محسن غلامی(قلعه‌سیدی) / امان از فیلمنامه‌های دم دستی و نگارش بد در این سینما که سوژه خوب را هلاک می‌کند و محصولش می‌شود فیلمی مثل "رخ دیوانه"! کاری که سوژه بدی هم ندارد اما فیلمنامه‌اش جذاب نیست. روابطی غیرخطی که متأسفانه به شکل اپیزود جلوی دوربین می‌رود و نخ وصلی محکم بینشان دیده نمی‌شود.

"رخ دیوانه" داستان چند جوان است که هرکی به نوعی از مادر یا پدر جدا شده؛ حالا به هر شکل! جرقه داستان از دنیایی مجازی و آشنایی اینها جرقه می‌خورد و به ترتیب با رفاقتی سطحی، باعث قرار گرفتن در مثلا قتلی می‌شود. یکی-که ساعد سهیلی باشد- از سر لج و لجبازی وارد خانه‌ای میشود که برای روکم کنی دوستانش دزدی کند و...

داستان درباره همین اتفاق است اما خیلی ساده تر از چیزی که فکرش را بکنید چون همه چیز بازی است و یک شوخی. بازیگر فیلم و دزد قصه! به شوخی مدعی قتل در همان خانه می‌شود اما فقط مدعی است چون نه تنها اتفاقی نیفتاده بلکه همه چیز از همان ابتدا لو می‌رود و مخاطب می‌فهمد که قضیه دروغ است. ولی کارگردان دوست دارد فیلمش را کش بدهد.

مخاطب را اینقدر گیج فرض نکنید؛ مگر می‌شود صدای ساعد سهیلی را در تمام طول داستان و پشت تلفن بعنوان کسی که این جوانها را سرکار می‌گذارد واقعا متوجه نشد؟ ساده‌انگاشتن هم حدی دارد.

داستان اگر رو نمیشد، بد نبود اما فیلمنامه حفره دارد و مخاطب را ساده تر از ساده حتی، فرض کرده است. فیلمنامه دنبال این است که غیرخطی باشد و اپیزودیک کار کند و در انتها اینها را بهم وصل اما از پسش برنمی‌آید. فیلمی چند تیکه که هر یک به معرفی کارکترهای بی‌جذاب می‌پردازد و تنها "حلقه‌وصل طولانی" برای چسباندن مقدمه فیلم با موخره آن است.

"رخ دیوانه" خسته‌کننده است و دل به همان بساط فیلمفارسی نهاده؛ متأسفم که نه بازی خوبی از بازیگران می‌بینیم و نه نریشن فیلم مناسب این نوع فیلمنامه است.

به نظر این کار نه در محتوا بلکه در روایت و ساختار یک نوع دروغگویی است؛ چون قصه را تکه پاره کرده تا کم کم برای مخاطب رو کند البته به زعم فیلمساز چون مخاطب از اول هم با ایما و اشاره های ضعیفی که در فیلم هست، داستان را کاملا متوجه می‌شود. بنابراین گره کوری باقی نمی‌ماند که منتظر بماند.

ابوالحسن داودی فیلمش را خوب شروع می‌کند با تعلیق نصف ونیمه و معرفی کوتاهی از همه آدمهای فیلمش، اما دوباره به تکرار می‌افتد و این معرفی تا پایان فیلم ادامه دارد. "رخ دیوانه" انگار هدفی ندارد جز این کار.

گرچه بیننده هرچه هم زور می‌زند اما به یک بیوگرافی درست وحسابی از کارکترها دست پیدا نمیکند. بازیگران هم منفعل‌اند و بازی دلچسبی ندارد.

متأسفانه فیلم دل به گیشه گذاشته و کاری کاملا تجاری است. توهم هیجان دارد اما چیزی از هیجان نیست. ایده فضای مجازی برای سینما و قصه‌گویی جذاب است اما با این پرداخت! واقعا؟ "رخ دیوانه" در ظاهر شاید متفاوت باشد اما نمی‌تواند یک فیلم سینمایی متوسط هم معرفی بشود.