خبرگزاری فارس - محمدتقی فهیم : طی دو دهه اخیر فیلم مستند نه تنها در کشورهای دارای سینمای غالب بلکه دربسیاری از کشورهای  جهان تا حدودی به جایگاه شایسته اش دست یافته است. نکته بارز قضیه دراین است که این نوع فیلمسازی در ممالک اهل سینما بیشتر از همه سردمداری می کند چرا که دلایل بسیاری حکایت از آینده ی این سینما دارد. فردای سینما با فیلم و گرایش مستند رقم خواهد خورد. این واقعیت و باور به خصوص از سوی جامعه صنفی حامی مستند سازی و رسانه ها همواره مورد توجه و تقویت واقع  شده است.

متاسفانه درکشورما هنوز که هنوز است فیلم مستند جایگاهی یتیم گونه دارد. اگر چه مستند سازی ایران در گرایش کمی قابل قیاس با دهه های قبل نیست با این حال مهجوریت آن نیز غیرقابل کتمان است. رسانه‌ها به شکل سنتی از اهمیت و ارزش های فیلم مستند غافل و دنباله رو جاذبه های فیلم بلند داستانی هستند. از آنجا که اغلب اخبار تولید و نمایش فیلم ها از کانال های غیرتولیدی رسانه ها تامین می شود، شاید بتوان عملکرد خبرنگاران و رسانه ها را در بی یا کم توجهی به فیلم مستند، توجیه کرد، اما وقتی جشنواره ها و روابط عمومی های این رویدادها از کنار اطلاع دهی و ارسال اخبار پیرامون فیلم های مستند و کوتاه، ناخن خشکی به خرج می دهند جای تامل جدی دارد  . مثلا در نظر بگیرید که درباره فعالیت هیات انتخاب بخش فیلم های بلند جشن خانه سینما هر دو سه روز یک خبر از سوی روابط عمومی این مجموعه، به رسانه ها ارسال می شود. تعداد آثار با اعلام اسامی شرکت کنندگان اطلاع رسانی شده و حتی هر چند روز خبری از تعداد فیلمی که هیات انتخاب به تماشا نشسته اند را روانه رسانه ها می کنند و ... اما دریغ از یک خبر درباره فیلم های مستند. در واقع الان ارسال کنندگان فیلم مستند به جشن خانه سینما، حداقل نمی دانند که آیا فیلمشان به این رویداد رسیده است یا نه؟

پرسش جدی این است که آیا باید برای روابط عمومی خانه سینما فرقی میان فیلم بلند و کوتاه و مستند وجود داشته باشد؟ چرا باید چنین تفاوت و بی عدالتی در حق فیلم مستند روا داشته شود؟ باز هم اگر این روابط عمومی اخباری درباره همه بخش ها به رسانه ها ارسال می کرد، ولی رسانه ها (به دلیل جذابیت بیشتر فیلم بلند)   به خبرهای درباره آثار کوتاه و مستند، التفاتی نشان نمی دادند گله چندانی درکار نبود، ولی مشکل دراین است که متولیان جشن و روابط عمومی هایشان هم مرعوب فیلم بلندند تا جایی که اصلا از بقیه بی‌خبرند!  

اما تاسف آور تر اینکه حتی سایت های متعلق به صنوفی مانند انجمن مستندسازان ایران، انجمن تهیه کنندگان فیلم مستند، سایت مرکز گسترش و ... نیز دراین کم کاری و بی خبر گذاشتن مستندسازان، منتظر عملکرد روابط عمومی خانه سینما هستند! از روابط عمومی خانه سینما که اساسا نمی توان متوقع عملکردی پدرانه درحق این یتیم بود ، حال آنکه از  صنوف مربوطه  انتظار می رود که در قد و قواره مادری باسواد و دلسوز(به منظور رونق مستندسازی کشور) ظاهر شوند. هیهات.