کارگردان نمایش های «یک شب دیگر هم بمان سیلویا» و «زنی که تابستان گذشته رسید» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بسیاری از آثاری که امروزه به اسم تئاتر روی صحنه می روند ضد تئاتر هستند و باعث خرابکاری شدید در حیطه تئاتر شده اند. ما در کدام بخش سرمایه سالاری نداریم که بخواهیم در تئاتر نداشته باشیم؟ متأسفانه سرمایه سالاری در حوزه فرهنگ حرف اول را می زند.

وی ادامه داد: شعار «تئاتر برای همه» دروغ است چرا که «تئاتر تنها برای پولدارها است!» شاید در دوره هایی که مدیران دلسوزی در حوزه تئاتر کشور وجود داشتند این گونه بود اما الآن مدیران فقط دنبال فروش هستند. چند وقت پیش مدیری به من گفت برایمان مهم نیست هنری در تئاتر نباشد؛ همین است که تئاتر فاجعه بار شده، این خیلی دردناک است که یک مدیر هنر برایش مهم نباشد و تنها پول را بشناسد و بس!

یثربی یادآور شد: زنده یاد محمود استادمحمد همیشه گریه می کرد و می گفت هیچ کس نمی داند ما برای رشد تئاتر چه زحماتی کشیدیم و یک دفعه اکیپی به اسم اسپانسر آمد و کل حوزه تئاتر را خراب کرد! تئاتر تا همین چند سال قبل داشت خوب رشد می کرد، قبل از اینکه مسأله اسپانسر و مدیر تولید خصوصی در آن مطرح شود. امروزه اما نمایش ها با هر شیوه ای می خواهند بفروشند و دیده شوند. الآن فقط تئاتر لاکچری می خواهند. تئاترهایی که حاضر هستند برای دکور تئاترشان ده ها میلیون تومان پول خرج کنند اما برایشان هنری بودن آن اصلاً مهم نیست.

این مدرس دانشگاه تأکید کرد: من حاضر هستم با آقایانی که از روی رمان های خارجی اثری را روی صحنه می برند و اسم آن رمان را خراب می کنند مناظره بگذاریم تا همه ببینند که آن ها اصلاً این رمان را نخوانده اند و درکی از آن ندارند.

فیلمنامه نویس فیلم سینمایی «دعوت» با بیان اینکه آلبرکامو می گوید اگر می خواهید تئاتر را در یک کشور بکشید پای کاسب کاران را به تئاتر باز کنید اظهار داشت: این جمله معروف آلبرکامو است. این هنرمندان هستند که نباید اجازه دهند تئاتر به دست کاسب کاران بیفتد چون نان دانی بسیار خوبی است برای کسانی که فکر کسب سود هستند.

این هنرمند مطرح سپس تصریح کرد: تا وقتی مدیران ما خودشان جزو کسانی هستند که درصد می گیرند و خودشان جزو تهیه کنندگان و اسپانسرها هستند و زیر لوای اسم های دروغین و کذب که بچه ها و فامیل های شان هستند کار می کنند وضعیت این گونه است. جالب تر این است که برخی از این افرادمستقیم به کارگردانان می گویند درصد ما چقدر است؟ بنده تأکید می کنم ما تا وقتی این مدیران را داریم هرگز تئاتر هنری نخواهیم داشت!

یثربی ادامه داد: از سوی دیگر وقتی تئاتری های مطرح ما به فکر سالن زدن برای درآمد بیشتر افتاده اند و ما دیگر تئاتر آکادمیک نداریم چون اساتید دغدغه فروش برای سالن شان را دارند  و سخیف ترین کارها را راه می دهد و به کسانی که کار هنری می کنند سالن نمی دهند و به کسانی که کار چاله میدانی می کنند مجوز می دهند ما چطور می توانیم بگوییم تئاتر داریم؟

این کارگردان مطرح تئاتر کشور با انتقاد شدید از وضعیت امروز تئاتر تصریح کرد: رقص و آواز را به اسم تئاتر به خورد مردم می دهند آن هم به اسم تئاتر موزیکال! از سالن های بسیار کوچک گرفته تا بزرگ همه دارند قر کمر می ریزند! این یعنی تئاتر تمام شده! تئاتر در کشور ما به پایان رسیده و فاتحه اش خوانده شده است و دیگر هیچ امیدی هم به نجات آن نداریم.

کارگردان نمایش های «سرخ سوزان» و «بانویی برای همیشه» در بخش دیگری از این گفتگو یادآور شد: سال ها قبل برخی سالن دارها و مدیران و کارگردانان دنبال ستاره های سینما در تئاتر بودند و بعد به سمت کارهای لاکچری رفتند. بازیگران سینما مانند نیکی کریمی و محمدرضا فروتن به تئاتر آمدند و تئاترها شکست خورد. الآن وضعیت به مراتب بدتر شده! کسانی که واقعاً تئاتری هستند و دیالوگ بلد هستند بنویسد جایی برای کار ندارند و در عوض ستاره های سینما در تئاتر جولان می دهند!

نویسنده کتاب «پستچی» خاطرنشان کرد: برشت می گوید تئاتر اجتماعی ترین و پویاترین بخش هنر است چون مردم از نزدیک مواجهه نفس به نفس با تولید یک اثر هنری و بازیگر محبوب شان دارند. تئاتر برای همین ویژگی هایش است که از مردم روشنفکر گرفته تا مردم عادی دوستش دارند؛ اما همین اتفاق باعث شده تا این هنر همواره آسیب پذیرترین و ضعیف ترین بخش هنری باشد.

یثربی افزود: تئاتر در کشور ما سال ها دست اکیپی خاص بود و حالا عنان گسیخته به دست اسپانسرهایی که کبابی دارند و ماشین فروشی دارند و برج ساز هستند افتاده است. تئاتر از دسترس عموم خارج شده و تنها برای کسانی است که آنقدر پول های باد آورده دارند که برایشان هزینه کرد بلیت های نجومی اهمیتی ندارد.

این هنرمند سپس با انتقاد از مدیر مرکز هنرهای نمایشی اظهار داشت: ایشان در حال حاضر از هر کسی بی قدرت تر است و این  اسپانسرها هستند که خط مشی به مرکز هنرهای نمایشی می دهند چون پول می آورند. قبلاً یک گروه حرفه ای سالی یک بار سالن داشت. الآن می گویند فقط بر اساس فروش به افراد سالن می دهیم این چه حرف و چه رفتاری است؟

وی ادامه داد: من همیشه کارهایم پرفروش بوده اما الآن می خواهند ببینند تهیه کننده میلیاردی دارم یا نه؟ چون تهیه کننده میلیاردی ندارم اسم بنده نوعی برای ابد از تئاتر کشور خط می خورد. تئاتر در ایران حذف شده و مردم به اسم تئاتر شو می بینند و آن هم شوهایی که کپی دست هزارم کشورهای عربی مانند امارات است نه حتی فرانسه و انگلیس!

وی در پایان این گفتگو افزود: مردم تئاتر ندیده فکر می کنند ئئاتر این اجراهایی است که آن ها را عقب مانده می کند. من به عنوان فردی که ۸ بار جایزه بهترین نمایشنامه نویسی از جشنواره فجر را گرفتم اجازه کار ندارم. کجا هستند امثال اکبر زنجانپورها؟ فهیمه راستکارها؟ اکبر رادی ها؟ محمود استادمحمدها؟؛ افسوس که تئاتر برای امروز مرده است!