این کارشناس فرهنگی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ضرورت ورود علمی سینما و بازسازی علمی سینما در کشور جدی است که باید جزو کارهای اصلی مدیران سینمایی باشد. متأسفانه اغلب سینماگران ما سینما را به صورت تجربی آموخته و با آزمون و خطا به آن ورود پیدا کرده اند و هیچ گاه مانند غرب که سینما از آنجا شکل گرفته، ما به صورت آکادمیک در هیچ یک از حوزه های هنری، صنعتی و یا علمی به سینما ورود پیدا نکرده ایم؛ به همین دلیل همیشه دچار تکرار و عقب ماندگی در سینما شده و از پیشرفت های نوین و جهانی سینما دور مانده ایم.

فارسیجانی تأکید کرد: ما باید تلاش کنیم تا مجموعه های علمی مانند آموزشگاه ها، دانشگاه ها و... را به صورت کاملاً حرفه ای نسبت به آنچه در حوزه سینما در دنیای امروز اتفاق می افتد به روزرسانی کنیم و با چنین رویکردی هنرجویان و دانشجویان را آموزش دهیم. اما متأسفانه تاکنون در این حوزه های آموزشی هم از جهت محتوا و هم حضور مدرسین و ... به صورت جدی با مشکل مواجه بوده ایم و عقب ماندگی نسبت به سینمای روز سینما محسوس و قابل ملاحظه است.

وی با اشاره به اینکه در حال حاضر کشور ما نیازمند تحول جدی در حوزه آموزش عالی سینما است اظهار داشت: ما باید خودمان را از جهت محتوا، روش ها و اساتید به روز کنیم و بتوانیم هم طراز با تحولات روز سینمای جهان پیش برویم.

این مدیر سابق سازمان سینمایی در ادامه این گفتگو خاطرنشان کرد: راه اندازی «مدرسه عالی سینما» یک نسخه قدیمی است که بحث تأسیس آن از پیش از انقلاب مطرح بوده و بعد از پیروزی انقلاب نیز مرتباً در برخی مجامع سینمایی از آن یاد شده است؛ ضمن اینکه هدف اصلی کسانی که حامی این طرح بوده اند نیز تربیت نیروی انسانی بوده که بتوانند در خدمت سلیقه و سینمای مد نظر آنها باشند نه سینمای ایده آل مورد نظر نظام جمهوری اسلامی.

وی سپس تصریح کرد: اگر قرار باشد با وجود دانشگاه ها و آموزشگاه های متعددی که در عرصه آموزش سینمایی فعالیت می کنند این مدرسه نیز آغاز به کار کند و همواره با همان هویت و بافت الگوبرداری شده از غرب و با ضعف های متعددی که پیش از این به آن ها اشاره شد چه در حوزه اساتید و یا محتوا و روش های تدریسی و آموزشی پیش برود، تأسیس اش از بنیان غلط و نسنجیده است. چرا که این مدرسه باید تحولی در حوزه آموزش های سینمایی به وجود بیاورد که بتواند اتفاقات را در سطح بالاتری برای سینمای کشور رقم بزند و در غیر این صورت تنها یک موازی کاری با سایر آموزشگاه ها و دانشگاه های این چنینی است.

دکتر فارسیجانی ادامه داد: مدرسه عالی سینما نباید محملی باشد برای اینکه سینما به صورت صوری و ظاهری در آن نگریسته شود و در نهایت هم اتفاق مثبتی برای سینمای کشور در آن رقم نخورد. این مدرسه باید در کنار تربیت نیروهای متخصص و کارآزموده در تمامی حرف و مشاغل سینمایی در تربیت مدیران سینمایی نیز کوشا باشد و آن را یک اصل بداند. چرا که آینده سینمای کشور نیاز به مدیرانی آگاه و خردمند در زمینه مسائل مختلف سینمایی دارد و ما به شدت در بحث های کلان مدیریتی نیز نیازمند به روز شدن هستیم.

وی افزود: مدرسه عالی سینما از سوی دیگر باید با یک نیازسنجی مهم و اساسی مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری را از طریق آموزش حل کند تا بتواند راهگشای بسیاری از مسائل و مشکلاتی که این روزها گریبان سینما را گرفته است، باشد. تمامی این نیازها و خواسته ها احتیاج به تحولی جدی و اساسی در مدیران فعلی سینمای کشور که سیاست گذاران اصلی این مدرسه سینمایی هستند دارد.

این کارشناس فرهنگی در خاتمه این گفتگو ابراز امیدواری کرد که مدرسه عالی سینما مانند تمامی آموزشگاه هایی نباشد که هیچ گاه نتوانسته اند در دوران فعالیت هایشان سینماگران بنام و برجسته ای را به کشور معرفی کنند. و در نهایت  نفعی برای سینمای کشور در پی نداشته باشند.