سیدرضا منتظری: این روزها ضرب المثل معروف «ماه درخشنده چو پنهان شود شب پره بازیگر میدان شود» زیاد به ذهنم خطور می کند!

اتحاد ده ها رسانه رسمی، برجسته و مجوزدار فرهنگی، هنری و سینمایی کشور با دیدگاه های سیاسی و عقیدتی مختلف و درخواست آن ها از سرپرست سازمان سینمایی مبنی بر عدم اجازه حضور رسانه های غیررسمی شامل شبه رسانه های تلگرامی و اینستاگرامی در کاخ جشنواره و تأکید بر اینکه اعضای برخی سایت‌های مجوزداری که صرفاً به انتشار مطالب کپی و یا زردنویسی‌های حاشیه‌دار می‌پردازند و یا صرفاً در ایام منتهی به جشنواره شروع به فعالیت می‌کنند و طی سال‌های اخیر نیز به خوبی شناسایی شده‌اند، در جایی غیر از کاخ رسانه‌ها به تماشای آثار این رویداد سینمایی بنشینند، اتفاق بسیار نیکویی است که مسئولان سازمان سینمایی، دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم فجر و اهالی رسانه باید این اتحاد، انسجام و یکرنگی با این حجم عظیم و گسترده را به فال نیک بگیرند.

این هم افزایی بی سابقه رسانه های فرهنگی و هنری که در حمایت از وعده شفاف سازی توسط سرپرست سازمان سینمایی صورت گرفته و هدف اصلی و نهایی آن حرکت در مسیر قانون مداری بوده می تواند نقطه عطفی در تاریخ سینمای کشور باشد.

در زمانه ای که بسیاری از رسانه های رسمی کشور به واسطه عملکردهای غلط برخی از مدیران، سینماگران و... چندان مورد توجه قرار نداشتند و ناآگاهانی که تنها سعی در حاشیه سازی و مسموم کردن فضای سینمای کشور داشتند با تأسیس کانال های تلگرامی و صفحات اینستاگرام در غیاب حضور متحدانه رسانه های رسمی بازی را در میدان سینما در دست گرفته بودند با حضور حسین انتظامی در سازمان سینمایی که پیش از این به عنوان معاونت مطبوعاتی فعال بوده و شناخت بسیار خوبی نسبت به رسانه ها داشته و دارد قرار بر این شد که تنها رسانه های قانونی مجوز حضور در جشنواره را پیدا کنند؛ اتفاقی نیک که قطعاً نتیجه نهایی آن به نفع همه سینما است.

اما ای کاش همه چیز در سینمای کشور بر مدار قانون باشد!

قطعاً برای مدیران سازمان سینمایی این اتفاق نیکویی است که یک بار برای همیشه با جدیت در مدار قانونی حرکت کنند و رسانه های رسمی هم با وحدت مطالبات قانونی داشته و فردگرایی در سینما از بین برود و کسی نتواند فضای سینما را مسموم و آلوده کند اما اینک وظیفه آن ها است که پس از این گام نخست به دیگر خواسته و مطالبات قانونی سینماگران و اهالی رسانه نیز نظر داشته باشند.

به عنوان مثال سال گذشته و پیش از برگزاری سی و ششمین جشنواره فیلم فجر کمپینی با حضور صدها تن از چهره های مشهور رسانه ای شکل گرفت که در آن همه اهالی رسانه یکپارچه و متحد با اعتراض نسبت به خنثی و کوچک سازی جشنواره فیلم فجر خواستار آن بودند که جشنواره همچنان در برج میلاد برگزار شود و مسئولان اهالی رسانه را به پردیس سینمایی ملت انتقال ندهند. اما این موضوع با بی تفاوتی مسئولان نسبت به خواسته بخش عمده ای از اهالی رسانه مواجه شد!

جدا از این مسأله کارهای قانونی زیادی در سینمای کشور مغفول مانده و خلأ قوانین به صورت گل درشت در سینما به چشم می خورد؛ ورود بدون مانع برخی افراد با پول های بادآورده در سینما، پرداخت دستمزدهای نجومی به بعضی بازیگران، بلاتکیلفی قانونی شدن صنوف سینمایی همچنان پابرجاست و علیرغم وعده های داده شده مسئولان هیچ اتفاق تازه ای برای برون رفت از این بحران های جدی صورت نگرفته است.

سینمای کشور سرشار از مشکلاتی است که همگی به علت فقدان قانون گذاری مناسب به وجود آمده اند که امید است مسئولان سازمان سینمایی هم اینک و در اولین گام در حالی که حمایت رسانه های قانونی و رسمی کشور را با خود به همراه دارند سعی نمایند تا سینما را عملاً قانون مند کرده و مشکلات و معضلات سینماگران را حل نمایند.

در نهایت اینکه امید است مدیران سینمایی به این حرکت نگاهی ایجابی داشته باشند، نه سلبی و بدبینانه و تلاش کنند تا بر اساس مر قانون همه چیز در سینمای کشور به پیش برود و مغبون فضاسازی های غیررسمی نشوند.