کارگردان فیلم های سینمایی «بچه های جسور» و «سهم من از زندگی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: باندبازی و رفیق بازی در سینمای ایران بیداد می کند؛ به گونه ای باید بگویم که وضعیت سینما درست مانند وضعیت جامعه مان است. همانطور که مدیران اجتماعی و رفاهی و اقتصادی و... عملکرد خوبی ندارند مدیران فرهنگی هم به همان شیوه عمل می کنند، در واقع به نوعی همه سیستم مدیریتی به یک شکل است و از این رو در این شرایط بحرانی نمی توان انتظار داشت که سینما عملکردی درست داشته باشد.

وی تأکید کرد: بحران امروز در همه بخش ها وجود دارد و این بحران هرگز درست نمی شود مگر آنکه مدیری دغدغه مند و عدالت طلب و درستکار اداره امور را در دست بگیرد. بگذارید یک مثال برای شما بزنم؛ اگر یک پیش نماز از زندگی ها و حرکات حضرت علی (ع) برای ما بگوید زمانی حرف هایش در قلب و ذهن ما اثرگذار می شود که خودش زندگی اش علی وار باشد، در غیر این صورت هیچ کس حرف هایش را باور نمی کند. به همین دلیل ما امروزه به مدیرانی در سینما احتیاج داریم که شعار ندهند، عمل کنند و عمل گرا باشند و دغدغه های هنرمندان را به خوبی درک کنند.

سیفی یادآور شد: متأسفانه اوضاع بحرانی سینما مربوط به یک سال و دو سال و یک مدیر و چند مدیر نمی شود؛ سینمای ما از میانه های دهه ۶۰ به هم ریخت چرا که هیچ فرد دغدغه مندی نبود که سینما را به درستی اداره کند، به همین دلیل برخی از سینماداران و صاحبان سرمایه و... با هم کنسرسیوم تشکیل دادند و سینما را تحت اختیار خود گرفتند و امروزه همان افراد وضعیت را به جایی رسانده اند که در سینما فقط اراجیف نمایش می دهند و ما را به یک بحران عظیم فرهنگی و اخلاقی در عرصه هنر هفتم کشانده اند.

این سینماگر با بیان اینکه مسئولان سینمایی از فیلم های فرهنگی و سالم حمایتی ندارند و دست و پای این گونه فیلم ها را می بندند اظهار داشت: از سوی دیگر ما با فیلم هایی روبرو هستیم که شأن هنر و هنرمند را زیر سوأل می برند، کمدی های سخیف که جای خود دارند ما حتی در سینمای کودک هم با فیلم هایی مواجهیم که نه تنها هیچ دستاوردی برای کودکان و نوجوانان محسوب نمی شوند بلکه رفتارهای زشتی مانند خودکشی را به آن ها آموزش می دهند؛ واقعاً این چه فیلم هایی است که برای کودکان و نوجوانان ساخته می شود؟

کارگردان فیلم های سینمایی «به خاطر خواهرم» و «محکومین بهشت» تأکید کرد: مسئولان ما همیشه می گویند که این اتفاقات به دلیل آن است که مردم در کل دنیا رفتارشان عوض شده، این در حالی است که اخلاق دنیا عوض نشده و ما اخلاق و تفکرات مان عوض شده! این ما هستیم که به جای پیشرفت فکری و رفتاری مرتب در حال پسرفت و عقبگرد هستیم و این مایه شرمساری است.

سیفی متذکر شد:  انصاف و عدالت در سینمای ایران هیچ جایی ندارد؛ امروزه برای اکران کردن یک فیلم به لیست بازیگرانش نگاه می کنند و اگر بازیگران مورد نظرشان در آن فیلم حضور نداشته باشند بهانه های واهی می آورند که سالن های مان پر است و فیلمساز را به سمت نهادهای دولتی مانند بنیاد سینمای فارابی و وزارت ارشاد هدایت می کنند و در آنجا هم هیچ کمکی به سینماگران نمی شود، باعث تأسف است که حتی سینماهای حوزه هنری هم که باید تنها به فیلم های ارزشی و فرهنگی توجه کنند، این حمایتی از این نوع آثار نمی کنند و به همین علت است که روز به روز جای خالی اندیشه و فرهنگ در سینما بیشتر احساس می شود.

وی در همین راستا افزود: وقتی یک وزیر برای اداره فرهنگ و هنر کشور انتخاب می شود که اصلاً اهل سینما نیست دیگر چه توقعی جز این می توان داشت؟ بنده چند بار از همین شخص وزیر درخواست دیدار داشته ام اما به دلیل آنکه به سینماگران بهایی نمی دهند به بنده وقت ندادند. منی که ۴۵ سال است برای اعتلای فرهنگ و هنر این کشور زحمت کشیده ام و فیلم ساخته ام، بنده ای که جشنواره فجر را در این کشور پایه گذاری کردم؛ اما وقت شان برای ما نیست. این ها اصلاً خط کاری شان برای سینما مشخص نیست و نمی دانند سینما را می خواهند یا نه!

این کارگردان سینما با بیان اینکه قریب ۳ سال تمام است فیلم جدیدم بلاتکلیف مانده و هیچ کس از اکران آن حمایت نمی کند تصریح کرد: این در حالی است که آقایان مدعی هستند که بین فیلمسازان تبعیض قائل نمی شوند! سوأل اینجاست که چرا بنده نوعی وقتی یک فیلمی می سازم بعد از ۳ سال نمی تواند اکران شود اما فیلم برخی افراد حتی زمانی که در مرحله فیلمبرداری است تاریخ اکرانش مشخص می شود؟

سیفی ادامه داد: سینمای ما از پایه خراب است و ایراد دارد، آقایان اگر تبعیض قائل نمی شوند باید سیستمی را طراحی کنند که من نوعی وقتی فیلمم ساخته شد اتوماتیک اکران بگیرد؛ آقایان باید به این بیندیشند که ما فیلمسازان باید به محتوا و اندیشه و نیاز فردا فکر کنیم نه اینکه دغدغه مان این باشد فیلم مان چگونه و چه زمانی اکران می شود!

وی با انتقاد شدید از مسئولان سینمای کشور گفت: بنده چند وقت قبل به آقای ایل بیگی گفتم اگر وضعیت فیلمم روشن نشود همه خبرنگاران رسانه های سینمایی و مطرح را دعوت می کنم و در مقابل آن ها فیلم جدیدم «بادسوار» را آتش می زنم؛ ایشان به من گفتند شما این کار را نمی کنید! اما من گفتم این کار را می کنم و خواهم کرد! همه دیگر باید بدانند که این افراد فیلم های ما را می سوزانند و خود ما را نیز می سوزانند.

این سینماگر در خاتمه این گفتگو اظهار داشت: سینما ما درست نشده و نمی شود؛ بنده که دیگر واقعاً امیدم را به طور کل از دست داده ام، وضعیت سینما درست مانند وضعیت اختلاس ها و دزدی ها در کشور است، هر وقت آن ها درست شد بی عدالتی های مکرر در سینما هم درست خواهد شد در غیر این صورت امید واهی داشتن هیچ فایده ای ندارد و عبث است!