پژمان مظاهری پور درگفت و گو با خبرنگار سینماپرس ضمن بیان اینکه در سینمای مستند تهیه کنندگان به معنای واقعی اجازه کار کردن ندارند، در این رابطه اظهار داشت: سفارش دهندگان سینمای مستند در کشور ما بیشترنهادهای دولتی و یا تلویزیون هستند و به همین دلیل بخش خصوصی در حوزه سینمای مستند خود را نشان نداده و به همین دلیل بیشتر تهیه کنندگان در سینمای مستند مجری طرح هستند و بر سرمایه گذاری اشراف ندارند. از سوی دیگر به دلیل محدود بودن سرمایه، با واگذاری این بخش به کارگردان، آنها خودشان تبدیل به تهیه کننده کار نیز می‌شوند.

کارگردان مستند «ایران پس از هزاره ها»  ادامه داد: نهادهای دولتی مدتی است که به دلیل عدم وجود بودجه کارشان در حوزه تولید فیلم‌های مستند متوقف شده است، مستندسازان دیگر امروز به قشری قیر تبدیل شده اند که در چنین شرایطی تمایلی برای کار کردن در این حوزه ندارند.

مظاهری پور تصریح کرد: البته انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند که متشکل از تهیه کنندگان حرفه‌ای نیز هستند وجود دارد که وظیفه آن نیز جذب سرمایه، مشخص کردن الزام تولید پروژه، مخاطب سنجی،  نیازسنجی و... است، بنابرایننمی توانیم ادعا کنیم که تهیه کنندگی حرفه‌ای در سینمای مستند وجود ندارد بلکه این حرفه وجود دارد و باید گسترش پیدا کند به شرط آنکه سرمایه وارد این حوزه شده و دست واسطه‌ها در این حرفه برچیده شود.

کارگردان مستند«دستگرد یزدشاپوران» در ادامه در رابطه با نقش واسطه‌ها در تهیه کنندگی سینمای مستند، گفت: با حذف واسطه‌ها از این حوزه و شناختن تهیه کنندگان واقعی در سینمای مستند و همچنین واگذار کردن امتیاز پخش به صورت حرفه ای به خود تهیه کننده می‌توان به آینده سینمای مستند امیدوارتر بود.

این مستندساز در رابطه با مخاطبان سینمای مستند، تصریح کرد: سینمای مستند مخاطبان خود را دارد. برای مثال در سینما حقیقت سالن ها مملو از جمعیت بود که این خود نشان از اهمیت این بخش برای مخاطبان دارد، اما همانطور که نمی شود اثر یک نقاش درجه یک را در گوشه خیابان به فروش رساند فیلم های مستند را نیز نمی شود در هر سالنی به نمایش گذاشت. البته در حال حاضر خانه هنرمندان، پردیس قلهک، و... نمایش فیلم مستند را انجام می دهند که باید گسترش پیدا کند. من معتقدم هرچیزی باید در زمان و مکان خود اتفاق بیافتد، فیلم مستند نیز باید در سالن های خاص برای مخاطبان خاص خود به نمایش گذاشته شود.

مظاهری پور خاطر نشان کرد: مهمترین بحث در سینمای مستند داشتن سرمایه است، این نبود سرمایه موجب بیکاری و بیکاری فیلمسازان نیز موجب از رونق افتادن سینمای مستند می شود، فیلمسازان مطرحی هستند که طرح برای تولید دارند اما به دلیل عدم سرمایه قادر به ساخت فیلم خود نیستند، بنابراین عدم وجود این سرمایه مهمترین دلیل کاهش کیفیت در سینمای مستند شده است.

پژمان مظاهری پور، که تاکنون عضو هیات داوران صندوق مستند ایران در سومین دوره جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران ( سینما حقیقت ) و عضو هیأت داوران بخش مستند پانزدهمین جشن سینمای ایران ۱۳۹۰ تاکنون تهیه وکار گردانی فیلم های مستند با موضوع باستان شناسی وتاریخ و محیط زیست زیادی را در کارنامه خود داشته است.