کارگردان فیلم سینمایی «ورود زنده ها ممنوع» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: جشنواره فیلم فجر ویترین عملکرد یک ساله سینمای ایران است و از آنجا که بخش خصوصی سینمای ایران رسماً فلج شده و هیچ شخصی حاضر به سرمایه گذاری در این بخش نیست و همه فیلم ها با بودجه های دولتی ساخته می شوند، مقصران اصلی برخی از اشتباهات از جمله تولیداتی که به سمت و سوی سیاه نمایی در فیلم ها پیش می روند را هم می توان مدیران سینمایی دولتی دانست که در نهادها و سازمان های گوناگون زیر مجموعه سازمان سینمایی مشغول به کار هستند و به دلیل برخی تفکرات غلط شان، تولیدات در سینمای ایران جهت گیری نازلی پیدا کرده و ماحصل این تفکر غلط باعث خرابی در کلیت بدنه سینمای کشور شده است.

مزدآبادی با تأکید بر اینکه سال گذشته فیلم خوش ساخت «شیار  ۱۴۳» که امروزه مانند بمب در سینمای ایران سر و صدا به پا کرده و مخاطبان زیادی از آن استقبال به عمل آورده اند و همچنین از سوی منتقدین با تحسین های فراوانی روبرو شده است توسط هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر اصلاً دیده نشد اظهار داشت: بعد از اینکه فیلم «شیار ۱۴۳» به جشنواره سی و دوم راه پیدا نکرد و باعث نامه اعتراض آمیز ابراهیم حاتمی کیا نسبت به عملکرد هیأت انتخاب شد، تازه گویی چشمان اعضای هیأت انتخاب باز شد و این فیلم نه تنها به بخش اصلی جشنواره راه پیدا کرد بلکه توانست چندین جایزه از جمله سیمرغ بلورین بهترین فیلم مردمی را از آن خود نماید و این مورد نشان از آن دارد که هیأت انتخاب بسیار بدون دقت و با چشمان کاملاً بسته نسبت به انتخاب و داوری آثار اقدام می کند.

وی ادامه داد: بسیاری از فیلم ها مانند «شیار ۱۴۳» طی تمامی سال هایی که از برگزاری جشنواره فیلم فجر می گذرد پشت درهای بسته باقی مانده اند و برخی از دست اندرکاران سینما حتی اجازه پر رنگ شدن نام آن ها را هم نداده اند.  

کارگردان تله فیلم «روزی مثل هیچ روز» با تأکید بر اینکه این عملکرد ناشایست توسط هیأت انتخاب در برخی از دوره ها می تواند جشنواره را برای فیلمسازان و دست اندرکاران سینمای ایران بی اهمیت کند خاطرنشان کرد: به دلیل عدم رعایت عدالت و انصاف در انتخاب ها و داوری ها جشنواره فیلم فجر دیگر برای فیلمسازان سینمای ایران مانند سال های ابتدایی اش جذابیتی ندارد.

این کارگردان سینمای ایران در خاتمه این گفتگو گفت: حضور برخی مدیران ناکارآمد در سینما باعث می شود تا با برخی از فیلم ها برخوردهای سلیقه ای صورت گیرد؛  امیدوارم که روزی در سینمای ایران فرا برسد که ریشه تمامی این تفکرات سلیقه ای برکنده شود و مدیران سینمایی و سایر سینماگران بطور واقعی ساختار و مضمون فیلم برایشان در اولویت قرار بگیرد چرا که فرم و مضمون فیلم است که ماهیت اصلی یک فیلم را شکل می دهد و هیأت انتخاب به جای برخورد سلیقه ای باید از منظر کارشناسی شده روی این دو اصل اساسی دقت کافی داشته باشند.