این مدرس سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: جشنواره فیلم فجر هم اکنون به جای پرچمداری اهداف و آرمان های فرهنگی جامعه، پرچم نفاق فرهنگی را در دست گرفته است! دور شدن از مضامین اصلی انقلاب و مسائل جامعه و غرق شدن در بازی های سیاسی و ارتباط های سوء با تولید و اجرای این جشنواره و آثار مرتبط با آن از جمله عواملی است که موجب شده بسیاری از صاحب نظران از این جشنواره روی گردان شوند.

وی در ادامه این گفتگو جشنواره فیلم فجر را یک جشنواره سفارشی و دولتی قلمداد کرد و گفت: جشنواره امروزه تنها جنبه ای تشریفاتی دارد و به همین دلیل نمی تواند در جریان فیلمسازی و فرهنگ سازی و حتی در ارتقای دانش سینماگران و نگاه فیلمسازان موثر واقع شود چرا که آنچه گزینش ها و برگزیده های پایانی آن را شکل می بخشد بر مبنای تخصص و تعهد نیست و ملاک انتخاب ها رفیق نوازی و هم خط بودن های جناحی شده است!

آذین تاکید کرد: البته این ادعا به معنای آن نیست که انسان های سالم اندیش در میان متولیان جشنواره یا مسئولان سینمایی وجود ندارند بلکه بدین معنی است که راه ها و روش های آن ها فرهنگی و سینمایی نبوده و به این دلیل سینماگران و مردم خواسته های خود را در فیلم ها و جشنواره های مردمی از جمله جشنواره مقاومت و عمار جستجو می کنند.

این منتقد با سابقه سینمای ایران با تاکید بر اینکه جشنواره فیلم فجر هیچگاه دست فرهنگ و باورهای جامعه را به گرمی نفشرده است اظهار داشت: ما هیچگاه نتوانسته ایم به این باور دست پیدا کنیم که جشنواره فیلم فجر به عنوان یک تشکل و برنامه جریان ساز روندی طبیعی و خردمندانه دارد و مهمترین دلیل آن هم نبود مدیران متخصص، کارشناس و متعهد در این زمینه است.

وی با اشاره به اینکه به دلیل نگاه های سیاسی و عدم نگاه های فرهنگی ما نتوانسته ایم خود را به سطح جشنواره های مهم بین المللی برسانیم گفت: جشنواره فیلم فجر آنقدر پتانسیل بالایی دارد که می تواند به یکی از مهمترین جشنواره های سینمایی جهان بدل شود اما متاسفانه به دلیل نگاه های غیر فرهنگی مدیران ما تنها دست به آزمون و خطا زده ایم و همچنان در حال تکرار این آزمون و خطاها هستیم.

آذین در خاتمه این گفتگو افزود: مدیری که رسانه ای و اهل هنر و سینما نباشد نمی تواند تعریف، تبیین و تدبیر درستی از مقوله های سینمایی داشته و آن را ارائه دهد هیچگاه نمی تواند در صحنه های جهانی باعث درخشیدن ما شود و از این رو می بایست مسئولان کلان فرهنگی کشور در انتخاب مدیران خود دقت نظر کافی داشته باشند.