بنابراین گزارش، عباسیان در ادامه درباره حضور سینمای ایران در جشنواره كن به سینماپرس گفت: یک مورد دیگر که آفتی برای سینمای ایران است سفر بی خاصیت برخی ازمدیران سینمایی و فیلمسازان است که در این مورد این سفرها به عرف تبدیل شده است. این سفرها در صورتی که با هزینه شخصی باشد مشکلی نیست اما مدیران سینمایی و سینماگران در حالی با هزینه دولتی به این سفر می روند که حتی ابتدایی ترین مورد یعنی زبان انگلیسی را هم بلند نیستند. اهالی سینما با هزینه های دولتی بدون هرگونه پیش زمینه و تسلطی به زبان خارجی عازم کن می شوند. آنها حتی برنامه ریزی هم برای این سفر جهت انجام مذاکرات و ثبت قرارداد ندارند و صرفا به عنوان یک توریست بدون مطالعه و فقط برای تماشای فیلم‌ها می روند حتی بعضی اوقات دیده شده که به تماشای فیلم هم نمی روند!

محمدرضا عباسیان با بیان اینكه برآیند کلی حضور بین المللی برای سینمای ایران مفید خواهد بود درباره فرصت های حضور سینمای ایران در جشواره کن افزود: بیشترین حضور کشورهای منطقه در جشنواره برلین و کن است و این جشنواره ها در نگاه اول برای فیلمسازان و مدیران یک فرصتی است که در جشنواره ها حضور داشته باشند و از نزدیک شاهد چگونگی برگزاری آن باشند چراکه به نظر من دیدن یک بار آن اتفاق خوبی خواهد بود که با فضای حرفه‌ای عرضه فیلم در دنیا آشنا باشند و از آخرین فیلم های روز دیدن کنند.

وی ادامه داد: مسلط بودن به زبان خارجی به برقراری ارتباطات كمك بیشتری می‌كند. این سفرهای مدیریتی باید به همکاری مشترک ختم شود، همانطور كه در سینمای دنیا کمتر بوجود می آید كه فیلم محصول یک کشور باشد چراکه غالب تولیدات سینمای دنیا تولیدات مشترک است و چند کشور برای تولید یک فیلم مشارکت می‌کنند، اگر این سفرها منجر به تولید آثار مشترک شود قطعا اتفاق خوبی خواهد بود.

عباسیان در عین حال درباره ابعاد آموزشی حضور در جشنواره کن اظهار داشت: اگر آموزش به این معنا باشد که فیلمساز با دیدن فیلم هایی که در جشنواره اکران می شود آموزش می بیند، که همان فیلم ها با کیفیت بالا بعد از مدت کوتاهی با زیرنویس در تهران وجود دارد ولی آن مسئله ای که در حاشیه جشنواره هایی مانند کن و برلین اتفاق می افتد شامل ملاقات ها و برقراری ارتباط ها است که در دو حوزه اصلی خرید و فروش انجام می شود . اما وقتی هیاتی را به جشنواره کن می فرستیم تا درباره نحوه تولیدات سالیانه کشورها اطلاعات کسب کند تاثیر بیشتری خواهد داشت یعنی پروسه تولید در کشورهایی مثل آمریکا،آلمان و انگلیس به چه صورت انجام می شود که ظرف سه هفته یک فیلم سینمایی را با چه امکاناتی تولید می کنند.

وی ادامه داد: شاید اگر گروهی از تهیه کننده ها و فیلمبرداران سینمای ایران را به پشت صحنه تولید یک فیلم بفرستیم جنبه آموزشی بیشتری دارد چون آن چیزی که در جشنواره‌ای مثل کن می تواند جنبه آموزشی داشته باشد مهمتر از جشنواره، بازار فیلم آن است که می تواند کمک کننده باشد.

رئیس سابق موسسه رسانه‌های تصویری خاطرنشان کرد: برای مدیرانی که در ایران جشنواره برگزار می کنند جشنواره کن محل خوبی است که از روش های برگزاری و اجرایی آن تجربه‌هایی را کسب کنند ولی کن برای فیلمساز به تنهایی هیچ جنبه آموزشی ندارد.

عباسیان درباره الگوبرداری وی از جشنواره کن برای سی‌ و یكمین جشنواره فیلم فجر گفت: از کن چیزی الگو برنداشتم اما از جشنواره برلین ایده‌هایی را گرفتم چون این جشنواره محبوب من است و فارغ از نگاه سیاسی به لحاظ تخصصی و فیلم هایی که نمایش داده می‌شود راحت تر می‌توان فیلم ها را دید و آن نمایش و شویی که در کن است در برلین وجود ندارد. برای نمونه ما در دوره 31 فیلم فجر با الگوبرداری از برلین یک مینی کاتالوگ را منتشر کردیم که خبرنگاران بدون حمل کاتالوگ اصلی به راحتی به آن دسترسی داشتند و یا شاید در بخش تشریفات هم از جشنواره های خارج از کشور ایده گرفتم.

وی درباره نقش لابی در مناسبات جشنواره کن خاطرنشان کرد: لابی حرف اول را در صنعت سینما می‌زند که این موضوع در سینمای ایران نیز همین روال را دارد، با وجود اینکه سینما مدیوم پیشرفته است بازار فیلم در دنیا هنوز به صورت سنتی و چهره به چهره فعالیت می کند و صنعت سینما در دنیا همچنان براساس لابی انجام می‌گیرد که این موضوع در جشنواره فیلم فجر هم وجود دارد.

عباسیان درباره جدی گرفتن آثار سینمای ایران در جشنواره کن گفت: سینمای ایران در هرصورت سینمای جدی و حرفه‌ای است اما ما برای عرضه بین المللی فیلم تولید نمی کنیم به این معنا كه فیلم صادراتی نمی سازیم چراکه بیشتر مخاطب ما داخلی است و طبیعتا سازوکار بین المللی آن را از تولید تا عرضه نداریم .

وی با بیان اینکه سینمای ایران به عنوان یک سینمای هنری و آرتیستیک جایگاه بسیار حرفه‌ای و والایی دارد ادامه داد: وجه هنری سینمای ما جذاب و پراهمیت است، فیلم ایرانی در جشنواره خارجی می‌درخشد و اگر در عرضه بین المللی فیلم در اختیار یک کمپانی خوب قرار بگیرد می تواند به فروش خوبی در سینماهای دنیا دست یابد به عنوان نمونه اصغر فرهادی با «جدایی نادر از سیمین» تجربه خوبی در این زمینه داشت. اما برآیند فروش محصولات سینما و تلویزیون ایران در كن صفر است و چرایی آن بحث طولانی‌ را می‌طلبد اما دلیل نمی شود که چون نمی فروشیم در این عرصه شرکت نکنیم چراکه به هر شکل باید پرچم ما در این جشنواره‌ها بالا باشد.

عباسیان با بیان اینکه در عرصه بین المللی باید تغییراتی انجام شود گفت: دوستانی که سالیان زیادی مسئولیت این حوزه را برعهده داشته اند همچنان حضور دارند و با همان روش سنتی و قدیمی این بخش مهم را مدیریت می‌کنند و اهمیتی هم برای فروش آثار ایرانی قائل نیستند. آنها تنها محافظه کاری خاصی را ادامه می دهند تا بتوانند همچنان جشنواره بازی‌های خود را ادامه دهند. با این روش اتفاقی برای سینمای ایران در جشنواره هایی مثل کن نمی‌افتد و ما جهانی نمی شویم.