افتتاحیه جشنواره فیلم کن امسال با این فیلم کنجکاوبرانگیز که حالا روی پرده رفته است شروع شد اما «گریس ِ موناکو» نتوانست انتظارها را برآوره کند و اغلب منتقدان آن را اثری مایوس کننده قلمداد کردند و حتی فرزندان گریس کلی فیلم را سراسر دروغ و تخیل نویسنده و کارگردان دانستند که صرفا بخاطر مقاصد تجاری ساخته شده است.

از مارنی تا موناکو

«گریس ِ موناکو» شروع نسبتا درگیر کننده و خوبی دارد فیلم با چالش جدی گریس کلی در مقابل پیشنهاد وسوسه برانگیز آلفرد هیچکاک برای بازی در فیلم «مارنی» روبرو می شود .وی که سال‌هاست از هالیوود دور بوده بسیار دلتنگ دوستان و روزگار خوشی است که در زمان بازیگری داشته و حالا سعی می کند شوهرش و مردم کشور موناکو را که سخت با ادامه فعالیت های بازیگری اش مخالفت می کنند و این حرفه را در شان بانوی اول کشورشان نمی بینند متقاعد کند که بازگشت به عالم فیلم و سینما منافاتی با وظایف درباری اش ندارد.

تا اینجای قصه که حدود بیست دقیقه ابتدایی فیلم را در بر می گیرد کارگردان موفق به قصه گویی و جذب مخاطب می شود اما فیلم به ناگاه شروع می کند به از این شاخه به آن شاخه پریدن و تماشاگری که همچنان منتظر ادامه روند فیلم در مسیر قصه مطرح شده مانده با انبوهی از خرده داستانک های فاقد کشش مواجه می شود که کسل کننده و بعضا مانند داستان خواهر شوهر گریس بی ربط هستند. فیلم بین به تصویر کشیدن زندگی خصوصی گریس کلی و شوهرش و مسایل سیاسی حول حوش زندگی آ نها قادر به ایجاد موازنه نیست و در نتیجه رخدادهای سیاسی که می توانستند نقش پر رنگ کلی را در جریانات کشوری و مسایل بین المللی نشان دهند بیشتر شبیه به مستند های خشک مربوط به اتاق جنگ شده اند و مخاطب را پس می زنند.

با اینهمه «گریس ِ موناکو» فاقد نکته های جذاب و مثبت نیست. تلاش سخت کوشانه نیکول کیدمن برای زنده کردن جذابیت بی حد گریس کلی روی پرده سینما قابل ستایش است. کیدمن به زیبایی طیف متفاوتی از احساسات کلی را در مواجهه با موقعیت های دشوار به نمایش می گذارد و در هر لحظه از فیلم که حضور دارد با قدرت صحنه و را از آن خود می کند.

گریسی که کیدمن در فیلم به نمایش می گذارد زنی مهربان، رئوف و ایثارگر است که با موقعیت شناسی و هوش و وقارش موفق به جذب همدلی مخاطب با خود می شود . به جرات می توان گفت فیلم بدون حضور نیکول کیدمن قابل تصور نیست وی به شایستگی یاد گریس کلی بزرگ را بر پرده سینما زنده کرده است. همچنین فیلم طراحی صحنه و لباس زیبا ، فیلمبرداری خوب ،و موسیقی دلنشینی دارد و پر است از تصاویر چشم نواز از کشور سرسبز موناکو و سواحل پلکانی معروفش. «گریس ِ موناکو» همه لوازم کافی برای تبدیل شدن به یک فیلم ماندگار را دارد به جز فیلمنامه ای شایسته و کارگردانی قوی و هوشمندانه. متاسفانه فیلم تبدیل به فرصت سوزی بزرگی می شود و شاید تا سال‌ها دیگر کسی به فکر ساخت فیلم درباره این بازیگر مستعد سینما و زندگی دراماتیک اش نیفتد. فیلم الیویه دان همچون زندگی واقعی گریس کلی در قصر رویایی همسرش بسیار پر زرق و برق اما خالی از روح است.

درباره گریس کلی

گریس کلی ستاره ای نوظهور در هالیوود بود و راهی بسیار طولانی و درخشان در زمینه بازیگری پیش رو داشت اما آشنایی وی با پرنس رنیه سوم شاهزاده موناکو در حاشیه جشنواره کن باعث شد پرنس که اشتیاق زیادی برای ازدواج با یک زن سرشناس به جهت معرفی هر چه بیشتر کشور خود به دنیا و سروسامان دادن به اوضاع سیاسی و اقتصادی ان داشت به سرعت به گریس کلی جوان پیشنهاد ازدواج دهد و کلی هم در نهایت شگفتی و در سن ۲۷سالگی  و اوج موفقیت و شهرت، هالیوود را رها کرده و به همسری پادشاه کشور کوچک موناکو درآمد.

تیر پرنس به هدف خورد و مراسم ازدواج پرخرجشان از ده ها شبکه تلویزیونی در سراسر دنیا پخش شد و حدود ۳۰میلیون تماشاگر داشت . توجه مردم جهان و مردم آمریکا که بیش از نیمی از آن ها پیش از این ازدواج حتی نام کشور موناکو را هم نشنیده بودند به سرعت به این کشور زیبای کنار دریای مدیترانه جلب شد و تا مدتها این کشور و خبر ازدواج رویایی و سلطنتی گریس کلی که حالا شهبانوی دربار موناکو شده بود در فهرست داغ ترین اخبار قرار داشت.

گریس کلی و داستان زندگی سیندرلا وارش همواره مورد توجه رسانه ها بود تا اینکه سال گذشته  اولیویه دان کارگردان فرانسوی تصمیم گرفت در مورد حساس ترین مقطع زمانی زندگی کلی فیلم بسازد. زمانی که این بانوی جوان با شوهرش دچار اختلافات زناشویی شده و به شدت دلتنگ هالیوود بود و از طرفی نیز پرنس موناکو با ژنرال شارل دوگل رئیس جمهور فرانسه بر سر مسایل مالیاتی دچار کشمکش جدی شده بودند و موناکو در آستانه ورشکستگی مالی و حتی جنگ با فرانسه قرار داشت. قاعدتا گرفتار شدن گریس کلی در چنین شرایطی بیش از حتی ماجرای ازدواجش با شاهزاده موناکو ملات کافی برای خلق درام دارد اما در نهایت تعجب الیویه دان و همکار فیلمنامه نویسش آرش عامل از بسط این قصه در در بستر فیلمنامه و فیلم عاجز مانده اند.