روح الله جعفری در نقد فیلم «چه خوبه که برگشتی» در گفت و گو با سینماپرس گفت: داریوش مهرجویی کارنامه پرباری در حوزه کارگردانی دارد اما چند سالی است که از جایگاهی که در ذهن سینما دوستان و علاقمندان به حوزه کاری اش داشته، فاصله گرفته است. لذا در فیلم های اخیرش خود را ملکف به داستان گویی برای مخاطب نمی کند و در حوزه بازیگری هیچ قاعده و قانونی برای گرفتن بازی های روان، دوست داشتنی و استاندارد ندارد.

وی ادامه داد: در صحنه پردازی و طراحی لباس نقطه قوتی در کارهایش دیده نمی شود و مهم تر این که جنس روایتی که برای فیلم هایش انتخاب می کند به آن چه قصد داستان گویی آن را دارد متفاوت است. به همین دلیل تماشاگر با دیدن چند اثر اخیر مهرجویی دچار پریشانی حال می شود که آیا این مهرجویی همانی است که فیلم های تاثیرگذار قبل و بعد از انقلاب را در یک مقطع ساخته است. پرداختن به چنین حال و هوایی را نمی توان پرداختنی به سینمایی شاعرانه قلمداد کرد.

این منتقد سینما با تاکید بر این نکته که در فیلم «چه خوبه که برگشتی» گویی مهرجویی تنها دغدغه این را دارد که مدتی سرگرم شو، تصریح کرد: گویی به همین دلیل است که بدون رعایت مولفه های روز دنیا در پشت دوربین قرار می گیرد.

جعفری خاطرنشان کرد: ای کاش مهرجویی پشت دوربین قرار نگیرد تا تصویر دوست داشتنی که تماشاگر از دیدن فیلم های پیشینش چون «گاو»، «آقای هالو»، «میهمان مامان» «بانو» و «هامون» در ذهن دارد آشفته و مغشوش نشود. به امید روزی که مهرجویی را دوباره در اوج ببینیم.

انتهای پیام/ف/ن.ف