مروستي با اعلام اين خبر درباره اثري که قرار بر اين است از وي منتشر شود، به خبرنگار ما گفت: فکر ميکنم يک بخش مهم در هنر «جسارت» است که يک هنرمند بتواند افکار خود را نسبت به توانايي که دارد، به معرض نقد و بررسي عموم بگذارد. مدتهاست درگير تفکر در مورد ارائه ژانر خاصي در موسيقي پاپ هستم که بتواند تمام اجزاء ساخت يک قطعه با کلام را در کنار شاخصههاي موسيقي حرفهاي به نحوي ارزشمند بروز دهد. نميدانم اين آلبوم که نام «لحظههاي بيهوا» را براي آن انتخاب کردهام ميتواند آنطور که شايسته است، منرا به هدفم برساند يا خير اما مطمئنم براي اولين قدم، محکم و با تدبير گام برداشتهام هرچند که در نهايت همهچيز به سليقه و علاقه مخاطب ختم ميشود. اين آلبوم شامل 10 قطعه است که نزديک به 80 درصد ساخت موسيقي آنرا به شخصه انجام دادهام و امير شاملو نيز براي تنوع در رنگآميزي قطعات آلبوم در ساخت دو ملودي من را ياري داده است در تنظيم يکي دو قطعه هم با علي بيرنگ همکاري داشته ام. ترانه هاي «لحظههاي بيهوا» هم سروده زهرا عاملي، امير شاملو، مريم اسدي، امير بامشاد و داود رحمت اللهي است، در ضمن دو قطعه بيکلام که يکي سلوي ويلون در تلفيق موسيقي جاز و ارکسترال است و ديگري سلوي سهتار با توجه به معيارهاي موسيقي سنتي در تلفيق با موسيقي اکترونيک است در اين آلبوم قرار دارد که اميدوارم مورد توجه قرار بگيرند.

وي درباره آغاز زندگي موسيقايي اش توضيح داد و گفت: فکر ميکنم از تفکر و علاقهاي که خانوادهام نسبت به اين هنر داشتند زندگي موسيقايي ام شروع شد، زيرا به خاطر دارم با اينکه تنها 5 سال داشتم، با تشويق آنها نواختن تنبک را آغاز کردم. از آنجاييکه ريتم رکن اصلي موسيقي محسوب ميشود، اين ساز توانست به خوبي منرا در اين زمينه ياري دهد. بعد از دو سال در کنار آن، به نواختن پيانو روي آوردم. 10 ساله که بودم در جشنواره فجر سال 70 جايزه برترين نوازنده تنبک در سطح ايران را کسب کردم و اين نقطه عطفي براي من در ادامه اين مسير بود. پس از آن، به آموزش سازهاي ايراني مانند سهتار، تار، سنتور و در نهايت ويلن روي آوردم و اين ساز اصلي من شد همزمان با ورود به ارکستر جوانان پارس به عنوان کنسرت مايستر به پيشنهاد آقاي ناصر نظر، به ادامه تعليم ويولون نزد استاد تارخانيان که از بهترين مدرسان ويلن و ويولا در ايران هستند، مشغول شدم و هر آنچه در آن دوران آموختم از لطف و محبت ايشان بوده است. تقريبا 15 ساله بودم که در کنار عليرضا مشايخي آهنگسازي تمرين ميکردم و در همان دوران نيز آواز موسيقي سنتي را زير نظر نصرالله ناصحپور کار کردم و اينگونه موسيقي هنوز در قصه زندگي من جريان دارد.

مروستي در ادامه صحبت هايش خاطرنشان کرد: خانواده در گرايش و هدفمندي زندگي فرزندان سهيم هستند و انرژي اوليه در جهت پرورش استعدادها از سوي آنها متصاعد ميشود. در خانواده من هيچوقت اجباري وجود نداشت و هميشه شرايط به نحوي فراهم ميشد که ابراز تمايل از سوي من صورت بگيرد. حتي وقتي تصميم گرفتم در رشته رياضي تحصيل کنم و زمانيکه براي تحصيل رشته معماري را انتخاب کردم، با مخالفت مواجه نشدم. معماري و عکاسي هميشه جزء علايق من بودهاند هر چند موسيقي را براي ادامه تحصيل انتخاب کردم و تحصيلاتم را در اين هنر تا مقطع فوقليسانس ادامه دادم واز افتخاراتم نزديک به دو سال تدريس در رشته نوازندگي و آهنگسازي در دانشگاه تهران است.

ميثم مروستي همچنين در اين گفتگو درباره چگونگي شکل گيري همکاري اش با خوانندگان مطرح موسيقي پاپ به عنوان نوازنده، گفت: حدود سال 76 در حالي که 16 ساله بودم و در کلاس سوم دبيرستان تحصيل ميکردم، تنظيم چندين قطعه از قطعات آلبوم استاد ايرج را انجام دادم که در همان سال منتشر شدند و اين شروع کار من در دنياي حرفهاي موسيقي پاپ به عنوان تنظيمکننده و البته بدو آشناييام با احسان خواجهاميري بود. سپس در آلبوم «آدم و حوا» همکاري با شادروان ناصر عبداللهي را تجربه کردم و به اين ترتيب در کنار نوازندگي، به صورت حرفهاي به آهنگسازي و تنظيمکنندگي پرداختم.

لازم به ذکر است که آلبوم «لحظه هاي بيهوا» به زودي با خوانندگي ميثم روانه بازار موسيقي کشور خواهد شد.

انتهاي پيام/ن.ف