزاری جشنواره فیلم فجر متوجه می شویم که دوران طلایی و باشکوه برگزاری جشنواره فیلم فجر به ۸-۹ سال قبل باز می گردد؛ جشنواره در آن دوران بسیار باشکوه تر و پویاتر از امروز برگزار می شد اما چند سالی است به بهانه کمبود بودجه جشنواره با کمرنگ و خنثی کرده اند و دوپاره شدن جشنواره هم باعث شده تا توجه جدی از روی جشنواره برداشته شود اما زمانی که ارقام بودجه های جشنواره اعلام می شود ما متوجه می شویم که نه تنها بودجه برگزاری جشنواره کم نشده بلکه کلی هم نسبت به سال های قبل به آن اضافه شده است!

وی تأکید کرد: گویا رسانه ها و منتقدان ما هم سحر شده اند که جلوی گزاف گویی های مسئولان جشنواره نمی ایستند و از آن ها در رابطه با مسائل مختلف جشنواره بازخواست و مطالبه گری نمی نمایند. متأسفانه جشنواره فیلم فجر کلاً بی اهمیت شده و یکی از دلایل عمده بی توجهی به آن هم این است که تنها ۳ ماه مانده تا برگزاری این رویداد سینمایی می خواهند رئیس سازمان سینمایی را تغییر دهند در صورتی که این جشنواره عملکرد و کارنامه یک سال فعالیت وی خواهد بود و او باید پاسخگوی عملکرد خود طی این دوران باشد. در نهایت هم بنده تأکید دارم که پردیس سینمایی ملت به هیچ عنوان مکان مناسبی برای برگزاری جشنواره نیست و مشکلات بسیار عمده ای دارد که سال گذشته همه ما با این مشکلات به صورت جدی روبرو شدیم و شایسته نیست که مسئولان با بی توجهی نسبت به درخواست های بخش عمده ای از اهالی رسانه باز هم این سینما را به عنوان محل اصلی استقرار رسانه ها انتخاب نمایند.

راهروهای تنگ و سیاه و بسته و فضای نمور پردیس ملت به اضافه تقسیم شدن اهالی رسانه در سالن های مختلف که باعث عدم تجمیع اهالی رسانه در کنار هم می شد به همراه ترافیک عذاب آور راه های منتهی به این سینما و فقدان پارکینگ مناسب بدی حال اهالی رسانه را در پی داشت!

زهرا چخماقی خبرنگار صدا و سیما نیز در این باره اظهار داشت: صحبت و نقد و نظر راجع به جشنواره های پاره پاره شده فیلم فجر اعم از ملی و جهانی بسیار زیاد است؛ اهالی رسانه و منتقدان سینما اصولاً منتقد این شیوه هستند که این جشنواره ها تفکیک شده برگزار شوند؛ این دسته از اهالی رسانه و منتقدان طیف عظیمی را شامل می شوند و تأکید دارند جشنواره فیلم فجر باید به شکل گذشته خود که شکلی اصولی و درست بوده برگزار شود نه به شکل و شیوه سلیقه ای که آقای ایوبی آن را پایه گذاری کرد!

وی ادامه داد: اصولاً طی این سال هایی که شاهد پاره پاره شدن جشنواره فیلم فجر هستیم تنها شاهد نمایش فیلم های در جشنواره جهانی بوده ایم که به هر دلیلی نتوانستند به جشنواره ملی فیلم فجر برسند و یا توسط اعضای هیأت انتخاب شایسته حضور در جشنواره ملی تشخیص داده نشده اند! از سوی دیگر فیلم های خارجی هم که در این جشنواره نمایش داده نشده اند قابل اعتنا نبوده و نیستند و حتی افرادی که از دنیا به عنوان سینماگر در این رویداد حضور پیدا کرده اند افراد مطرحی نبوده اند. این جشنواره می بایست در زیر سایه همان جشنواره ملی فجر برگزار شود. این جشنواره الآن بیش از گذشته به حاشیه رفته و این اعتقادی است که بخش اعظمی از اهالی رسانه، منتقدان و سینماگران دارند.

چخماقی سپس با انتقاد شدید از انتخاب پردیس سینمایی ملت به عنوان مرکز اصلی استقرار اهالی رسانه و منتقدان در ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر گفت: جشنواره فیلم فجر بعد از اینکه سال ها در برج میلاد برگزار می شد و خیلی از افراد از آن مکان رضایت به دلیل داشتن پارکینگ های بزرگ و امکانات مکفی و مناسب رضایت داشتند به یکباره و بدون پرسش از اهالی رسانه به سینمایی منتقل شد که بسیار جشنواره را در ظاهر کوچک و ضعیف و لاغر کرد!

وی تأکید کرد: تجربه جشنواره سی و ششم نشان داد که فضای پردیس سینمایی ملت برای برگزاری جشنواره مهمی همچون فیلم فجر اصلاً مناسب نیست؛ راهروهای تنگ و سیاه و بسته و فضای نمور این سینما به اضافه تقسیم شدن اهالی رسانه در سالن های مختلف که باعث عدم تجمیع اهالی رسانه در کنار هم می شد و حس بسیار بدی داشت که به همراه ترافیک عذاب آور راه های منتهی به این سینما و فقدان پارکینگ مناسب بدی حال اهالی رسانه را در پی داشت.

این خبرنگار مطرح متذکر شد: همه اهالی رسانه در پردیس سینمایی ملت پرت و دور از هم بودند و هیچ یک نمی دانستیم در سالن دیگر نسبت به یک فیلم چه واکنش هایی وجود داشته که گویا این اتفاق خواسته اصلی مسئولان برگزاری جشنواره بوده است. من امیدوارم تا دیر نشده با درایت و تدبیر فوری و جدی شاهد برگزاری جشنواره در برج میلاد باشیم.

جداسازی هنرمندان و اهالی رسانه باعث تک بعدی شدن جشنواره می شود/ در حال حاضر برج میلاد شایسته ترین مکان برای برگزاری مهمترین رویداد سینمایی کشور است

یاسمن خلیلی فرد عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نیز با ارسال یادداشتی اختصاصی به سینماپرس نوشت: در بیشتر کشورهای دنیا، برای برگزاری یک جشنواره، آن هم مهم ترین جشنواره سینمایی آن کشور، معمولاً مکان ثابتی را در نظر می گیرند. مکانی که از آن به عنوان «کاخ جشنواره» نام برده می شود. متأسفانه در کشور ما چنین امکاناتی وجود ندارد؛ تا ۲ سال قبل، برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره فیلم فجر در نظر گرفته می شد که از چند جهت مکانی موجه برای این مراسم به حساب می آمد.

یکی از اولین و مهمترین ویژگی های مثبت مرکز همایش های برج میلاد، سالن پرگنجایش آن بود. این که تمامی حضار بتوانند در یک سالن واحد فیلم را تماشا کنند قطعاً ویژگی حائز اهمیتی است که متأسفانه پردیس ملت این ویژگی را ندارد. جشنواره برای اهالی رسانه و منتقدان و صد البته هنرمندان صرفاً مکانی برای تماشای فیلم ها نیست چرا که اگر جشنواره فیلم فجر به «جشن فیلم فجر» تبدیل می شد هر یک از این افراد می توانستند فیلم ها را در خانه های خود یا در سینماها تماشا کنند و به آن امتیاز بدهند و برایشان نقد بنویسند.

جشنواره بیش از آن که مکانی برای تماشایِ صرف فیلم ها باشد محلی است برای رویارویی، دیدار، گفتگو و تبادل نظر هنرمند با اهالی رسانه که عدم حضور اهالی سینما در پردیس ملت باعث تک بعدی شدن فضای جشنواره می شود و عملاً هر دو گروهِ هنرمندان و اهالی رسانه امکان برقراری گفتگو و ارتباط با یکدیگر را از دست می دهند. رفت و آمد به یک جشنواره طبیعتاً مسأله درخور توجهی است؛ پردیس سینمایی ملت فاقد پارکینگ مناسب است. سال گذشته قرار بود مشکل پارکینگ حل شود که در عمل اتفاقی نیفتاد و رفت و آمد برای افرادی که در این سینما به تماشای فیلم ها می نشستند به یکی از اصلی ترین مصائب بدل شده بود. این در حالی است که پارکینگ های برج میلاد گنجایش کافی را برای تمامی اتومبیل ها داشتند و در این میان تبعیض اتفاق نمی افتاد.

پردیس سینمایی ملت یک سینمای معمولی است که برگزارکنندگان جشنواره به سختی آن را تبدیل به مکانی برای اکران فیلم ها و برگزاری رویدادهای مختلف از جمله نشست های خبری و ... می کنند که این هرگز درخور نخستین و با اهمیت ترین جشنواره ملی یک کشور نیست. نه تنها درخور خودِ جشنواره بلکه درخور افرادی که در آن چه به عنوان فیلمساز و بازیگر و عوامل حاضر می شوند و چه به عنوان منتقد و خبرنگار و عکاس و ... این که مثلاً مکانی به عنوان سالن اجتماعات یا همایش در سینما ملت وجود ندارد و بخش گالری آن در ایام جشنواره به محل برگزاری نشست های خبری تبدیل می شود از نظر من اصلاً در شأن هیچ یک از اهالی این عرصه نیست.

امیدوارم مسئولان محترم، بتوانند با در نظر گرفتن تمامی این مشکلات و نقصان ها مکان مناسب تری مثلاً همان برج میلاد را با اصلاح برخی از مشکلات (مثلا سیستم صوتی) آن مکان جایگزین پردیس سینمایی ملت کنند.

آقایان فقط مجیزگویان و کسانی که به به گویان در پی شان هستند را قبول دارند/ این سینمای پرت و دورافتاده (پردیس ملت) و بی کیفیت و فاقد امکانات ابتدایی رفاهی اصلاً در حد و اندازه و شأن برگزاری جشنواره فیلم فجر نیست

فریده ذاکری منتقد پیشکسوت سینما نیز در گفتگویی با سینماپرس در این باره اظهار داشت: متأسفانه صدای انتقادها و اعتراض های به حق هیچ وقت به گوش مسئولان ما نمی رسد!؛ من می خواهم ببینم این کارشناسانی که در پشت پرده به دست اندرکاران و مدیران خط و ربط می دهند چه کسانی هستند؟ چطور ممکن است طی چند ماه اخیر چندین نهاد صنفی مهم از جمله انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، کانون کارگردانان سینمای ایران، اتحادیه تهیه کنندگان سینما و... خواستار مواردی همچون ادغام بخش های ملی و جهانی جشنواره فیلم فجر با یکدیگر و یا بازگرداندن کاخ جشنواره به برج میلاد بوده اند اما باز هم آقایان هر کاری خودشان می خواهند را انجام می دهند؟

وی ادامه داد: گویا آقایان فقط مجیزگویان و کسانی که به به گویان در پی شان هستند را قبول دارند و اصولاً منتقدان را نادیده می گیرند؛ چطور می شود همه ما معضلات و مشکلات را می بینیم اما این معضلات و مشکلات از نظر آقایان دست اندرکار شیرینی به حساب می آید؟

ذاکری با انتقاد شدید از پردیس سینمایی ملت اظهار داشت: این سینمای پرت و دورافتاده و بی کیفیت و فاقد امکانات ابتدایی رفاهی اصلاً در حد و اندازه و شأن برگزاری جشنواره فیلم فجر نیست؛ همه ما در این به اصطلاح سینما معذب بوده و هستیم و دسترسی به هیچ امکاناتی نداریم؛ این مکان پرت در پر ترافیک ترین نقطه شهر قرار دارد؛ سیستم حمل و نقل عمومی در حوالی آن وجود ندارد و حتی پارکینگ مناسب و کافی برای کسانی که با اتوموبیل شخصی به آن مکان مراجعه می کنند موجود نیست؛ با همه این شراط اسفبار من نمی دانم چه اصراری است ما اینطور عقب افتاده جشنواره را در این مکان برگزار کنیم؟

وی متذکر شد: چرا نباید هنرمندان و اهالی رسانه با هم همگی در یک سالن مانند برج میلاد فیلم ها را ببینند و مرتب در کنار هم باشند؟ این دور شدن هنرمندان و سینماگران از اهالی رسانه و نقد و نظر چه معنایی دارد؟ ما پیش از این در برج میلاد همزیستی مسالمت آمیز و عالی داشتیم و اتفاقات خوبی در ایام جشنواره رقم می خورد اما از سال گذشته به یکباره بنا به تصمیمات سلیقه ای و نابخردانه ما را از هم جدا کردند درست مشابه همان بلایی که بر سر جشنواره آوردند و پاره پاره اش کردند و باعث شدند این جشنواره بی اعتبار شود و از رونق بیفتد!

عدم اتحاد میان اهالی رسانه و اعضای انجمن منتقدان برای تحریم یکپارچه جشنواره فیلم فجر باعث شده تا دست اندرکاران این رویداد هرچه می خواهند بر سر جشنواره و رسانه ها بیاورند! / دست اندرکاران روابط عمومی که زمانی خودشان جزو همین رسانه ها بوده اند صدای ما را بشنوند!

صبا شادور عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نیز در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: عدم اتحاد میان اهالی رسانه و اعضای انجمن منتقدان برای تحریم یکپارچه جشنواره فیلم فجر باعث شده تا دست اندرکاران این رویداد هرچه می خواهند بر سر جشنواره و رسانه ها بیاورند؛ همیشه تصمیم گیرنده نهایی تیمی از دست اندرکاران جشنواره بوده اند که بدون استفاده از نظرات مفید و دغدغه مندانه اهالی رسانه و منتقدان هرچه خواسته اند را انجام داده اند و رسانه ها هم بدون اینکه از قدرت خود آگاه باشند به آن خواسته ها تن داده و بر اساس آن خواسته ها پیش رفته اند!

وی ادامه داد: سال های متمادی است که ما نسبت به بسیاری از مسائل از جمله سرویس دهی نامناسب، مکان بد برگزاری جشنواره، بی توجهی به نیازهای ابتدایی رسانه ها از جمله تأمین اینترنت پرسرعت و... گله مند و معترض هستیم و نارضایتی خود را از این مسأله عنوان کرده ایم اما مسئولان نهایت کاری که انجام داده اند این بوده که با یک عذرخواهی ساده سر و ته تمام مشکلات را هم آورده اند و اهالی رسانه هم به جای آنکه مطالبه گر باشند و آن ها را مورد موأخذه قرار دهند کوتاه آمده و کار خودشان را کرده اند!

شادور تأکید کرد: اگر اتحاد میان اهالی رسانه و منتقدان به وجود آید و آن ها به صورت یکپارچه برای یکبار هم که شده پوشش خبری جشنواره را تحریم کنند مسئولان موظف می شوند تا صدای آن ها را بشنوند و به خواسته های شان توجه کنند اما متأسفانه این اتحاد به طور کلی در میان اهالی رسانه و منتقدان وجود ندارد؛ ما بارها شاهد آن بوده ایم که انجمن منتقدان اسماً عنوان کرده که جشنواره را تحریم می کند اما بعد دیده ایم که اعضای شورای مرکزی آن در صف اول نشست ها و دیدارهای عمومی و خصوصی با مدیران جشنواره و... حضور داشته اند و بعضاً به نقد و بررسی فیلم های جشنواره هم پرداخته اند. این اتفاقات بسیار دردآور و ناراحت کننده است.

این روزنامه نگار مطرح حوزه فرهنگ و هنر در خاتمه این گفتگو افزود: من امیدوارم دست اندرکاران روابط عمومی که زمانی خودشان جزو همین رسانه ها بوده اند صدای ما را بشنوند؛ سال گذشته زمانی که «کمپین اعتراض اهالی رسانه به مسئولان جشنواره» برای تغییر پردیس سینمایی ملت به عنوان محل استقرار اهالی رسانه تشکیل شد دست اندرکاران روابط عمومی با بیان اینکه فرصت اندکی تا زمان برگزاری باقی است وعده دادند که مشکلات ما را حل می کنند اما دوباره امسال شاهد انتخاب همین مکان غلط از سوی دست اندرکاران جشنواره هستیم.

جناب آقای دبیر، جشنواره سی و هفتم فیلم فجر به دلیل همزمانی با جشن چهل سالگی پیروزی انقلاب اسلامی رخدادی بسیار مهم و فرصتی طلایی برای سینمای کشور است آن را با ندانم کاری ها خنثی و یخ زده نکنید! / صدای اعتراض و انتقاد اهالی رسانه را بشنوید!

سارا طالبی زاده دبیر فرهنگی روزنامه «حمایت» نیز با ارسال یک یادداشت به خبرگزاری سینماپرس نوشت: آقای دبیر لطفاً صدای رسانه‌ها را بشنوید؛ شما در اولین گفتگوی خود به عنوان دبیر سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به جای نشست با اهالی رسانه، تریبون رسانه ملی را انتخاب کرد، انتخابی که در واقع قابل توجه بود و شاید می توان آن را موضع تازه ای برابر اهالی مطبوعات و رسانه ‌های آنلاین خواند.

دبیر سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در این گفت وگو از تجربه خوب سال گذشته‌ جشنواره فجر سخن ‌گفت و اظهارکرد که «سال گذشته نسبت به سال‌های  قبل از آن، تغییراتی در جشنواره داشتیم که برای اولین بار صورت گرفته بود و تجربیاتی خوبی از آن به‌دست آوردیم. مهم‌ترین تجربه این بود که در برابر تغییرات، راه‌ها یا روش‌های کهنه مقاومت نکردیم و به استقبال راه‌های جدید رفتیم. یکی از مهمترین تغییرات مربوط به سیمرغ بهترین فیلم نگاه مردمی بود که هر سال اخذ آرا دستی انجام می‌شد اما در جشنواره سی و ششم مکانیکی و اتوماسیون صورت گرفت که در پی آن اعتراض‌ها کمتر و هزینه‌ها کاهش پیدا کرد. تغییر دیگر مربوط به چینش فیلم‌ها بود که به صورت قرعه کشی انجام شد تا حقی از فیلمسازی ضایع نشود و تغییر دیگر جا به جایی سینمای اهالی رسانه از برج میلاد به سینما ملت بود»!

این صحبت ها در حالی از سوی جناب دبیر مطرح شده که اهالی رسانه و حتی سینماگران در دوره سی و ششم به موارد مطرح شده به عنوان «تجربه موفق!»، از همان ابتدا اعتراض داشتند. جدایی اهالی رسانه از هنرمندان و حتی تفکیک حضور خبرنگاران و روزنامه نگاران در ۴ سالن پردیس ملت، شاید از منظر مدیران، موضوع کم اهمیتی باشد اما به خاطر جشنواره‌ای که «مهمترین ویترین سینمایی کشور» خوانده می‌شود، موضوع قابل وقعی است. این تفکیک در کنار همه مشکلات تردد و پارکینگ پردیس ملت برای اهالی رسانه ومنتقدان سینمایی، سبب شد که جشنواره مهمی همچون جشنواره فیلم فجر (که متاسفانه بعد بین‌المللی آن نیز کمرنگ شده) کوچک، کم اهمیت و حتی کمرنگ جلوه کند.

موضوع دیگر که شاید در این مجال بگنجد، نادیده گرفتن نظرات، پیشنهادها و انتقادات اهالی رسانه و سینماگران است. در واقع می‌توان به صراحت اذعان کرد که اکثرمدیران – نه تنها مدیران فرهنگی و سینمایی-  خبرنگاران و روزنامه‌نگاران را نادیده می‌گیرند و درکلام از هرگونه پیشنهاد و انتقادی استقبال می‌کنند اما در عمل، خلاف آن را به نمایش می‌گذارند.

جناب آقای دبیر؛ به این مهم توجه داشته باشید که جشنواره سی و هفتم به دلیل همزمانی با جشن «چهل سالگی» انقلاب؛ یک رخداد مهم و فرصت طلایی برای سینمای کشور محسوب می‌شود آن را با ندانم کاری ها خنثی و یخ زده نکنید؛ فرصتی که باید به بهترین نحو از آن بهره جست و پیام انقلاب را مخابره کرد. قبول کنید که خبرنگاران و منتقدان در زمره دلسوزان هنر این مرز و بوم هستند و انتقادات و دغدغه‌های آنها می‌تواند سبب تعالی و رشد سینمای کشور شود. لطفاً صدای اعتراض و انتقاد رسانه‌ها را بشنوید.

جداسازی اهالی هنر از اصحاب رسانه و انتخاب غلط پردیس سینمایی ملت به عنوان کاخ رسانه در جشنواره فجر باعث افت جشنواره می شود/ گویا بعد از ۴ دهه برگزاری هنوز قرار نیست محل ثابتی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر ایجاد شود!

محمدصادق عابدینی خبرنگار فرهنگی روزنامه جوان نیز با ارسال یک یادداشت اختصاصی به خبرگزاری سینماپرس نوشت: یکی از اولین ماژول های تحصیلی در برنامه ریزی مکانی، انتخاب مکان بهینه برای استقرار یک فعالیت است. وقتی شما به عنوان مدیر یا مالک یک فعالیت (فرقی نمی کند اقتصادی، فرهنگی یا اجتماعی باشد)، مکان یابی درستی داشته باشید، بیش از نیمی از راه موفقیت را طی کرده اید. موضوعی که متاسفانه در مورد جشنواره فیلم فجر، مهم ترین رخداد سینمایی کشور، کمتر شاهد توجه به آن بوده ایم.

توجه داشته باشیم که گویا بعد از ۴ دهه برگزاری هنوز قرار نیست محل ثابتی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر ایجاد شود، اما حداقل می شود از میان گزینه های موجود، انتخاب درستی داشت. برای مدیری که با خودروی تشریفات یک یا ۲ بار در طول برکزاری جشنواره به محل برگزاری می آید و مصاحبه می کند و می رود، چندان فرقی ندارد که بر چه اساسی محل برگزاری جشنپاره انتخاب شده و اصلاً دسترسی به آن در چه وضعی است! در عوض برای اصحاب رسانه و فیلمسازان این موضوع که کجا برای برگزاری جشنواره مناسب تر است، دغدغه فکری بوده و هست، علت آن هم مشخص است، چون دلسوزان واقعی سینما همین ها هستند، کسانی که تمام طول سال برای بهتر شدن وضعیت سینمای ایران قلم می زنند و حق دارند ویترین سینما را آن طور که شایسته نام ایران است، ببینند.

آن وقت مدیریت جشنواره هر سال برای اینکه به قول خودش حاشیه ها را کم کند، دسترسی ها را می بندد، از دسترسی مکانی به جشنواره با انتخاب غلط پردیس میزان فیلم فجر گرفته تا جداسازی اهالی هنر از اصحاب رسانه، چه خوب شد که نویسندگان کتاب های برنامه ریزی مکانی، هیچ وقت گذرشان به محل برگزاری جشنواره فیلم فجر نمی افتد تا زار زار برای بی ارزش شدن دانشی که برای آن عمر خود را صرف کرده اند گریه کنند.

حسن بزرگ برج میلاد گستردگی فضای آن و دسترسی راحت و ضعف های پردیس سینمایی ملت بی شمار است/ جشنواره فیلم فجر هر سال با سیاست های مختلف و غلط برگزار می شود

افشین علیار خبرنگار و منتقد روزنامه هنرمند نیز با ارسال یک یادداشت اختصاصی به خبرگزاری سینماپرس نوشت: اساساً معتقدم جشنواره فیلم فجر هر سال به دنبال یک بهانه جدید است! سال گذشته بعد از چند سال برج میلاد دیگر نتوانست میزبان اهالی رسانه و منتقدان باشد حالا به دلایل مختلف که شاید مهم ترینِ بهانه آن هزینه ها باشد، برای همین تعدادی را به باغ کتاب و پردیس ملت فرستادند، واضح است که سالن نمایش فیلم برج میلاد به هیچ وجه از نظر صدا و تصویر استانداردهای لازم را ندارد، اما برج میلاد یک حسن بزرگ داشت که آن  گستردگی فضایی بود که می توانست اهالی سینما و رسانه را دور هم جمع کند، پردیس ملت اگر چه چند سالن دارد و دارای استاندارد های لازم می باشد اما از نظر جغرافیایی این سینما در بدترین نقطه ی شهر است و رفت و آمد را برای آدم های پیاده سخت می کند، دیدم و شنیدم که پارکینگ هم برای از ما بهتران است!

به نظرم مسئولان با جابجایی کاخ جشنواره فقط صورت مسأله را پاک کردند، آن ها می توانستند ازدیاد بی مصرفِ آدم های غیرفعال را از کاخ جشنواره کم کنند و فقط عوامل فیلم، اهالی رسانه و منتقدان در برج میلاد حضور داشته باشند، عجیب است کسانی که پردیس ملت را برای میزبانی اهالی رسانه انتخاب کردند نمی دانستند که این پردیس آنتن دهی ضعیفی دارد، محل نشست مطبوعاتی هم که فرسنگ ها زیر زمین است پس آن خبرنگار طفلک با چه آنتنی باید خبرها و عکس ها را برای سردبیرش بفرستد؟ نکته مثبت پردیس ملت فقط در تعداد سالن هایش خلاصه می شود و اگر نه راهروهای تاریک و باریک آن و آنتن دهی ضعیف موبایل و اینترنت و محل جغرافیایی آن از نکات ضعف این پردیس سینمایی است.  

چند سالی می شود که جشنواره ملی فجر از بین المللی جدا شده و امسال زمزمه های شنیده شده که شاید این دو جشنواره با هم ادغام شود، به نظر می رسد تصمیم عجولانه و فکر نشده یی باشد جشنواره ملی فجر به دلیل اهمیتش باید مستقل باشد و فیلم های ایرانی دیده شوند فکر می کنم با ادغام جشنواره ی ملی و بین المللی  و ازدحام فیلم ها اهالی رسانه و منتقدان توانی برای دیدن فیلم ها نداشته باشند هر کدام از این بخش ها باید به طور مستقل برگزار شود به طور مثال دو سال پیش در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر پنجاه و پنج فیلم نمایش داده شد از ساعت دو عصر تا یک نیمه شب روزی پنج فیلم دیدن کار طاقت فرسایی بود، حالا شما فکر کنید فیلم خارجی هم در این جشنواره حضور داشته باشد! فیلمساز ایرانی و خارجی دنبال دیده شدن است چرا باید این عنصر مهم را از فیلمساز دریغ کرد؟ هیچ جشنواره یی در هیچ کجای دنیا سیاست های اجرایی اش را تغییر نمی دهد در حالی که جشنواره فیلم فجر هر سال با سیاست های مختلف و غلط برگزار می شود.

اعتبار جشنواره فیلم فجر از دست رفته است/ ترکیب هیأت داوران، جداسازی بخش های ملی و جهانی از یکدیگر، عدم تخصص و فقدان شورای مشورتی، سهم خواهی گروه های مختلف و تشکل ها از جشنواره فیلم فجر و تن دادن مدیران به این درخواست ها دلیل اصلی لطمات جدی به این رویداد سینمایی!

حمید غفاریان عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران و مدیر سایت ۳۰نما ایران با ارسال یک یادداشت اختصاصی به خبرگزاری سینماپرس نوشت: جشنواره فیلم فجر طی هر دوره مدیریت سازمان سینمایی دستخوش تغییرات بسیار براساس سلیقه مدیرانش قرار گرفته است به طوری که بعد از سی و شش دوره که عمر گرانبهایی برای یک جشنواره محسوب می شود اما همچنان با آن،  مانند یک طفل تازه رفتار می شود و این تغییرات همواره در یک دوره مدیریتی هم محدود نمی شود بلکه همان مدیر یا دبیر،  سال بعد با سیل عظیمی از برنامه های تازه برای تغییر و تحول به جشنواره فیلم فجر بازمی گردد اما در طول ادوار گذشته، مهمترین تغییر و تصمیم به دوره مدیریتی حجت الله ایوبی برمی گردد و آن هم تفکیک جشنواره ملی از بین المللی است که نتیجه آن جز هزینه بالایی که باید صرف بدنه سینمای ایران شود اما این بودجه صرف دعوت از مهمانان خارجی و برگزاری محفلی یک تیم دوستانه می شود.

سینمای ایران امروزه با توجه به جوایز معتبری چون اسکار، کن، برلین و... که توانسته دریافت کند، نیازمند اعتبار بخشیدن به تنها جشنواره معتبرش است که طی این سالها براساس سلیقه ها و تنبلی آدم های متکی به رانت دولتی تضعیف شده است و با دو پاره کردن این دستاورد، عملاً سینمای ایران را از تنها ظرفیت تقابل فرهنگی و معرفی جشنواره فیلم فجر به دور نگه داشته است همانطور که طی سالهای گذشته بسیاری از مدعوین جشنواره جهانی خواستار این بودند که فیلم های ایرانی را تماشا کنند.

سهم خواهی گروه های مختلف و تشکل ها از جشنواره فیلم فجر همواره نیازمند مدیریت جامع تر است، برگزاری جشنوارهای سینماحقیقت و فیلم کوتاه تهران که به صورت حرفه ای برگزار می شود دیگر نیازی نیست که خودشان را در جشنواره فیلم فجر صاحب جایگاه بدانند و این حواشی باعث عدم تمرکز یک جشنواره حرفه ای داخلی بر روی سینمای بلند می شود و از سوی دیگر،  سهم خواهی گروه «هنروتجربه» از جشنواره هم جای سوال دارد که چطور خودش را به عنوان یک جریان در سینمای ایران جا انداخته است و طلب یک بخش مستقل هم می کند!؟  و یا سیستم معیوب معرفی بهترین فیلم از نگاه مردمی که هر ساله خانه سینما به عنوان یک نهادی که نشان داده است در کارهای اجرایی ضعیف است، با حواشی بسیاری روبرو می شود و برای خودشان مدیریت مستقل از دبیر دارند.

ترکیب هیات داوران که طی این سالها با حرف و حدیث های بسیار روبرو بوده است، نشان از یک شتابزدگی برای انتخاب اعضای آن حکایت دارد و عدم تخصص و فقدان شورای مشورتی کنار اعضای داوران که همواره خروجی اعلام کاندیدا را با حواشی بسیار روبرو کرده است، نظری که می تواند روی آینده یک سینما و نسل تاثیر گذار باشد را نمی توان با بی تدبیری و عبور ساده از آن زیر سوال برد و چالش برانگیزترین و پرتوقع ترین انتظار از دبیر جشنواره، انتخاب اعضایی است که بتوانند به معنای واقعی داوری کنند.

جشنواره فجر در سی و هفتین سال حضورش در سینمای ایران، بیشتر از هر حذف و اضافه ای،  باید به اعتبارش باز گردد و ظرفیت حضور تاثیرگذارش در منظقه را قوت ببخشد.

سیاست مزورانه مسئولان و مدیران سازمان سینمایی پخش کردن اهالی رسانه و منتقدان در سالن های مختلف برای عدم تجمیع نظرات در مورد فیلم ها است/ جشنواره انقلاب را خنثی، بی اهمیت، یخ زده و کمرنگ کرده اند!

محسن فاضلی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران هم در این باره به خبرنگار سینماپرس گفت: سیاست مزورانه مسئولان و مدیران سازمان سینمایی پخش کردن اهالی رسانه و منتقدان در سالن های مختلف برای عدم تجمیع نظرات در مورد فیلم ها است! قبلاً زمانی که همه منتقدان و اهالی رسانه در برج میلاد فیلم ها را با هم می دیدند سرنوشت فیلم ها در همان سالن و در حین پخش مشخص می شد اما مسئولان سازمان سینمایی برای آنکه پنبه برخی از فیلم های ضعیف که مورد حمایت شان هستند زده نشود اهالی رسانه را در سالن های مختلف پخش کرده و باعث شده اند تا حتی رد و بدل کردن نظرات در میان منتقدان و اهالی رسانه سخت بشود!

وی ادامه داد: مسئولان و مدیران سازمان سینمایی و جشنواره فیلم فجر باید بدانند که ما در مقابل آن ها هیچ ترس و ابایی نداریم و در مقابل شان خواهیم ایستاد! ما اهالی رسانه واقعی هستیم نه عده ای قلم فروش و مزدور و جیره خوار که به عنوان خبرنگارنما و منتقدنما چند سالی است سر از اینجا و آنجا بیرون آورده اند و فقط کارشان مجیزگویی از مسئولانی است که مرتب سینمای ایران را دچار پسرفت می کنند.

این منتقد پیشکسوت سینمای کشور خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم فجر مهمترین رویداد سینمایی و فرهنگی کشور و نماد اصلی جشن های پیروزی انقلاب اسلامی است اما مسئولان فعلی سازمان سینمایی جشنواره انقلاب را خنثی، بی اهمیت، یخ زده و کمرنگ کرده اند!؛ همین که شکوه و عظمت از جشنواره گرفته شده و به جای برج میلاد اهالی رسانه در یک سالن نامناسب و مکانی پرت دور هم جمع می شوند یکی از همان نشانه های اصلی خنثی سازی جشنواره است!

فاضلی تأکید کرد: سیاست های سلیقه ای و نادرست مسئولان سازمان سینمایی سال ها است که با اعتراض منتقدان و خبرنگاران واقعی و رسانه های متعهد روبرو شده و قطعاً هر رسانه ای در مقابل رفتارهای غلط این آقایان موضع نگرفته خود فروخته است! ما جشنواره ای باثبات می خواهیم؛ ما می خواهیم جشنواره فیلم فجر ارزش های خود را از دست ندهد و بتواند در سینمای کشور جریان سازی ایجاد کند و برای دستیابی به این خواسته ها است که مرتباً علیه مواضع غلط حضرات موضع می گیریم!

وی در پایان افزود: سال گذشته برخی از منتقدان و اهالی رسانه را بالاجبار به پردیس سینمایی چارسو فرستاده بودند که حتی با یک لیوان آب از آن ها پذیرایی نمی شد و مانند پیک نیک و سیزده به در اهالی رسانه با خودشان خوراک از خانه های شان می آوردند و در چارسو میل می کردند! این اتفاقات بسیار ناراحت کننده است و امیدوارم که دیگر هرگز شاهد تبعیض قائل شدن میان اهالی رسانه و منتقدان نباشیم و همه چیز به صورت یکسان و عادلانه میان آن ها تقسیم شود. از سوی دیگر امیدواریم که امسال به اسم رسانه به خویشان و دوستان و اقوام شان کارت ورود به سینمای رسانه ها را ندهند و تنها رسانه های واقعی و منتقدان واقعی و خبره و پیشکسوت را به این رویداد دعوت کنند.

اظهارات داروغه زاده نشان داد که در ادامه مسیر سال گذشته، تصمیم سازمان سینمایی، کاهش تأثیرگذاری جشنواره فیلم فجر است/ جشنواره فجر بعد از گذشت دهه ها همچنان بی تجربه و درگیر آزمون و خطا است!

آرش فهیم عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران و دبیر سینمایی روزنامه کیهان نیز با ارسال یک یادداشت اختصاصی به خبرگزاری سینماپرس نوشت: اظهارات اخیر دبیر سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، آقای داروغه زاده درباره این جشنواره نشان داد که در ادامه مسیر سال گذشته، تصمیم سازمان سینمایی، کاهش تأثیرگذاری این جشنواره است. مدیریت محافظه کار حاکم بر سینما و از جمله بر جشنواره فجر، بیش از آنکه در پی تلاش باشد تا جشنواره ای در شأن و ارزش سینمای ایران برگزار کند، نگران جایگاه خود است تا مبادا به کسی بر بخورد! اما به نظر می رسد که این مسیر، نتیجه معکوس خواهد داشت و همه ناراضی خواهند بود. همچنان که دوره قبلی جشنواره، رضایت هیچ کس را برآورده نکرد.

متأسفانه جشنواره فجر به رغم رسیدن به میان سالگی، اما همچنان بی تجربه و درگیر آزمون و خطاست. جای سوال است که چرا این جشنواره، هیچ گاه به یک ساختار و سازمان مشخص و منسجم دست نمی یابد و مدیران، هر دوره،  چرخ را از نو اختراع می کنند؟ شاید دلیل چنین مسئله ای به این برگردد که جشنواره فجر، دچار نوعی بی هویتی است و چون چرایی برگزاری خود را نمی داند، در چگونگی برگزاری اش هم به مشکل بر می خورد.  وضعیت جشنواره فجر به گونه ای است که حتی در داوری و ارزیابی آثار نیز متر و معیار معینی ندارد و به همین دلیل هم مراسم اختتامیه، تبدیل به مراسم ختم می شود و همه با ناراحتی، جشنواره را ترک می کنند!

به نظرم در این دوران، باید به جای کاهش اعتبار و جایگاه جشنواره ملی فجر، برای احیا و تقویت آن فکر کرد و طرح ریخت. اگر جشنواره فیلم فجر همواره به عنوان بزرگترین جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و ویترین تولیدات یک ساله سینمای کشور، جایگاه ویژه ای داشته است. به طوری که طی ۱۰ روز برگزاری این رویداد، نه تنها توجه همه علاقه مندان به سینما به این رویداد معطوف می شود، بلکه سایر مردم نیز نگاهی ویژه به آن دارند. با این حال، مدیریت سینمایی دولت نه تنها از این ظرفیت استفاده مناسبی نمی کند، بلکه مسیری که طی چند سال اخیر در پیش گرفته اند گویای عزم آن ها برای تخفیف و محدودسازی جشنواره فجر است. یک مدیریت هوشمند می تواند از قابلیت ها و توانمندی های بالفعل و بالقوه سینمای کشور در همه طیف ها و زمینه ها استفاده کند تا در نهایت، هدف اولیه جشنواره یعنی تقویت سینمای انقلاب اتفاق بیافتد.

مسئولان سینمایی بر اساس احساسات لحظه ای تصمیم می گیرند نه تعقل و کارشناسی در امور! / ۴-۵ سال است جشنواره فیلم فجر رنگ و بوی سابق خود را ندارد و کوچک و یخ زده شده است/ وقتی مسئولان دولت دیدگاه های پوپولیستی دارند مدیران زیرمجموعه شان هم بر اساس همین دیدگاه کار و فعالیت می کنند!

عباس کریمی منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس ضمن انتقاد شدید از بلایی که طی سال های اخیر بر سر جشنواره فیلم فجر آمده است اظهار داشت: اصولاً تغییرات نه تنها در حوزه فرهنگ و هنر کشور که در کل سیستم مدیریتی دولت تنها بر مبنای احساسات زودگذر و لحظه ای است! اینقدر مدیران ما در لحظه تصمیم گیری می کنند که حتی نمی توان تصمیم گیری های شان را بر اساس سلیقه شان دانست! اصولاً تجربه ثابت کرده مسئولان سینمایی بر اساس احساسات لحظه ای تصمیم می گیرند نه تعقل و کارشناسی در امور!؛ در واقع می توان بر این امر صحه گذاشت که مدیران ما تحت تأثیر یک جریانی قرار می گیرند، مثلاً به جشنواره ای خارجی می روند و به یکباره تصمیم می گیرند جشنواره فیلم فجر را شبیه فلان جشنواره برگزار کنند!

وی ادامه داد: این اتفاقات نه تنها در جشنواره فیلم فجر که مهمترین رویداد سینمایی کشور است که در بسیاری دیگر از حوزه های فرهنگی نیز نمود عینی دارد؛ به عنوان مثال نمایشگاه کتاب سال ها است که شکل نمایشگاهی و پژوهشی خود را از دست داده و بیشتر مکانی برای کتاب فروشی شده است!

کریمی سپس با بیان اینکه سینمای ایران تحت سیطره افرادی است که در پشت پرده حضور دارند و به صورت رسمی اسامی شان علنی نشده اما همه ما خوب می دانیم که چطور دارند سینما را به نابودی می کشند تصریح کرد: این دست های پشت پرده هستند که برای مدیران، برای سینما و سینماگران تصمیم گیری می کنند؛ آن ها هستند که بر اساس منافع شخصی شان تصمیم می گیرند که جشنواره به چه شکل و در کجا برگزار شود و متأسفانه عقلانیت در این زمینه هیچ جایی ندارد.

این منتقد سینمای کشور سپس با تأکید بر اینکه ۴-۵ سال است جشنواره فیلم فجر رنگ و بوی سابق خود را ندارد و کوچک و یخ زده شده است اظهار داشت: همه چیز در جشنواره فیلم فجر به شکل «شو» شده است! حتی برگزاری جلسات نقد و بررسی فیلم ها نیز فرمایشی است؛ هیچ نقد و بررسی درستی روی آثار انجام نمی شود و اصولاً از اهالی رسانه به عنوان افرادی برای پرکردن فضا استفاده می شود.

وی تأکید کرد: بی تردید می گویم که مسئولان برگزارکننده جشنواره فیلم فجر تنها در پی آن هستند تا عملکرد خود را موجه نشان دهند؛ بیلان های کاری شان را پر کنند و متأسفانه هیچ دغدغه ای برای رشد و اعتلای سینمای کشور و جشنواره آن نداشته و ندارند.

کریمی در خاتمه این گفتگو افزود: وقتی مسئولان دولت دیدگاه های پوپولیستی دارند مدیران زیرمجموعه شان هم بر اساس همین دیدگاه کار و فعالیت می کنند! این اتفاق بسیار ناراحت کننده است که حتی مسئولان برگزارکننده جشنواره طی ۲ سال اخیر به درخواست انبوهی از اهالی رسانه و منتقدان برجسته سینمای کشور که خواستار ادغام بخش های ملی و جهانی جشنواره با یکدیگر و انتخاب برج میلاد به عنوان محل اصلی استقرار اهالی رسانه بودند را نادیده گرفتند و فقط کار خودشان را انجام می دهند؛ در صورتی که اگر مدیری مدبر و بادرایت وجود داشت درخواست انبوهی از کارشناسان سینما را مورد بررسی قرار می داد و دیگر اشتباهات پیشین را تکرار نمی کرد.

آقای داروغه زاده شما با کدام سابقه درخشان سینمایی نظرات شخصی تان را به سینماگران و اهالی رسانه تحمیل می کنید؟ / با خودخواهی، خودرأیی و اشتباهات مکرر جشنواره فیلم فجر را خنثی تر از قبل نکنید! / برج میلاد باید مکان اصلی برگزاری جشنواره باشد

حسین گیتی منتقد پیشکسوت سینما نیز با انتقاد شدید از عملکرد دست اندرکاران جشنواره فیلم فجر اظهار داشت: آقای داروغه زاده شما با کدام سابقه درخشان سینمایی نظرات شخصی تان را به سینماگران و اهالی رسانه تحمیل می کنید؟ شما واقعاً چه سابقه سینمایی جدی دارید که ما از آن بی اطلاع هستیم و چرا مستبدانه هرآنچه خود می خواهید را انجام می دهید و استفاده از نظرات کارشناسان و سینماگران دغدغه مند و حرفه ای را ملاک عمل تان نمی کنید؟

وی خطاب به مدیران و دست اندکاران سینمای کشور و جشنواره فیلم فجر گفت: با خودخواهی، خودرأیی و اشتباهات مکرر جشنواره فیلم فجر را خنثی تر از قبل نکنید؛ شما نادانی را در سینمای ایران رواج می دهید و این اتفاق بسیار بد است؛ برج میلاد بهترین مکان برای برگزاری جشنواره فیلم فجر بود و باید مکان اصلی برگزاری جشنواره باشد! درخواست این اتفاق سال گذشته با ایجاد یک کمپین توسط برخی از حرفه ای ترین منتقدان و نویسندگان سینمایی شکل گرفت اما شما با بهانه اینکه فرصتی تا برگزاری جشنواره باقی نمانده وعده دادید سال آتی این مشکل رفع می شود حالا چرا می خواهید مجدداً ما را به پرت ترین نقطه تهران در پردیس سینمایی ملت ببرید؟

گیتی خاطرنشان کرد: آقای داروغه زاده شما اصلاً می توانید حتی به اندازه ۵ خط یادداشت در رابطه با سینما بنویسید که برای اهالی کارکشته و حرفه ای سینمای ایران تصمیم گیری می کنید؟ بیایید برای یک بار هم که شده دست از خودرأیی بردارید، حرف های دلسوزان سینما را بشنوید و جشنواره فیلم فجر را بیشتر از گذشته خنثی نکنید.

این منتقد تصریح کرد: جشنواره فیلم فجر مهمترین رویداد سینمایی کشور و مهمترین جشن برای پیروزی انقلاب اسلامی است اما به واسطه انتخاب و کارهای غلط مدیران سینمایی چند سالی است ساده و بی سر و صدا و یخ زده برگزار می شود و همین باعث شده تا اهمیت جشنواره حتی برای سینماگران هم بسیار کم شود. کاهش تعداد فیلم های سینمایی، انتخاب مکانی بسیار پرت برای اهالی رسانه، جداسازی اهالی رسانه و هنرمندان از یکدیگر همگی ناشی از لجبازی های نابخردانه دست اندرکاران برگزاری جشنواره است و متأسفانه به انجام این کارهای غلط اصرار دارید!

وی در پایان این گفتگو افزود: متأسفانه نامدیریتی در سینمای ایران تنها به اداره جشنواره فیلم فجر ختم نمی شود و متأسفانه ما شاهد اضمحلال سینمای کشور در تمامی بخش ها هستیم؛ سینمای ایران امروزه مملو از فیلم های سطحی و بی ارزشی همچون «هزارپا» شده است که مدیریت غلط همین آقایان این فاجعه را به وجود آورده؛ ما عموماً با فیلم های مبتذلی روبرو هستیم که روی سینمای فیلمفارسی را سفید کرده اند و سرشار از حرف های رکیک و حرکات سخیف و زننده ای هستند که حال هر مخاطب آگاه و فهیمی را به هم می زند؛ بنده صراحتاً اعلام کی کنم فضاحتی که ما در بسیاری از فیلم های امروز سینمای ایران شاهد هستیم هرگز در سینمای فیلمفارسی شاهد نبودیم و این اتفاق بسیار تلخ و دردآور است.

حواشی متعدد از جمله تفکیک غیرکارشناسی بخش های ملی و جهانی جشنواره فجر از یکدیگر و همینطور انتخاب پردیس سینمایی ملت به عنوان محل استقرار اهالی رسانه باعث شده تا جشنواره ای دلچسب را شاهد نباشیم

لاله محمودی شرق عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران با ارسال یک یادداشت به خبرگزاری سینماپرس نوشت: به عقیده بنده مهمترین اتفاقی که باعث شده تا طی سال های اخیر جشنواره شکوهمندی را شاهد نباشیم جداسازی بخش های ملی و جهانی فیلم فجر از یکدیگر است. این جداسازی باعث شد تا انسجام جشنواره به طور کلی از بین برود و ما شاهد پاره پاره شدن مهمترین رویداد سینمایی کشور باشیم.

از سوی دیگر انتخاب نادرست فیلم ها توسط هیئات انتخاب و انتخاب پردیس سینمایی ملت به عنوان محل استقرار اهالی رسانه در ایام برگزاری جشنواره یکی دیگر از دلایل عدم موفقیت این رویداد سینمایی طی سال های اخیر است و همه این اتفاقات دست در دست هم داده تا ما شاهد جشنواره ای دلچسب و دلنشین نباشیم و نمی دانم چرا مسئولان برگزاری جشنواره همچنان به اشتباهات خودشان اصرار دارند و نظرات منتقدان، رسانه ها و کارشناسان سینما را نمی شوند و به راه غلط شان ادامه می دهند!

جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر از نبود درایت و مدیریت قاطع رنج برده است/کاهش تعداد فیلم ها در جشنواره سی و ششم بزرگترین اشتباه بود

احمدرضا معراجی خبرنگار فیلم نت نیز با ارسال یک یادداشت اختصاصی به سینماپرس نوشت: جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر از نبود درایت و مدیریت قاطع رنج برده است؛ در دو سال گذشته کمی این درایت و هم سو بودن با سینماگران و اهالی رسانه بیشتر شده، اما دوره های مدیریت محمد حیدری را می توان سونامی جشنواره های فجر نامید. محمد حیدری بیش از آنکه مدیر باشد به فکر تشریفات و حاشیه های گل و بلبل دار جشنواره بود.

سال گذشته نسبت به جشنواره سی و پنجم کاهش ۷۰ درصدی هزینه داشتیم و این موضوع را می توان به شاخص ترین دستاورد دبیری ابراهیم داروغه زاده قلمداد کرد اما بزرگترین اشتباه جشنواره سی و ششم کاهش تعداد فیلم های حاضر و نبود فیلم اولی ها در جشنواره بود؛ فیلم اولی هایی که می‌توان گفت در ادوار گذشته جشنواره بهترین آثار به آنها تعلق داشته است. شکر خدا که داروغه زاده همانند همتایان خود در سال‌های گذشته بی اختیار محض نیست و خود صاحب نظر است در حالی که حیدری سمعاً و طاعتاً تحت فرمان رئیس سازمان سینمایی وقت بود و این دهن بینی در آخر پوست خربزه ای شد برای خود رئیس سازمان که بداند در سینمای ایران خصوصاً در صندلی ریاست هیچکس پابرجا و پایدار نخواهد بود.

در آخر امیدوارم که جشنواره سی و هفتم فجر بتواند شروع تازه ای برای سینمای ایران باشد و بتوانیم در سال های آینده شاکله سینمای شریف ایران را در جشنواره فجر داشته باشیم. جشنواره فجر باید نمایش دهنده تمام سینمای ما باشد نه یک ژانر و یا سلیقه خاص.  امیدوارم که جشنواره خوبی را پیش رو داشته باشیم.

آقای دبیر جشنواره صدای ما را می شنوید!؟ / چرا به دغدغه های کارشناسی و دلسوزانه توجه نمی شود؟

اشکان منصوری خبرنگاران باشگاه خبرنگاران جوان نیز با ارسال یک یادداشت کوتاه به سینماپرس نوشت: مسئولان محترم برگزار کننده جشنواره فیلم فجر؛ ما هم هستیم، صدای ما را می شنویند!؟ اهالی رسانه و منتقدان دلسوزانه حرفای خوبی راجع به چرایی جداسازی بخش ملی و جهانی، جداسازی اهالی رسانه و هنرمندان از یکدیگر، محل برگزاری جشنواره و... دارند چرا به این دغدغه های کارشناسی و دلسوزانه توجه نمی شود؟ خلاصه من و شما با هم ما می شویم و باید به حرف های هم احترام بگذاریم!

عملکرد سلیقه ای دبیران و دست اندرکاران باعث افول جدی جشنواره فیلم فجر طی سال های اخیر شده است/ پردیس سینمایی ملت به هیچ عنوان گزینه مناسبی برای برگزاری جشنواره نیست

علی ناصری خبرنگار سرویس فرهنگی هنری خبرگزاری برنا نیز در این باره به سینماپرس گفت: در همه جشنواره های معتبر جهان همیشه دبیر ثابت وجود دارد که نگاه کارشناسی دبیر بر شکل برگزاری جشنواره تأثیر می گذارد؛ در جشنواره های معتبر جهانی همیشه همه چیز ثابت و غیرقابل تغییر است؛ همیشه کاخ جشنواره ثابت است؛ ضوابط و آیین نامه ها ثابت است و غیرقابل تغییر است اما ما سلیقه ای عمل می کنیم!

وی تأکید کرد: عملکرد سلیقه ای دست اندرکاران برگزاری جشنواره طی سال های اخیر باعث افول و نزول جدی این رویداد سینمایی شده و من نمی دانم به چه دلیلی مسئولان بر انجام اشتباهات شان اصرار دارند و خواسته اکثریت منتقدان و اهالی رسانه را هرگز نه می بینند و نه می شوند! آنچه مشخص است این که جشنواره سی و ششم فاجعه بود و پردیس سینمایی ملت به هیچ عنوان گزینه مناسبی برای برگزاری جشنواره نبود و اینکه چطور هنوز مسئولان به این نتیجه نرسیدند و دوباره اشتباه گذشته را تکرار می کنند جای بسی تعجب دارد! من افسوس می خورم که ما هنوز نتوانسته ایم برای برگزاری مهمترین رویداد سینمایی کشورمان یک مکان ثابت به عنوان کاخ جشنواره داشته باشیم! چرا باید مکان مناسبی همچون برج میلاد با همه امکانات عالی اش حذف شود و سینمایی برای برگزاری جشنواره انتخاب شود که نه در محل مناسبی واقع شده و نه هیچ گونه امکانات مناسبی از جمله پارکینگ دارد!

این گزارش ادامه دارد...